Ο Σολομών ήτονε περίσσα γυναικάς, όπου ’θελα δη μιαν καλή την εκυνήγανε. Μιαν κοπανιά είδενε μιαν όμορφη γυναίκα και τση ’καμε το νόημα να τόνε δεχτή. Η γυναίκα ήτονε τίμια κι ήθελε να τόνε ξεγιβεντίση και λέει του: “Να σου ρίξω ένα σκοινί να δέσης έναν κοφίνι να μπης μέσα να σε σύρω απάνω. Δένει κιόλας το κοφίνι, μπαίνει αυτός μέσα και τον ήσυρε ίσαμε τη μέση κι απόι ήδεσε το σκοινί στα σίδερα του παραθυριού και τον ήφηκε εκειά να κρέμεται όλη την ημέρα κι επέρνανε όλος ο κόσμος και τόνε εθώριενε κι όλοι εφωνιάζανε: “Μωρέ ο βασιλιάς μας στση τάδε το παραθύρι κρέμεται! Μωρέ ο βασιλιάς μας”. Αργά λει το σκοινί και τόνε κατεβάζει. Πάει στο παλάτι ντου χιλιομουζωμένος. Εδάκανε το δαχτύλι ντου κι ήλεγε: “Α την πουτάνα και κοντό δε δα τήνε σάσω!” Αυτός ήτονε σοφός άθρωπος κι ήκατσε κι ήκαμε μια μηχανή κι εχάθηκε από όλη την πολιτεία το φως και μόνο στ’ ασκέλια κεινησάς τση γυναίκας ήφτενε. Πάνε στο βασιλιά οι - γι – αθρώποι: “Βασιλέα μας, δεν έχομε φως. - Να πάτε να πάρετε φως από τση τάδε τ’ ασκέλια. Επηαίνανε όλοι κι ήθετε ανάσκελα η γυναίκα κι ήφτανε φωθιά απού τ’ ασκέλια τζης. Ετσά την ετιμώρησε, γιατί πέρασε και την είδε όλη η πολιτεία.

Λιουδάκη, Μαρία

Ο Σολομών ήτονε περίσσα γυναικάς, όπου ’θελα δη μιαν καλή την εκυνήγανε. Μιαν κοπανιά είδενε μιαν όμορφη γυναίκα και τση ’καμε το νόημα να τόνε δεχτή. Η γυναίκα ήτονε τίμια κι ήθελε να τόνε ξεγιβεντίση και λέει του: “Να σου ρίξω ένα σκοινί να δέσης έναν κοφίνι να μπης μέσα να σε σύρω απάνω. Δένει κιόλας το κοφίνι, μπαίνει αυτός μέσα και τον ήσυρε ίσαμε τη μέση κι απόι ήδεσε το σκοινί στα σίδερα του παραθυριού και τον ήφηκε εκειά να κρέμεται όλη την ημέρα κι επέρνανε όλος ο κόσμος και τόνε εθώριενε κι όλοι εφωνιάζανε: “Μωρέ ο βασιλιάς μας στση τάδε το παραθύρι κρέμεται! Μωρέ ο βασιλιάς μας”. Αργά λει το σκοινί και τόνε κατεβάζει. Πάει στο παλάτι ντου χιλιομουζωμένος. Εδάκανε το δαχτύλι ντου κι ήλεγε: “Α την πουτάνα και κοντό δε δα τήνε σάσω!” Αυτός ήτονε σοφός άθρωπος κι ήκατσε κι ήκαμε μια μηχανή κι εχάθηκε από όλη την πολιτεία το φως και μόνο στ’ ασκέλια κεινησάς τση γυναίκας ήφτενε. Πάνε στο βασιλιά οι - γι – αθρώποι: “Βασιλέα μας, δεν έχομε φως. - Να πάτε να πάρετε φως από τση τάδε τ’ ασκέλια. Επηαίνανε όλοι κι ήθετε ανάσκελα η γυναίκα κι ήφτανε φωθιά απού τ’ ασκέλια τζης. Ετσά την ετιμώρησε, γιατί πέρασε και την είδε όλη η πολιτεία.

dc.contributor.author	Λιουδάκη, Μαρία
dc.coverage.spatial	Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:10:40Z
dc.date.available	2016-01-15T11:10:40Z
dc.date.issued	1938
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/297874
dc.language	Ελληνική - Διάλεκτος - Κρητική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ο Σολομών ήτονε περίσσα γυναικάς, όπου ’θελα δη μιαν καλή την εκυνήγανε. Μιαν κοπανιά είδενε μιαν όμορφη γυναίκα και τση ’καμε το νόημα να τόνε δεχτή. Η γυναίκα ήτονε τίμια κι ήθελε να τόνε ξεγιβεντίση και λέει του: “Να σου ρίξω ένα σκοινί να δέσης έναν κοφίνι να μπης μέσα να σε σύρω απάνω. Δένει κιόλας το κοφίνι, μπαίνει αυτός μέσα και τον ήσυρε ίσαμε τη μέση κι απόι ήδεσε το σκοινί στα σίδερα του παραθυριού και τον ήφηκε εκειά να κρέμεται όλη την ημέρα κι επέρνανε όλος ο κόσμος και τόνε εθώριενε κι όλοι εφωνιάζανε: “Μωρέ ο βασιλιάς μας στση τάδε το παραθύρι κρέμεται! Μωρέ ο βασιλιάς μας”. Αργά λει το σκοινί και τόνε κατεβάζει. Πάει στο παλάτι ντου χιλιομουζωμένος. Εδάκανε το δαχτύλι ντου κι ήλεγε: “Α την πουτάνα και κοντό δε δα τήνε σάσω!” Αυτός ήτονε σοφός άθρωπος κι ήκατσε κι ήκαμε μια μηχανή κι εχάθηκε από όλη την πολιτεία το φως και μόνο στ’ ασκέλια κεινησάς τση γυναίκας ήφτενε. Πάνε στο βασιλιά οι - γι – αθρώποι: “Βασιλέα μας, δεν έχομε φως. - Να πάτε να πάρετε φως από τση τάδε τ’ ασκέλια. Επηαίνανε όλοι κι ήθετε ανάσκελα η γυναίκα κι ήφτανε φωθιά απού τ’ ασκέλια τζης. Ετσά την ετιμώρησε, γιατί πέρασε και την είδε όλη η πολιτεία.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΛΖ΄- ΜΕ΄
dc.relation.source	Αρ. 1162 Γ, σελ. 64 – 66, Μ. Λιουδάκη, Μεραμβέλλο, Λάτσιδα, 1938
dc.relation.sourceindex	1162 Γ
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_06584w, D_PAA_06584w2, D_PAA_06584w3
dc.informant.name	Λιουδάκης, Γιώργος
dc.informant.gender	Άνδρας
dc.informant.age	78
dc.subject.legend	Παράδοση ΜΕ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	6697802/Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές