Browsing by Place recorded

Now showing items 1-20 of 31

Αερκό= Νόσος του αέρος ην επιφέρουν τα ησκιωτικά τα διερχόμενα αφανής ‘ς εν είδει αέρος τας εξοχάς.

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Ανάβαλτος= ο δαίμων.

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Αράωρα παράωρα παραωρίτες είμεστε παράωρα δαιβαίνομαι παράωρα μην κάθεστε ογλήγορα να πέσητε μαλλιά μη λαναρίζετε ρεβίθια να μημ ζένιτε κουκιά μη μπρογκανίζετε. Σημ. Λέγουν τούτο εις τα παιδιά ίνα κοιμώνται εγκαίρως οσάκις επιμένουν να ακούουν παραμύθια και δεν κοιμούνται. Οι παραουρίτες παριστώνται εις τα παιδια κι είδος καρκαντζέλων (καλλικαντζάρων) Η αρχή της ωδής είναι η εξής. Μια νύφ’ ν’ανάγκαζ’...

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1919)
Γιορτόπιασμα = τέρας. Θεωρείται αμάρτημα το συνουσιάζειν την Κυριακήν και τας εορτάς διότι ενταύθεν προέρχουνται τα γιορτοπιάσματα = τέρατα.

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1919)
Διάβολος

Διάολος, δαίμονας, σαϊτάνς, σατανάς, γιούδας, κατσούλης, διάτανος, καϊάφας, τζιρτζιβούλης. Ερμην. «Είναι αι διάφοροι ονομασίας του διαβόλου, αλλά υπό των φιλοθρήσκων και δεισιδαιμόνων δεν λέγονται διότι πιστεύουν ότι ακούην ούτος το όνομά του αμέσως σπεύδει προς εκτέλεσιν κακού, συνηθέστερον λοιπόν ο διάβολος λέγεται: πειρασμός, ανάκαρτος, ανάβαλτος, τρισκατάρατος, ο αξ’ απ’ εδώ, ο μακριά απ’εδώ:...

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Η πανούκλα

Η πανούκλα ήταν σα σκυλί που περβατούσε ΄ς τους δρόμους κι αφάντα την έπιακαν και την έκαψαν, γλύτωσ' ο κόσμος απ' αυτή. [Ίδε Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής εταιρείας Τομ. 1, τεύχος Α, πραγματεία Ν.Γ. Πολίτου].

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Η Χελώνα

Η χελώνα ήταν γυναίκα πρώτα,αλλ’όντας ήταν λυπημένη η Παναγία από τον καλότυχο το Χστό κι’επήγαν όλοι για να τήμ παρηγορήσουν,αυτή μοναχά απόμεινε πίσω,γι’αυτό κ’η Παναγία την έκανε χελώνα. Άλλοι λέν πάλι πως η χελώνα είναι ευλογημένη από τημ Παναγία,γιατί όντας απέθαν ο Χστός κι’επήγαν ως κι όλα τα ζώα και παρηγόρησαν τημ παναγία,υπήγε κ’η Χελώνα με παρηγοριά,αλλά ενώ ανήβαινε τη σκάλα της Παναγίας...

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Η Χουχλουβάγια

Η χουχλουβάγια ή χλού είναι έρημη και μοιριολογάει τη δυστυχία της : ‘’Eίχα μάννα παπαδιά κι’αδερφό γραμματικό, έρθη το θανατικό και τους πήρε και τους δυό’’ Άλλος πάλι λέν πως τάχα λέει οχτώ. Ήγουν είχεν οχτώ αδέρφια και τα χανε (την απέθαναν). Κάμποσι αυτό το λέν για το Γκιώνη. Άλλοι για τη Δεκοχτούρα που λέγει δεκοχτώ-δεκοχτώ, πως είχε δεκοχτώ αδέρφια και τα χασε. Σημείωσις : Η γλαύξ (χλού) είναι...

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Καραμούζα : Φόβητρον των μικρών παιδιών όμοιον τω Λάμια, Μούμα

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Κατσούλης= “Ο διάβολος συνήθως”

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Ανεμοπύρωμα

Κρατημάρα= παραλυσία Κουλιάντσα= ισχιάς Ερμην. «Λέγεται ότι τας ταύτας ασθενείας πάσχει τις όταν πατήση το τραπέζι των. Βουβαμάρα (= Αφασία). Ερμην. «Λέγεται ότι θεραπεύεται δι’ αμιλήτου νερού εάν όμως ζη η Νεράϊδα παρ’ ης έπαθεν υπόκεινται εις θάνατον. Σημ. «Όλαι αι ανωτέρω ασθένειαι αποδίδονται εις τες Νεράϊδες αίτινος λέγονται και ξωτκές ή ξωθιές διότι κατοικούσιν εις την εξοχήν σήμερον οι ξωτικές...

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Λαχανού= “Κατ' ευφημισμόν η Μοίρα”

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Μην κάθησ' αποκάτω 'ς τες σταλαξιές (ή ς τα κεραμίδια ή ς τες σταλαγματιές του σπιτιού), γιατί είναι ησκιώματα. (Επειδή ημπορεί να ξαγκλυστρήση καμμία πλάκα από τη σκεπή και να σε πλακώση).

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Μια γριά ςτα χωριά μας – τη λέν Λατίνω – λέει πως κατεβάζει το φεγγάρι κάτω. Μια βραδυά λέν οι γυναίκες πως το κατέβασ' η Λατίνω 'ς τ' αλώνι τ' Γούσια κι εβρουγκαλιώνταν το φεγγάρι ξάπλα κι είδε κι έπαθε ως που να τι ανβάση πάλι ςτον τόπο τ'. Σημ. Παράξενος η πρόληψις αυτή, την οποίαν είχον και αι μάγισσαι της Θεσσαλίας.

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Μια φορά ο Ήλιος και το φεγγάρι ποίος από τους δύο γλέπ' καλύτερα. Το φεγγάρ' ήλεγε για τον εαυτό του. Τότε ο Ήλιος εθύμωσε και τόρριξε μια βουλτιά 'ς τα μούτρα. Κι από τα ν τότε το φέγγαρ' έχει τα μαυράδια που φαίνονται 'ς αυτό και γλέπει θολά.

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Μπούμπα = ''Φόβητρον των νηπίων ά ουτω καλούσι όλα τα έντομα 'ς ζωύφια μικρά και μεγάλα.

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Ξωθιά ης εν Ιωαννίνοις Ξωτκιά, η Νεράϊδα η Ανεράϊδα= Η ωραία γυνή εν Ιωαννίνης ξωτκός ο ωραίος ανήρ». Ξωτκό= Νόσος προερχομένη εκ των ξωθιών δηλ. των πνευμάτων των κακοποιών ιδία των εν τη εξοχή συνήθως διαμενόντων».

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Ο μαύρες κόττες και προ πάντων τα μαύρα πετείνια είναι καλύτερα 'ς το σπίτι παρά τα παρδαλά. Άμα λαλήση ο μαύρος πετνός. Τα δαιμόνια γέγοντ' άφαντ' απο τον κόσμο, τρυπώνουν 'ς τις φωλιές τους. Άμα λαλήση ο παρδαλός, λέν : σταθήτ' ακόμα, δεν ελάλσ' ο μαύρος.

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)
Όντα σκολνούν τα δωδεκαήμερα (ς τις 7 Γενναρίου) βάνουν 'ς τη φωτιά να κάψη κούτσουρο από αγριοκερασιά ή και κομμάτι απο παλαιοτσάρχο γιατί αυτήν την μέρα (το βράδυ 'ς τις 7 Γενναρίου φεύγουν τα ησκιώματα κι οι καρκάντζελοι

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1919)
Όντας ιδής βύσίδι ‘ς τον ύπνο σου, να πάς κρυφά κι’ απόσκεπα ‘ς τον τόπο κι άμα το βγάλης να σφάξης μέσα ‘ς το μέρος που το βγαλες μια μαύρη κόττα.Γιατί αλλιώς είναι κίνδυνος να πεθάνη εκείνος που το βρίσκει ή κανένας από το σπίτι του. Με την κόττα ξαγοράζει το κεφάλι του. Πολλοί όμως λεν ότι αποθνήσκουν εκείνοι που θα βρούν βλυσίδι. Γι αυτό όσοι το νειριάζουνται, στέλνουν γριές πιστές του σπιτιού...

Σάρρος, Δημήτριος Μ. (1893)

Browsing by Place recorded

Αερκό= Νόσος του αέρος ην επιφέρουν τα ησκιωτικά τα διερχόμενα αφανής ‘ς εν είδει αέρος τας εξοχάς. ﻿

Ανάβαλτος= ο δαίμων. ﻿

Γιορτόπιασμα = τέρας. Θεωρείται αμάρτημα το συνουσιάζειν την Κυριακήν και τας εορτάς διότι ενταύθεν προέρχουνται τα γιορτοπιάσματα = τέρατα. ﻿

Καραμούζα : Φόβητρον των μικρών παιδιών όμοιον τω Λάμια, Μούμα ﻿

Κατσούλης= “Ο διάβολος συνήθως” ﻿

Λαχανού= “Κατ' ευφημισμόν η Μοίρα” ﻿

Μπούμπα = ''Φόβητρον των νηπίων ά ουτω καλούσι όλα τα έντομα 'ς ζωύφια μικρά και μεγάλα. ﻿

Αερκό= Νόσος του αέρος ην επιφέρουν τα ησκιωτικά τα διερχόμενα αφανής ‘ς εν είδει αέρος τας εξοχάς.

Ανάβαλτος= ο δαίμων.

Γιορτόπιασμα = τέρας. Θεωρείται αμάρτημα το συνουσιάζειν την Κυριακήν και τας εορτάς διότι ενταύθεν προέρχουνται τα γιορτοπιάσματα = τέρατα.

Καραμούζα : Φόβητρον των μικρών παιδιών όμοιον τω Λάμια, Μούμα

Κατσούλης= “Ο διάβολος συνήθως”

Λαχανού= “Κατ' ευφημισμόν η Μοίρα”

Μπούμπα = ''Φόβητρον των νηπίων ά ουτω καλούσι όλα τα έντομα 'ς ζωύφια μικρά και μεγάλα.