Browsing by Place recorded

Αγρίμ= τέρας ανθρωποφάγον.

Κωνσταντινίδης, Γ. (1891)

Αι νεράϊδες και Δρυάδες σώζονται και πιστεύονται ως και εν τη αρχαιότητι.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Από της γεννήσεως των τρίτων νύκτα αι γυναίκες θέτουσιν υπό το λίκνον του βρέφους ένα άρτον και τρία κρομμύδια. Το δε μεσονύκτιον έρχεται η Μοίρα και το γράφει την μοίραν του αν δε η μήτηρ είναι ευσεβής ακούει το μέλλον του μικρού της, αν θα ζήση ή αποθάνη, αν θα γίνη κακούργος ή ευεργέτης.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Αστείος δε φαίνεται ημίν ο τρόπος δι συ αιτιολογείται το προς το πρόβατον αμοιβαίον μίσος του βουβαλιού συνεφώνησαν, λέγουσι ποτε ο βούβαλος και το πρόβατον έν τίνι λειμώνι μέχρι της δύσεως του ηλίου χωρίς ν’αφοδεύσωσι. Και το μέν πρόβατον πανούργως παλιτευθέν κατώρθωσε υποβοκό σύμενον υπό της λεπτής κατασκευής της κόπρου και της πλατείας ουράς του να κοπρίση κροφτής, ο δυστυχής όμως βούβαλος μη δυνάμενος...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1891)

Γενική πεποίθησις παρ'ημίν επικρατεί ότι όστις διαβαίνει γέφυραν μετα το μεσονύκτιον κακοποιείται διαφοροτρόπως απο τα στοιχειά.

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1919)

Γκουγκουχτούρα (η) Είδος περιστέρας φαιάς το χρώμα εχούσης μέλαν περιταίμιαι. Ονοματοπεποιημένη λέξη εκ της φωνής του πτηνού (γκού, γκού χτού, γκού γκου χτού), Περί του πτηνού ταύτου υπάρχει παρ’ημίν παράδοσις, καθ’ην λέγεται ότι στο άλλοτε μαθητής ράπτου ‘ς επειδή υπέφερεν υπο του προισταμένου του πολλά δεινά, παρακάλεσε τον θεόν να τον μεταβάλη εις πτηνόν. Ο θεός λοιπόν εισακούσας της δεήσεώς του...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1889)

Γκουγκουχτούρα: Είδος περιστεράς φαναί με μέλανα δακτύλιου επι του τραχήλου η ονομασία πεποιημένη εκ της φωνή του πτηνού (γκού γκού,χτού,γκού γκού,χτού). Πιθανώς η παρά τους ζωολόγοις φάσα. Περί του πτηνού τούτου υπάρχει παράδοσις καθ’ών λέγεται ότι ήτο άλλοτε μαθητής ράπτου και επειδή υπέφερε τα πάνδενα υπο του προισταμένου του παρεκάλεσε τον θεόν να τον μεταβάλη είς πτηνόν. Ο θεός εισήκουσε την...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1891)

Δεισιδαιμονία περί φαντασμάτων

Εις ένα μικρό χουργιό του Καζά Ορτάκιοϊ, οπουτού λεν Κιτενλή ευρίσκονται κάθι μέρια όπου κατοικούν δαιμόνια κι ονομάζονται «Τσίρ του πηγάδ’ στης συκαίς του βούλαου του πηγάδ» Αυτά είνι τα μέρια όπου κατοικού τα στοιχειά. Ένα βράδ’ μια γυναίκα δεν είχι νερό κι δίψασι την νύχτα κι πάει να πάρ νερό μι τη λαγήνα κι καθώς κατέβκι κουντά στου πηγάδ βλέπ’ έναν χούρο μι νταούλια κι γκάϊντης όπου χόρηυαν κι...

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1890)

Η Ηχώ ήτο νέα απειθής καταδικασθείσα υπό της μητρός να επαναλαμβάνη τας φωνάς των ανθρώπων και ζώων.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Η μοίρα των προγόνων ημών αι κρατούσα εις χείρας την τύχην των θνητών τιμάται εν Κοζάνη όχι ολιγώτερον της Παναγίας. Όθεν κακόμοιρος καλόμοιρος, η μαύρ η μοίρα μ'. Έτσι μ' έγραψεν η μοίρα μ'.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Η σελήνη θεωρείται το καταφύγιον των κακούργων των φονέων και ιδίως του αδελφοκτόνου Κάϊντου καταδικασθέντος διηνεκώς να τρέμει και να βασανίζεται υπό της Σελήνης ήν θεωρούσιν ως εριννύν.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Λάμια

Λάμια= θηρίον τερατώδες θεωρούμενον ως λίαν αδηφάγον. Νομίζεται παρά του λαού ότι εν καιρώ πολυομβρίας πίπτει ουρανόθεν εις τας πεδιάδας και κατατρώγει παν το προστυχόν και ακολούθως ανίπταταν εις τα βρέφη. (Από παραμύθι).

Κωνσταντινίδης, Γεώργιος (1894)

Λάμνια= Ούτω καλούσι το ζώον ο εζωγραφημένον εν τη εικόνι του αγίου Γεωργίου θεωρείται ως λίαν αδηφάγον και επιβλαβές. Μετφ. Πάντα λαίμαργον και πολυφάγον.»

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ.; Κωνσταντινίδης, Γ. (1891)

Λάμνια= Ούτω καλούσι το ζώον, όπερ είναι εζωγραφημένον εν τη εικόνι του μεγαλομάρτυρος Γεωργίου. Θεωρείται ως λίαν αδηφάγον ή επιβλαβές. Μεταφορικές ονομάζεται πας λαίμαργος και πολυφάγος.

Κουρτίδης, Κωνσταντίνος Γ. (1889)

Νεράϊδα, η= ότι παρ’ αρχαίοις. Κει πο πλυνα τς το ποτάμι βγήκαν πο μέσα Νεράιδες. Είδα τες Νεράιδες π’ άπλωναν τα ποκάμισα. Αι Νεράιδες δεν πειράζουν κανένα.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Άγιος Ιωάννης

Ο Αηγιάνς ο Θεολόγος κρύφθηκε 'ς τον δυόσμο

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Ο γαλαξίας θεωρείται ως σειρά αχύρων σκορπισθέντων υπό τινός ιερέως, όστις έκλεψεν αυτά εκ του αχυρώνος του θεού.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Ο ήλιος (Απόλλων) είναι ο ευεδέστερος τωων ανθρώπων τρέχει με μεγάλην ταχύτητα χωρίς να φάγη καθ' όλην την ημέραν, την εσπέραν τρώγει εις τα ανάκτορα του πέντε φούρνους ψωμί και δέκα στέρνες νερό. Αν δε ταύτα δεν εύρη έτοιμα θα φάγη την μητέρα του. Δια τούτο κατά την δύσιν του ήλιου δεν τρώγουσι ποτέ ούτε τα νήπια βυζάνουσιν, ίνα μη διαταράζωσι το δείπνον του ήλιου, άλλες αποθνήσκει η μήτηρ του λ...

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Ο οβολός του Χάρωνος ο παράς του χάρου ευρίσκεται επέτι εν Κοζάνη εν χρήσει. Εις τους νεκρόυς θέτουσι ένα ασημένιο παρά για να πληρώση 'ς το χάρο που θα τον περάση π το ποτάμι.

Ζήκος, Αστέριος (1892)

Ο χάρος (χάρων)ο νευρώδης και αθάνατος γέρων είναι το φόβητρον των νεωτέρων Ελλήνων. Τόσαι παραδόσεις και τόσα δημώδη, άσματα περιγράφουσι με τα μελανωτερα χρώματα τους άθλους αυτού.

Ζήκος, Αστέριος (1892)