Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-10 από 10

Ένας επήε να βάλη το φέγγαρι μέσα στο κόφινι και τον ερρούφηξε το φεγγάρι και από τότε είναι εκεί μέσα ο άνθρωπος με το καλάθι.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Ασθένειαι

Εδώ έπεσε μια φορά χολέρα κ' εφύγανε οι γέροι, δηλ στου παππού μου τα χρόνια, κ' επήαν κ' εσηκώσαν στον Νά (στον ναόν της Άρτεμης) το άγαλμα και του δώκαν κ' επήεν μέσ' στη θάλασσα. Πειδής το άγαλμα αυτό ήτανε βουρβούλακας κ' έτσι κι ήσπασε η ασθένεια.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Μια φορά στην περιφέρεια της Μεσσαριάς ήτανε ένας που είχε βγη από πλοίο εκεί εξόριστος. Αυτός εκρυβότανε σε μια σπηλιά και τη νύχτα έβγαινε κ’ έκοβε στάχυα από το χωράφι κ’ έτρωε. Ο νοικοκύρης είδε τα φαγώματα κ’ εθάρειε πως τα τρώει λαγός. Εφύλαξε τη νύχτα για να τον πιάση το λαγό και έπιασε τον άνθρωπο αυτό. Τον πήρε ύστερα στο σπίτι του και τον έκανε γαμπρό. Του δώκανε το παρατσούκλι Λαγός, επειδή...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Οι κάτοικοι που μένουν στις Ράχες εξ αιτίας των Αλγερινώ εκαταφύγανε στη Λαγκάδα (τοποθεσία νοτιοδυτικώς της Ικαρίας). Και από κει ήρθανε πάλι εδώ στις Ράχες.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Καλιτσαντέροι

Οι Καλιτσαντέροι ελέγανε οι παλιοί πως ερχόντανε από τη Μύκονο το σαραντάμερο. Ήσαν σαν άνθρωποι, εγυρίζανε τα Χριστουγενόσκολα την νύχτα κ’εμπαίνανε μέσα στα σπίτια. Στην Ικαρία είχαμε σούβλες σιδιρένιες που τις λέγαμε αρφάδια επερνούσαμε σ’αυτές τις σούβλες το κρέας και το ψήναμε γυρίζοντάς το πάνω στα κάρβουνα. Αυτό το κρέας το λέγαμε γιαμπάπι. Όταν ήψηνε το γιαμπάπι ένας Ικαριώτης μπαίνει μέσα...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Στο χωριό Μάραθος εγίνηκεν μια κλεψά. Κάποια ήχασε ένα γουρούνι. Πήγαν κ' εγύρευαν τον κλέφτην κ' ευρήκανε ένα που είχε ψημένο ένα κατσικάκι και το τρώγει. Ήρθασι σε φιλονικία κ' εσκοτώθησα κ' οι δυο και ο κλέφτης και ο άλλος ο τσιμπίδης που εγύρευε τον κλέφτη. Εκατακόπησα με τα μαχαίρια. Σ' αυτό το μέρος ακούανε όσοι περνούσαν φωνές τη νύχτα. Οι φωνές αυτές ελέγανε - “άδικα”.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Παράδοσις για τις Καλομοίρες

Στον Περδίκκη (χωριό προς τον Άγιο Κήρυκο) ήτανε μια φορά ένα μικρό τσομπανάκι (βοσκός) επήγαινε κάθε μέρα στα γελάδια. Η μάννα του του έβαζε μέσα στο φυλάκι (σάκκος από δέρμα κάθε μέρα πίττες. Το παιδί αδυνάμιζε (εγίνετο αδύνατον, ισχνόν). Η μάννα του το ρώτησε: - «Παιδί μου εγώ κάθε μέρα σου βάζω πίττα, γιατ’ είσαι τόσο αδύνατο, μήπως σου το τρώνε άλλα τσοπανάκια;». Λέει το παιδί – «Δε μου το τρώνε...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Το χόρτο που έχει ακάνθες, το λέμε άγκαθο. Όταν το κόψουμε βγάζει κόκκινο σαν αίμα, και πιστεύουμε ότι μ’αυτό εκάμανε το στεφάνι του Χριστού και το κόκκινο το πήρε από τότε. Είναι το αίμα του Χριστού.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Αγία Λεσβία

Τον παλιό καιρό ήτανε έρημος η Πάρος εκεί εφτάσαν οι Αλγκερίνοι που την είχαν αρπάξει από την Μυτιλήνη. Η Αγία Λεσβία εβγήκε έξω στην Πάρο κ’ εκρύφτηκε εκεί στο δάσος. Αφού ερεύνησαν το μέρος οι Αλγκερίνοι και δεν την ευρήκαν έφυγαν. Έμεινε στην Πάρο πολλά χρόνια και ετρεφόντανε με χόρτα, γυμνή. Μετά πολλά χρόνια πήγαν εκεί κυνηγοί. Αυτή τους εφώναξε από μακρυά να της πετάξουν ένα φόρεμα. Της πέταξε...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Τον Παλιό καιρό που ήταν στην Λαγκάδα, ψηλά στο βουνό, στην περιοχή του Πάπα, νοτιοδυτικά από τις Ράχες, ήταν ένα μέρος κλειστό που κατοικούσαν οι Καριώτες για να μην τους βρίσκουν οι Αλγκερίνοι ήταν ένας που έκοψε την πίττα, τον λέγανε Μπινίκο. Το παιδί του έφαγε το φελλί (μερίδα) που είχε κόψει για το μουσαφίρη, αν επήαινε κανένας. Ο πατέρας εθύμωσε κ’ εκυνήγησε το παιδί να το πιάση. Όσον έτρεχε...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Ένας επήε να βάλη το φέγγαρι μέσα στο κόφινι και τον ερρούφηξε το φεγγάρι και από τότε είναι εκεί μέσα ο άνθρωπος με το καλάθι. ﻿

Οι κάτοικοι που μένουν στις Ράχες εξ αιτίας των Αλγερινώ εκαταφύγανε στη Λαγκάδα (τοποθεσία νοτιοδυτικώς της Ικαρίας). Και από κει ήρθανε πάλι εδώ στις Ράχες. ﻿

Ένας επήε να βάλη το φέγγαρι μέσα στο κόφινι και τον ερρούφηξε το φεγγάρι και από τότε είναι εκεί μέσα ο άνθρωπος με το καλάθι.

Οι κάτοικοι που μένουν στις Ράχες εξ αιτίας των Αλγερινώ εκαταφύγανε στη Λαγκάδα (τοποθεσία νοτιοδυτικώς της Ικαρίας). Και από κει ήρθανε πάλι εδώ στις Ράχες.