Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-20 από 23

Ο Άϊ Δονάτος

Άντας πήραν οι Τούρκοι του Σούλι χάλααν και τς εκκλησίες. Πάησαν να χαλάσουν και τον Άϊ Δονάτο. Πετάχτηκε ο Άγιος από μέσα με το σπαθί στο χέρι και τσου κυνήησε. Κοντά άντας ήρθαν διακόσιες φαμίλλιες τουρκικιές να κατοικήσουν στου Σούλι, αυτός τσοί κυνήησε όλους

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Το σύκο τ'Αδάμ

Δεν είχε περάσει ακόμα ο Αδάμ το σύκο απο το λαιμό και νάσου ακούγεται η φωνή του θεού. Απο τη λαχτάρα δε μπόρεσε να διαβάση κάτου και του σκάλωσε εκεί. Στο λαιμό όλον τουν ανερούν φαίνεται το σύκο, ένα κοκαλο πετασμένο όξω.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο Χριστός κι ο κόρακας

Είχε πέσει του Χριστού ο σατυρός μέσ'στο νερό κι έδωκε ένα κοτζίδι κριάσι του κόρακα να του τον βγάλη, ο κόρακας έφαγε το κριάσι και δε μπήκε να τον βγάλη κι ο Χριστός του τρίπησε το λαιμό και τον έβγαλε το κατζίδι και τόδωκε στον ακτό. Ο ακτός μπήκε στο νερό κι έβγαλε το σταυρό. Ο Χριστός φχαριστήθηκε πολύ κι έγραψε σταυρό στις φτερούγες του ακτού και λέγεται απο το σταυρό που έχει σταυρακτάς. Ο...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Άγιος Χριστόφορος

Εις τας 9 Μαΐου εορτάζεται ο άγιος Χριστόφορος κατά την ημέραν ταυτήν οι χωρικοί δεν εργάζονται διόλου, μήδε εις τους κήπους εισέρχονται δια να συλλέξουν λάχανα. Τούτο δε, δια το εξής όπερ λέγουσιν οτι συνέβη : Οπόταν η ημέρα δεν είχεν εισέτι αργίαν ηθέλλησεν ο Άγιος Χριστόφορος να παρουσιασθή εις τον Θεόν και να παραπονεθή, δια τούτο, άλλ' ο φύλαξ άγγελος της πύλης του παλατιού τον ηρώτησε τι θέλει...

Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)
Τάματα

Η Αγία Κυριακή κατά τας παραδόσεις είναι εκκλησία του γκαβού Κασίμη, Τούρκου Παραμυθιώτου, ον κατεδίωκον εχθροί του και όστις ελθήν ενταύθα εκρύβη ή εσώθη ειπών : Βοήθα αγία Κυριακή για να σε χτίσω πάλι (διότι ήν ερείπιον). Κι ως εκ τούτου την επομένην αμέσως διώρισε κτίστας και την έκτισαν. Το δε εσπέρας επεφάνη αυτώ η αγία και τω είπι “αν δεν μ' έκτιζες θα σε σκότωνα”. Εκ της παραδόσεως ταύτης υπολήπτεται...

Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)
Τα βουνά

Η γής πρωτού σταύρωσουν το Χριστό οι οβραίοι, ήταν όλο ίσια. Δεν είχε βουνά. Άνται σταυρώθκε αυτός κι αναστήθηκε κι έφευγε τον ανήφορο στα ουράνια για το Θεό, κίνησε κι η γής κοντά του κι ο Χριστός για να μη χαλάση στάθκε. Κι αμέσως σταμάτσε κι η γής όπου κίνησε. Έτσι γίνηκαν τα βουνά.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Η γκουγκούσα

Η γκουγκούσα ήταν γυναίκα κι’ήταν καλή νοικοκυρά.Έπαθε πολλά.Τα παιδιά της κι’οι νυφάδες της πινήκαν στο ποτάμι κι’όλο το βιό της χάθης.Γι’αυτό επειδή δε φτούραι ντότου παρακάλεσε το θεό και την έκαμε πουλί.Γυρίζει όλο ες’ερημιές και μοιργιολογάει. Είχα γυτό στα γράμματα,Νύφη στα κεντίσματα,Θυγατέρα παπαδιά!,Μου πινήκαν και τα τρίγια.Όλ’αντάμα μια βραδιά. Σημείωσις:H γκουγκούσα είναι η φάσα.Απο τη...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Οι ψυχές την Πασκαλιά

Κάθε Πασκαλιά μεγάλη ο χάρος βγάζει από τον Άδη όλες τσι ψυχές και τσ' αφήνει σαράντα μέρες όξω στα χορτάργια και στα λουλούδια και τ' Αντιληψιού τσι σιμαζώνει και τσι κλείει πάλε μέσα.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο διάολος και τα παιδιά

Μια βολά ο διάολος γίνηκε γομάρι και πάει απόξω πάνα σκολειό για να καβαλλικέψουν τα παιδιά, όντας βγουν να τα γκρεμίση. Τα παιδιά βγαίνοντας από το σκολειό ένα, ένα ανήφκαν όλα ψηλά στο γομάρι κι ο διάολος δε μπόρειε να κουνηθή κι έσκασε. Από τη λαχτάρα, αυτή ο διάολος από τότε δεν πατάει πηλιό σε σκολειό.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο Άϊ Δονάτος κι ο Βασιλιάς του Καστρίου

Μια βολά όλο το Φανάρι ήταν θάλασσα κι’ εκεί που είναι σήμερα το Καστρί ήταν νησί και κάουνταν ο βασιλιάς. Κάποτε μπήκε. Κάποτε μπήκ’ ο διάολος μέσ’ στην κοιλιά τση βασίλισσας και την κούναε. Έμαθ’ ο βασιλιάς πως στου Σούλι, είν’ ένας καλόερος, ο άϊ Δονάτος που με τα λόγια του Χριστού κάνει θιάματα κι’ έστειλ’ ένα δούλο να τον παρακαλέση νάρθη. Εις τη Γλυκή ο δούλος πάει με τη βάρκα, κι αποκεί κύλλησε...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο Άγι Αντώνιος, ο Άϊ Θανάσης κι ο άγιο Θύμιος

Ο Άγι Αντώνης, ο άϊ Θανάσης κι ο άγιο Θύμιος πααίναν αντάμα το δρόμο καβάλλα στ' άλογα τους. Τον Άγιο Θύμιο επειδής ήταν κατσιδιάρης δεν τον ήθελαν οι άλλοι δυό και για να τον χασομερήσουν έκοψαν τα κεφάλια τουν δυό αλόγουν του κι έφγαν. Ο Άγιο Θύμιος από τη βιά του για να τσου φτάκη κολλάει τ' άσπρο κεφάλι στο κόκκινο άλογο και το κόκκινο στ' άσπρο κι αφεντεύει, μα δεν μπόρεσε να τσου φτάκη. Γι αυτό...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο ήλιος και το φεγγάρι

Ο ήλιος και το Φεγγάρι ήταν τα όμοια στην ασπράδα και στο φέξιμο και πολέμααν συνατά τους ποιό να νικήση. Αρπάζει μια γελαδοκουπριά ο ήλιος και τη σκάζει στο φεγγάρι και το κάνει όλο έπου. Το φεγάρι κοκκίνησε από την αντροπή του κι από τότες κάεται κόκκινο. Άντας είναι ακέριο φαίνεται η κουπριά κολλημένη σε ταύτο.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο πρώτος χάρος και ο δεύτερος

Ο Θεός πρώτα χάρο πόπερνε τσι ψυχές είχε τον άϊ – Γιάννη και τον έβγαλε γιατί τον έστειλε να πάρη μια μάννα που είχε πολλά παιδιά και δεν την πήρε λυπήθηκε τα παιδιά που θάμνησκαν ορφανά. Κοντά έβαλε το Μιχαήλ αρχάγγελο και τον έκαμε κουτσό, γκαβό, και κουφό. Κουτσό για να μη φέει γλήγορα, να κάεται να συγουρεύη τη δουλειά του, γκαβό να μη γλέπει τι κάνει και κουφό να μη ακούη τσοι σκουσμούς.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο κούκος κι'ο τρυποφράχτης

Ο κούκκος είχε αδερφή που τη έλεαν Κύρκω. Αυτός φύλαε τα πράμματα, ήταν τζομπάνος, κι’ η Κύρκω κάουνταν στη στάνη κι’έρρινε κουλούρα. Μια μέρα ο κούκος έχασε μια γίδια κ’έσετιλε την Κύρκω να τη βρή. Χάλεψε ξεχάλεψε η Κύρκω δεν την ηύρε και γύρισε στο γρένη. Ο κούκκος την ξαναστέλλει να χαλέψη και πάλε γιατί άκσε τη φωνή της στο λόγγο-μα-κακακακάνη, μακακακακάνη. Η Κύρκω ξαναπάει και δε βρίσκει τίποτε,...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο Μπαμέτης κι ο Άη Λιάς

Ο Μπαμέτης κι ο Άϊ Λιάς ήταν φίλοι. Ο Μπαμέτης για να μαγαρίση τον Άϊ Λιά του λέει τέτοιοι φίλοι που είμεστε εμείς πρέπει ο ένας να τρώη και τα σκατά τ’ αλλουνού. Ο Άϊ Λιάς το δέχτηκε και πήρε το πρωί αυτός τη φέστα του Μπαμλετη κι έχεσε μέσα και του τάδωκε. Ο Μπαμέτης έφαε κι όσα τον πέρσεψαν τ’άβαλε με τη φέστα στο κεφάλι. Από τη βρώμα τόπεσαν τα μαλιά από το κεφάλι. Ό Άϊ Λιάς για να μη φάει τόσκασε...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Ο Χριστός κι ο διάολος

Ο Χριστός έκαμε τα πρόβατα κι ο διάολος θέλοντας να τα καταστρέψει έκαμε το λύκο.Πάλε ο Χριστός έκαμε το σκυλί για να κυνηγάη το λύκο κι ο διάολος για να του μαγαρίζη το γάλα έκαμε τα ποντίκια.Και πάλι ο Χριστός έκαμε τη γάτα για να κυνηγάη τα ποντίκια.

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Τ'αγριόγιδα

Ο χριστός είχε τα πρόβατα και τα’άρμιγε κι’έβγαζε γάλα άσπρο.Ο διάολος είχε τα (γ)ίδια κι’αρμέοντας έβγαζε γάλα κόκκινο σα γαίμα.Γι’αυτό παρακάλεσε το Χριστό να πάη στη στρούγκια του να τα’αρμέξη μια βολά κι αυτός.Πήγε κι ο Χριστός κι άρμεγε γάλα άσπρο,αλλά άμα τα’απάρμεγε τα βούλωνε κι όλας με την φλοέρα του στο ποδάρι.Γι αυτό τα (γ)ίδια κι έχουν τη βούλα του Χριστού στα ποδάργια (ονυχώματα)ο διάβολος...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Τα στοιχειά των βουνών και τα νερά

Όσαν βουνά έχουν νερό είναι τρύπια απο τα στοιχειά. Τον παλιόν καιρό βήκε το στοιχειό στον Κουρύλα, το βουνό του Παπόβου, κι είπε στσου Παποβίτες. -Μου δίνετε έναν άνθρωπο το χρόνο να σας απολύκω το νερό, κι αυτοί δε θέλησαν και τότες το στοιχειό σκίζοντας το βουνό βήκε στη Γλυκή. Οι Γλυκιώτες, δέχτηκαν να δίνουν έναν άνθρωπο το χρόνο και τόβγαλ'εκεί. Κοντά δεν τόδιναν πηλιό και το στοιχειό έπιακε...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Το ποτάμι του Παραδείσου

Οι Τούρκοι όντες πεθανίσκουν, για να παν στον Παράδεισο, περάν απάνα ποτάμι που βγαίνει από τη Φατιμέ, από του λόγου τους. Καστορεμεζάνι σφάζουν τραγιά και κριγάρια για να καβαλικέψουν. Οι χριστιανοί εκεί έχουν ένα καλόερο. Τ' αρνιά που σφάζουν την Πασχαλιά τάχουν για ταύτον, για να γερέψη να βουλώση τη Φατιμέ να στίψη το ποτάμι. Άντας πεθανίσκει ο Τούρκος διαβαίνει καβάλλα στα τραγιά κι ο ρωμιός...

Μουσελίμης, Σπ. (1938)
Πρίτς Μάρτη μου, ξεχείμασα τα κατσικάκια μου

Πρίτς Μάρτη μου, ξεχείμασα τα κατσικάκια μου. Κατά τη οαρλαδοσιν ο Μάρτης πρώτα είχε 29 μέρες. Μια γρηά, το βράδυ της τελευταίας ημέρας του, είπε : Πρίτς Μάρτη μου κλπ. Τότε ο Μάρτης θυμωμένος δανείστηκε 2 μέρες από το Φλεβάρη, που έκτοτε έμεινε κουστός και έκανε τέτοια παγωνιά που πάγωσε και η γρηά και τα κατσικάκια της.

Παυλίδης, Βασίλειος Π. (1963)