Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 4-16 από 16

Παράδοση για τ' Απόκουρο

Ήταν νια βούλα στ’ ιπανάστασ’ τρία αδέρφια παλ’κάρια π’ δε μουργί να τς βάλ’ γούλ’ οι Αλή πασάς, φρούτσι λοιπόν να τς ξιγιλάσ’ να τς πιάσ’ για τα τα ξικάμ’. Κι τα παραγγ’λι, να κατιβούνι τσου κιφαλοβρυσον για να τς φιλουξενήσ’. Αυτοίν δεν ήθιλαν ναρθούνι, αλλά άλλου κοντά τ’ απουφάϊσανι. Πήρανι κι δυο τρία άλλα παλ’κάρια δυνατά, τα ιφέκια τς , τς τσακαράκις τς κι κατέβκανι. Έστρουσαν του τραπέζ’ ικεί...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Καρκαντζούρια=τα καλικαντζούρια εν Αβαρίκων.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Για το “Ελληνικό” (τοπωνύμιον) της Χρυσοβίτσας

Λένε πως στο «Ελληνικό» ήταν μοναστήρι πλούσιο. Κάποιος νια βουλά πη σ’ άλλου μέρους κι είπι πως εν ‘ απ’ τ’ Βάλτσα (κοιλάδα της Χρυσοβίτσας, όπου και το Ελληνικό) κι τους ρώτσαν, είνι κείνον του μαναστήρ’ εκεί; - Ποιο μαναστήρ’; - Υκείν’ η κλεισούδα, ου Αι κόλας – Όχ, ικείν’ ήπι κείνους. Κείν’ πούνι απ’ πα απ’ του νερό.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Δια το υπέρδωρον της εκκλησίας της Αμπρακίας (Άγιοι Ταξιάρχαι)

Λένε πως το απάνω λιθάρι της πόρτας της εκκλησίας, τότε που την έχτιζαν τόφεραν απ' το Κριννάτ' (τοποθεσία, όπου μαντέμια). Σ' αυτόν που τόφερι (ο Δημ. Μπαβαρίνος), είπαν οι χτίστες : Εσύ ια βαστάξι τν εκκλησιά! Τότε τ' πήραν κι το έρρξαν στου θέμιλου κι του στοίχιουσαν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Τύφλα

Μια παπαδιά είχε πάρει τη συνήθεια να κερνάη το κρασί μόνη της στο τραπέζι. Στου παπά της λοιπόν το ποτήρι έβαζε κρασί ως τη μέση ενώ στο δικό της το ποτήρι απο απροσεξία τάχα, το ξεχειλούσε, φωνάζοντας συγχρόνως σαν νάθελε δήθεν να μαλώση τον εαυτόν της. -Τύφλα. -Το πρόσεξε ο παπάς και της λέει μια μέρα επάνω στο φαί. -για δώσε μου να έχεις την ευχή μου παπαδιά και μένα μια τύφλα.

Άγνωστος συλλογέας (1929)
Παράδοση για το χωριό Αμπρακια.

Ναι βουλά η Αμπρακιά, καθώς μουλόλαγαν κάτι γερόντοι ήτανι μιγαλύτερ’, κι είχε κανιά ουγδουηνταριά οικουγένειες. Ήτανι χτισμένου του χουριό στη θέσ’ «Παλιουχώρ», αλλά στουν κιρό τα Τουρκίας, ιπειδή οι Γκιρτουβίτης τα καλουλόϊσανι μι τς Τούρκς κι μ’ ένα ληστή π’ τουν ήλιγαν καπιτάν-Φώτ’ επέφτανι κάθι τόσου κι λήστιβανι του χουριό. Αφσι π δεν τς άφνανι σι στασιό οι Τούρκι τς χουριανούς. Γι’ αυτό σκώθκανι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Παραδόσεις για το Χριστό

Νια βουλά με τη βάρκα πέρασε ένας όπου είχε σκοπό να καταστρέψη ένα χωριό. Ο Χριστός,άμα έφραξε, έπνιξε το βάρκα. Μαζί μ’ αυτόν πνίγηκαν κι άλλοι. Ρώτησαν τότε το Χριστό, γιατί το έκαμε αυτό. Ο Χριστός είπε σε έναν: Βάλε νια χούφτα μέλισσες στον κόρφο σου. Τις έβαλε. Μία τον τσίμπησε. Βάνει το χέρι του και τις σκότωσε όλες. – Βλέπεις, λέει, μία σε έφαγε, αλλά τις σκότωσες όλες. Έτσι συμφέρει μαζί...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Παράδοση περί Αβαρκιωτών

Οι Αβαρκιώτες έχει τούρκ’κον αίμα. Τότες πόφγαν απ’ τουν Αβαρίνου τα’ Σουλίου, ήρθαν δυο αδέρφια, οι Γιαννάκ’ς και οι Ν’κουλάης, Αβαρκιονταίοι. Αυτοί ήταν κι οι δυο παντριμμέν’. Αλλά μι τη γ’ναίκα τ’ Ν’κουλάη είχι σχέσ’ οι Μιχμέτ, οι Τούρκους, οι αφέντες. Πέθανε αυτός οι Ν’κουλάης κι οι Τούρκους ξακουλουθαϊ ναχ’ σχέσεις. Ουδέ Γιαννάκ’ς πέθανι, ατιωνους

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Παραδόσεις για την Χρυσοβίτσα – Αιτωλία

Οι πρώτοι κάτοικοι κατοίκαγαν στη Τασιανόλακκες. Κάποντι πήγαν απου στου χωριού εκεί που είνι τώρα. Ικεί ήτανι λουγγιάς. Είδον ένα άγριουγούρνου που ήταν λ' τσ' μένον απού νιρό κι απού κεί κατάλαβαν πως ικεί βγαίν' νερό κι πήγαν ικεί κι κατοίκιψαν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Παλάντζα = η ζυγαριά, ο στερισμός εν Αμπρακιά εκ Αιτωλίας

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Παράδοση για τ' Απόκουρο

Πολλοί παραδέχονται πως ούλ’ οι άλλ’ κουρεύκαν κι δώ στ’ Απόκουρου κουρεύκαν τιλιφταίοι

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Της Αμβρακίας. Μια παπαδιά είχε πάρει τη συνήθεια να κερνάη το κρασί μόνη της στο τραπέζι. Στου παπά της λοιπόν το ποτήρι έβαζε κρασί ως τη μέση ενώ στο δικό της το ποτήρι απο απροσεξία τάχα, το ξεχειλούσε, φωνάζοντας συγχρόνως σαν νάθελε δήθεν να μαλώση τον εαυτόν της. -Τύφλα. -Το πρόσεξε ο παπάς και της λέει μια μέρα επάνω στο φαί. -για δώσε μου να έχεις την ευχή μου παπαδιά και μένα μια τύφλα.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Ο Χριστός και τα νερά

Υπάρχει παράδοση. Όπου πέρασι ου Χριστός και κάθεσε σε κάναν ίσκιο, εκεί βγήκε νερό και είνι νερά ικεί. Όπου δεν πέρασε και δεν κάθησε, νερά δεν υπάρχουν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Καρκαντζούρια=τα καλικαντζούρια εν Αβαρίκων. ﻿

Παλάντζα = η ζυγαριά, ο στερισμός εν Αμπρακιά εκ Αιτωλίας ﻿

Παράδοση για τ' Απόκουρο Πολλοί παραδέχονται πως ούλ’ οι άλλ’ κουρεύκαν κι δώ στ’ Απόκουρου κουρεύκαν τιλιφταίοι ﻿

Καρκαντζούρια=τα καλικαντζούρια εν Αβαρίκων.

Παλάντζα = η ζυγαριά, ο στερισμός εν Αμπρακιά εκ Αιτωλίας

Παράδοση για τ' Απόκουρο

Πολλοί παραδέχονται πως ούλ’ οι άλλ’ κουρεύκαν κι δώ στ’ Απόκουρου κουρεύκαν τιλιφταίοι