Δύο Σύζυγοι

Ένας ευτράπελος τώρα παραβολικός μύθος. Σύντομος είνε αλλά το πνεύμα εκείνου, του αγνώστου ρωμηού που τον εφαντάσθη και τον πρωτοείπε, είνε ασύγκριτο. Στρέφεται γύρω απο το αιώνιο πρόβλημα των παντρεμένων, περί του πώς δηλαδή ημπορούν οι άρρενες να παίρνουν τον "αέρα", να υποτάσσουν τα τρυφερά των ήμισυ. Παντρεύτηκαν λοιπόν δυό φίλοι δυό φιλενάδες κάποτε. Και σαν φίλοι που ήσαν έκαμαν τους γάμους των την ίδια ημέρα. Ο ένας νειόγαμπρος ήταν πονηρός και σκληρός άνδρας. Προ παντός δεν ήθελε, κατά το κοινώς λεγόμενον, να τον πάρη "απο πάνω", η γυναίκα του. Να μη έχη πολλά λόγια και ότι ήθελε αυτός να γίνεται. Είπε λοιπόν κάποιου δικού του την ώρα που θα πρωτομπή εις το δωμάτιον της νυφικής παστάδος να του εξαπολύση μια γάτα. Έτσι πράγματι και έγινε. Επάνω στις πρώτες τρυφερότητες, ενώ η νύφη λαχταριστή και σκανδαλιάρα ήταν κοντά του, πέρασε η γάτα στα πόδια του. Τον άγγιξε. Έγινε έξω φρενών τάχα. - Εμένα δεν επιτρέπω να με αγγίζη κανείς. Χρυσέ μου, απήντησε εκείνη, η γάτα ήταν. - Γάτα να με πειράξη εμένα: Ούτε η γάτα δεν μπορεί να με γγίξη. Την σχίζω. Και χωρίς πολυλογίες βουτά την καημένη την γάτα απο τα πόδια και την σχίζει απο πάνω έως κάτω.