Ένας ευτράπελος τώρα παραβολικός μύθος. Σύντομος είνε αλλά το πνεύμα εκείνου, του αγνώστου ρωμηού που τον εφαντάσθη και τον πρωτοείπε, είνε ασύγκριτο. Στρέφεται γύρω απο το αιώνιο πρόβλημα των παντρεμένων, περί του πώς δηλαδή ημπορούν οι άρρενες να παίρνουν τον "αέρα", να υποτάσσουν τα τρυφερά των ήμισυ. Παντρεύτηκαν λοιπόν δυό φίλοι δυό φιλενάδες κάποτε. Και σαν φίλοι που ήσαν έκαμαν τους γάμους των την ίδια ημέρα. Ο ένας νειόγαμπρος ήταν πονηρός και σκληρός άνδρας. Προ παντός δεν ήθελε, κατά το κοινώς λεγόμενον, να τον πάρη "απο πάνω", η γυναίκα του. Να μη έχη πολλά λόγια και ότι ήθελε αυτός να γίνεται. Είπε λοιπόν κάποιου δικού του την ώρα που θα πρωτομπή εις το δωμάτιον της νυφικής παστάδος να του εξαπολύση μια γάτα. Έτσι πράγματι και έγινε. Επάνω στις πρώτες τρυφερότητες, ενώ η νύφη λαχταριστή και σκανδαλιάρα ήταν κοντά του, πέρασε η γάτα στα πόδια του. Τον άγγιξε. Έγινε έξω φρενών τάχα. - Εμένα δεν επιτρέπω να με αγγίζη κανείς. Χρυσέ μου, απήντησε εκείνη, η γάτα ήταν. - Γάτα να με πειράξη εμένα: Ούτε η γάτα δεν μπορεί να με γγίξη. Την σχίζω. Και χωρίς πολυλογίες βουτά την καημένη την γάτα απο τα πόδια και την σχίζει απο πάνω έως κάτω.

Άγνωστος συλλογέας

Ένας ευτράπελος τώρα παραβολικός μύθος. Σύντομος είνε αλλά το πνεύμα εκείνου, του αγνώστου ρωμηού που τον εφαντάσθη και τον πρωτοείπε, είνε ασύγκριτο. Στρέφεται γύρω απο το αιώνιο πρόβλημα των παντρεμένων, περί του πώς δηλαδή ημπορούν οι άρρενες να παίρνουν τον "αέρα", να υποτάσσουν τα τρυφερά των ήμισυ. Παντρεύτηκαν λοιπόν δυό φίλοι δυό φιλενάδες κάποτε. Και σαν φίλοι που ήσαν έκαμαν τους γάμους των την ίδια ημέρα. Ο ένας νειόγαμπρος ήταν πονηρός και σκληρός άνδρας. Προ παντός δεν ήθελε, κατά το κοινώς λεγόμενον, να τον πάρη "απο πάνω", η γυναίκα του. Να μη έχη πολλά λόγια και ότι ήθελε αυτός να γίνεται. Είπε λοιπόν κάποιου δικού του την ώρα που θα πρωτομπή εις το δωμάτιον της νυφικής παστάδος να του εξαπολύση μια γάτα. Έτσι πράγματι και έγινε. Επάνω στις πρώτες τρυφερότητες, ενώ η νύφη λαχταριστή και σκανδαλιάρα ήταν κοντά του, πέρασε η γάτα στα πόδια του. Τον άγγιξε. Έγινε έξω φρενών τάχα. - Εμένα δεν επιτρέπω να με αγγίζη κανείς. Χρυσέ μου, απήντησε εκείνη, η γάτα ήταν. - Γάτα να με πειράξη εμένα: Ούτε η γάτα δεν μπορεί να με γγίξη. Την σχίζω. Και χωρίς πολυλογίες βουτά την καημένη την γάτα απο τα πόδια και την σχίζει απο πάνω έως κάτω.

dc.contributor.author	Άγνωστος συλλογέας
dc.coverage.spatial	Άδηλου τόπου
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:10:49Z
dc.date.available	2016-01-15T11:10:49Z
dc.date.issued	1939
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/298107
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ένας ευτράπελος τώρα παραβολικός μύθος. Σύντομος είνε αλλά το πνεύμα εκείνου, του αγνώστου ρωμηού που τον εφαντάσθη και τον πρωτοείπε, είνε ασύγκριτο. Στρέφεται γύρω απο το αιώνιο πρόβλημα των παντρεμένων, περί του πώς δηλαδή ημπορούν οι άρρενες να παίρνουν τον "αέρα", να υποτάσσουν τα τρυφερά των ήμισυ. Παντρεύτηκαν λοιπόν δυό φίλοι δυό φιλενάδες κάποτε. Και σαν φίλοι που ήσαν έκαμαν τους γάμους των την ίδια ημέρα. Ο ένας νειόγαμπρος ήταν πονηρός και σκληρός άνδρας. Προ παντός δεν ήθελε, κατά το κοινώς λεγόμενον, να τον πάρη "απο πάνω", η γυναίκα του. Να μη έχη πολλά λόγια και ότι ήθελε αυτός να γίνεται. Είπε λοιπόν κάποιου δικού του την ώρα που θα πρωτομπή εις το δωμάτιον της νυφικής παστάδος να του εξαπολύση μια γάτα. Έτσι πράγματι και έγινε. Επάνω στις πρώτες τρυφερότητες, ενώ η νύφη λαχταριστή και σκανδαλιάρα ήταν κοντά του, πέρασε η γάτα στα πόδια του. Τον άγγιξε. Έγινε έξω φρενών τάχα. - Εμένα δεν επιτρέπω να με αγγίζη κανείς. Χρυσέ μου, απήντησε εκείνη, η γάτα ήταν. - Γάτα να με πειράξη εμένα: Ούτε η γάτα δεν μπορεί να με γγίξη. Την σχίζω. Και χωρίς πολυλογίες βουτά την καημένη την γάτα απο τα πόδια και την σχίζει απο πάνω έως κάτω.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΛΖ΄- ΜΕ΄
dc.relation.source	Εφημ. Ακρόπολις, 24 Φεβρουαρίου 1939
dc.relation.sourceindex	Ακρόπολις, 1937
dc.relation.sourcetype	Εφημερίδα
dc.description.bitstream	D_PAA_06712w
dc.subject.legendtitle	Δύο Σύζυγοι
dc.subject.legend	Σύμμεικτα
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	390903/Άδηλου τόπου

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Δύο Σύζυγοι

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές