Τον Παλιό καιρό που ήταν στην Λαγκάδα, ψηλά στο βουνό, στην περιοχή του Πάπα, νοτιοδυτικά από τις Ράχες, ήταν ένα μέρος κλειστό που κατοικούσαν οι Καριώτες για να μην τους βρίσκουν οι Αλγκερίνοι ήταν ένας που έκοψε την πίττα, τον λέγανε Μπινίκο. Το παιδί του έφαγε το φελλί (μερίδα) που είχε κόψει για το μουσαφίρη, αν επήαινε κανένας. Ο πατέρας εθύμωσε κ’ εκυνήγησε το παιδί να το πιάση. Όσον έτρεχε αυτός δεν μπορούσε να το φτάση. Τελευταία ενευρίασε. Μετά πολύ κόπο όταν το ‘φτασε, όπως ήταν θυμωμένος το σφαξε. Το άφηκε εκεί να το φάνε οι αγριόχοιροι. Επέρασε ένας άλλος και το σήκωσε και το ‘βαλε σε μια σκελά δένδρου. Ύστερα τον πατέρα του παιδιού την πήγανε στο δικαστήριο. Ο δικαστής τον ρώτησε γιατί το ‘σφαξε το παιδί. Εκείνος απήντησε – «είναι το κατρουλιό μου» κι’ ό,τι θέλω το κάνω.