Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-20 από 67

Παναγία

Άλλη παράδοση για την εικόνα Παναγίας Μαυρωνά. Την εικόνα αυτή την έφερε στο Μοναστήρι ένας κατακουζηνός από την Κωνσταντινούπολη. Είναι φτιαγμένη από μαστίχη και γι΄αυτό σε μια πυρκαϊά δεν εκάήκε. Είναι από τις 72 του Λουκά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Αγκλέουρας λέγεται και το κακόν, το δαιμονικόν πνεύμα, ο διάβολος και εν κατάρα «σύρε στον αγκλέουρα!» (Κυρίως αγκλέουρας (ο)= παιδί δύστροπο και γκρινιάρικο)

Μουσούρης, Σπύρος Ν.
Παράδοση Τοπογραφικά

Ανέβαινοντας από την «Πόλη» προς τα Καλύβια, έχει τόπο όπου εκάμανε ανασκαφές κ’ ευρήκανε τάφους με δαχτυλίδια και άλλα. Στα παλιά χρόνια ήτανε εδώ πολιτείες που εβουλιάξανε. Είχε κι εκκλησίες που φαίνονται γκρεμισμένες. Είναι κ ένα τραγούδι που λέει: - Ανάμεσ’ απ’ αγιά Σοφιά κι από Αγιά Ελένη βασιλοπούλα κάθεται μεσ’ στο φλωρί ντυμένη.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Αντίκρυ από τον Κάλαμο, είναι το λαγκάδι της Ακαρνανίας, η Βερίνα. Εκεί όλοι λένε πως είναι ξωτικά και Νεράϊδες κι οι ναυτικοί τη νύχτα δε ζυγώνουνε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Απουκάθενε εφκιάσανε ένα σπίτι και στο θέμελο ευρήκανε κόκκαλα, από μικρούς και μεγάλους κι ένα σφοντύλι από πηλό. Εξεχωνιάσανε δυο κεραμίδες κι’ ένα μισολίθαρο. Και μέσα σ’ τσι κεραμίδες ήταν ένα δόντι έδε τόσο.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Στον Αρακλή

Ένα στεφάνι, μια πέτρα στημένη, πάνω σε άλλη, σαν αβγό και με αυλακιές. Φαινόμενο γεωλογικό. Με τους σεισμούς δεν πέφτει.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Εδώ απουκάτου στον κάμπο (τση Πόλης) έχει όλο λάκκους με πλάκες απαίνου. Οι πρωτύτεροι δεν είχανε τράπεζες να φυλάνε τα λεφτά τους κι’ ερκόντανε και τα χώνανε. Τα βάνανε μέσα σε μια ελιά (εκάνανε λαούμι) ή σε λάκκο, τα κλειούσανε και τους λέανε ξόρκια. Θέλουνε να πούνε πως μια φορά ένας πιστικός είδε ένανε που εγύριζε μ’ένα σακκί γιομάτο λεφτά στον ώμο τους τα’ ετήραε να ‘βρη μέρος νάν τα θάψη. Ανέβηκε...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Είναι και μια άλλη ιστορία: Λένε πως εκείνα τα χρόνια, λίγοι εδώ είχανε κτήματα. Αυτοί ήταν Άρχοντες Κεφαλονίτες. Ένας Βρετός (απ’ αυτούς τους άρχοντες) είχε στην υπηρεσία του ένανε, που του έκανε αλέτρι με τα βόδια και καλλιεργούσε τη γη. Αυτός ο ζευγάς ελεγότουνε Λεκατσάς και λέει στο Βρετό. – Αφέντη, να πάρω κ’ εγώ ένα κομμάτι γης να το ΄χω; - Πόσο θέλεις; - Όσο μπορώ να οργώσω με το ζω μου σε...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Εσκιάζανε τα παιδιά και τσο’ λέανε γι’ Ανεράϊδες. «Τσώπα, γιατ’ έρχετ’ η Ανεράϊδα».

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Η Ανωή είναι το παλαιότερο χωριό. Από το φόβο τση πειρατείας, εκατοικούσανε όλοι εδώ.Κι «επί Ναπολέοντος» που έγινε ησυχία, αρχίσανε κι’ εκατεβαίνανε στα κάτου χωριά. Το χωριό μας ήτανε ακόμα πιο ψηλά από τούτην τη θέση. Έχει ακόμα εκεί ερείπια που λέμε: Στα χαλέπεδα. Οι Μπαρμπαρέζει όσους ευρίσκανε στα χαμηλά, τους επιάνανε και τους επουλούσανε. Γι’ αυτό έμένανε στο βονό.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Παναγία

Η εικόνα της Παναγίας στα Καθαρά είναι από τα Γιάννινα. Τη φέρανε από κεί στο Θιάκι, αλλα τη χάσανε. Τη βρήκανε ύστερα μέσα στα Κάθαρα, εδώ στο βουνό, εκεί που ερογκίζανε (εβάνανε φωτιά). Ερογκίζανε για να σπείρουνε οι άνθρωποι. Γι' αυτό είναι και καμένη η εικόνα. (Τα Κάθαρα είναι τ ακαψαλισμένα ξύλα που απομένουν μετά το ρόγκισμα).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Άγιος Νικόλαος

Η θειά Μαργαρίτα (ζή τώρα κι είναι 95 χρονών) επεριποιότανε την εκκλησιά τ' αή Νικολάου κι' είχε συνηθίσει νάν τόνε βλέπη με τ' άσπρα του γένεια, που περιφερότανε μέσ' στην εκκλησία. (Η εικόνα του Αγ. Νικολάου έχει χτυπητό χρυσό χρώμα κι η γενειάδα του είναι κάτασπρη).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Η λαϊκή παράδοσις και εις την Ιθάκην παραδέχεται ότι οι Νεράϊδες πολλές φορές αλλάζουν τα παιδιά, τη νύχτα που κοιμώνται. Πέρνουν τα γερά, έξυπνα και υγιή παιδιά και αφήνουν αντί γι’ αυτά τα δικά τους παιδιά, που είναι κοντά, ηλίθια και μοιάζουν σαν να ζουν εις άλλον κόσμον και τα μη εννοούν τα γύρω τους. Αυτά τα παιδιά, επειδή τ’ αλλάζουν οι νεράϊδες λέγονται: αλλαχτά. Πιστεύεται δηλ. ότι τα «βλαμμένα»...

Μουσούρης, Σπύρος Ν.
Άγιος Νικόλαος

Η μάννα μου έκανε κάθε χρόνο αρτοπλασία. Μια χρονιά δεν είχαμε λεφτά κι είπε να μην κάμουμε. Αλλά 3 – 4 μέρες κοντά να ΄ρτη το πανηγύρι του Αγίου Νικολάου είδε το κόνισμα στο σπίτι να αγριεύη, να σκληραίνουν τα μάτια του και να ταρακουνιέται πέρα δώθε. Αμέσως επήρανε παπά και διαβάσανε παράκλιση. Η μητέρα μου εδιακόνεψε κι εμάζωξε για την αρτοπλασία την έκαμε και ησύχασε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Άγιος Νικόλαος

Η μάννα μου, όταν εστεφανώθηκε κι' επεράσανε 2 μήνες, έμεινε έγκυος. Αλλά δεν το ήξερε πώς είν΄έγκυος. Λοιπόν επαρεσιάστηκε ένας καλόγερος στο παράθυρο τση κάμαρος της . Τρείς μέρες επαρουσιαζότουνε και τσ' έλεε : - Δέσπω, έ Δέσπω! Είσαι έγκυος και το παιδί σου θα κάμης, θα 'ρτης στο σπίτι μου, ναν το βαφτίσης. Εκείνη δεν ήξερε ποιός είναι και του λέει την τελευταία φορά. - Ευλογημενέ μου, ούτε έγκυος...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Η Παναγία στα Περναράκια (1500 μ.) Ευρήκανε σ' ένα περνάρι το κόνισμα της Ελεούσας, που είχε καή η εκκλησιά της στο χωριό. Και γι' αυτό τη χτίσανε εκεί. Γιορτάζει τη Νιά Τρίτη.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Ήτανε δυό οικογένειες τροπάνηδων που μαλώνανε η μία με την άλλη. –Μωρή φαντασμένη, έλεγε η μια τσοπάνισσα στην άλλη, που νομίζετε πως κάτι είσαστε ! –Εμείς, βελουδένιες κουδουνίστρες θα βάλουμε στα γίδια μας και θα σκάσετε. Ήρτανε τότες στα μαχαίρια κι’ οι άντρες τους και σκοτώσανε τον ένα πιστικό. Στο φουρκαριό (όποιος περνάει κάνει το σταυτό του) και του επετάξανε στου Σμαριάτσου την τρύπα (άλλο...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Κάνουμε γιορτή και τ' αγίου Σπυριδώνου και τ' Άη Γιωργιού, κ'άτου στον Κάβο. Εκεί στον Άη Γιώργη γενότανε μεγάλο Πανηγύρι. Παλαιούθενε ήτανε κατοικοιμένα εκεί, γιατί εφκιάνανε μια στέρνα είδα και μια κεφαλή ανθρώπινη. Θάν εθάφτανε ανθρώπους εκεί μέσα. Πρώτα ήτανε μεγάλη εκκλησία εκεί, οι Άγιοι Κύρηκες κι ήτανε κόσμος πόλυς εκεί, αλλά ήρτανε οι Μπαρμαρέσοι και τους χαλάσανε . “Τσ' έχεις 'κουστά τσι...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Καθαρά, τα = τα άχρηστα και βλαβερά χόρτα ή αγκάθια, που βγάζομεν από τ' αμπέλιαμε το βοτάνισμα ή το πάστρεμα. Από την λέξιν “κάθαρα” παράγελα και το όνομα της Μονής της νήσου, της Παναγίας της Καθαριώτισσας, η οποία εκτίσθη εκεί επειδή ευρέθη μια εικόνα της Παναγίας μέσα εις τα καθαρά, καθώς επαντρέυανε τ΄αμπέλια. (Αργότερα ωνομάσθη από τους λογιώτερους το μοναστήρι Μονή της Καθαρών).

Μουσούρης, Σπύρος Ν.

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αγκλέουρας λέγεται και το κακόν, το δαιμονικόν πνεύμα, ο διάβολος και εν κατάρα «σύρε στον αγκλέουρα!» (Κυρίως αγκλέουρας (ο)= παιδί δύστροπο και γκρινιάρικο) ﻿

Αντίκρυ από τον Κάλαμο, είναι το λαγκάδι της Ακαρνανίας, η Βερίνα. Εκεί όλοι λένε πως είναι ξωτικά και Νεράϊδες κι οι ναυτικοί τη νύχτα δε ζυγώνουνε. ﻿

Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε. ﻿

Στον Αρακλή Ένα στεφάνι, μια πέτρα στημένη, πάνω σε άλλη, σαν αβγό και με αυλακιές. Φαινόμενο γεωλογικό. Με τους σεισμούς δεν πέφτει. ﻿

Εσκιάζανε τα παιδιά και τσο’ λέανε γι’ Ανεράϊδες. «Τσώπα, γιατ’ έρχετ’ η Ανεράϊδα». ﻿

Αγκλέουρας λέγεται και το κακόν, το δαιμονικόν πνεύμα, ο διάβολος και εν κατάρα «σύρε στον αγκλέουρα!» (Κυρίως αγκλέουρας (ο)= παιδί δύστροπο και γκρινιάρικο)

Αντίκρυ από τον Κάλαμο, είναι το λαγκάδι της Ακαρνανίας, η Βερίνα. Εκεί όλοι λένε πως είναι ξωτικά και Νεράϊδες κι οι ναυτικοί τη νύχτα δε ζυγώνουνε.

Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε.

Στον Αρακλή

Ένα στεφάνι, μια πέτρα στημένη, πάνω σε άλλη, σαν αβγό και με αυλακιές. Φαινόμενο γεωλογικό. Με τους σεισμούς δεν πέφτει.

Εσκιάζανε τα παιδιά και τσο’ λέανε γι’ Ανεράϊδες. «Τσώπα, γιατ’ έρχετ’ η Ανεράϊδα».