Η Σολομωνική
Μια φορά ο Σολομών είχενε ένα δούλο. Τον εκαλοτάιζε, τον εκαλοπότιζε κι αυτός ίδια πως τον εγλείφανε οι σκύλοι. Μιαν ημέρα τόνε καλεί ο Σολομών και του λέει: “Μα δε μου λες, μωρέ, ίντα ’χεις κι είσαι σαν τον σκύλο; Εγώ σε ταΐζω, εγώ σε ποτίζω, ίντα γίνουνται κειανά που τρως; - Ίντα, να σου λέω, αφεντικό; Ένας διάβολος έρχεται και μου βυζάνει το μικρό δαχτυλάκι μου και πίνει το αίμα μου και για κειονά δε θωρώ χαέρι”. Κάνει ο Σολομών μια βούλα, δίδει του τη και του λέει: “Πάρε τούτηνιέ τη βούλα κι ότινα ’ρθη να πιπιλίση το αίμα σου να του την πατήσης στο κούτελο”. Παίρνει ο δούλος τη βούλα. Την άλλην ημέρα, να το φίλο κι έρχεται κι αρχίζει και εβύζανε το δαχτυλάκι του κοπελιού. Βγάνει κι αυτό χωστά χωστά τη βούλα και του την πατεί στο κούτελο. Στένεται ο διάβολος σούζος ντελόγο. Πάει ο δούλος και φέρνει το Σολομών. Ο Σολομών βάνει το διάβολο και καλεί και όλους τσι άλλους διαβόλους. Πιάνει και γεμίζει έναν ασκί διαβόλους. Παίρνει τσις ύστερα κι επήγανε κι επουργεύγανε κι ήχτισε τα άγια των αγίων. Οντόν ήτονε μπλιο να τα θολιάση δεν ήθελε να ’ναι εκειά οι διαβόλοι για να μη ζητούνε κι αυτοί ύστερα μερδικό και τώσε λέει: “Θα πάτε στη Μαύρη θάλασσα να μου φέρετε ένα χαράκι, μια μεγάλη πέτρα να τη βάλω στο θόλο τσ’ εκκλησάς”. Μισεύγουνε οι διαβόλοι να πα φέρουνε την πέτρα και βάνει ο Σολομών ζόρε στσι μαστόρους: “Α! γεια σας. Α! ογλήγορα, να θολιάσωμε την εκκλησά πριν να γιαγείρουνε οι διαβόλοι και βρίσκουνε την εκκλησά θολιασμένη. “Και την πέτρα ίντα δ την κάμωμε δα; - Να στέκεστε στον αέρα να τη βαστάτε ίσαμε τη Δευτέρα Παρουσία. Και κρέμεται η πέτρα στον αέρα στα άγια των αγίων. Τη βαστούνε οι διαβόλοι, μα δε φαίνουνται. Οι Τούρκοι εκάμανε μπερντέ και δεν φαίνεται δα η πέτρα πως κρέμεται στον αέρα. [Σκύλος = ήταν πολύ αδύνατος, σούζος = ορθός και ακίνητος, διαβόλους = οι διαβόλοι είναι αέρας και μπορείς να τσι βάλης και στ’ ασκί)].
| dc.contributor.author | Λιουδάκη, Μαρία | |
| dc.coverage.spatial | Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα | |
| dc.date.accessioned | 2016-01-15T11:10:40Z | |
| dc.date.available | 2016-01-15T11:10:40Z | |
| dc.date.issued | 1938 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.11853/297871 | |
| dc.language | Ελληνική - Διάλεκτος - Κρητική | |
| dc.language.iso | gre | |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
| dc.title | Μια φορά ο Σολομών είχενε ένα δούλο. Τον εκαλοτάιζε, τον εκαλοπότιζε κι αυτός ίδια πως τον εγλείφανε οι σκύλοι. Μιαν ημέρα τόνε καλεί ο Σολομών και του λέει: “Μα δε μου λες, μωρέ, ίντα ’χεις κι είσαι σαν τον σκύλο; Εγώ σε ταΐζω, εγώ σε ποτίζω, ίντα γίνουνται κειανά που τρως; - Ίντα, να σου λέω, αφεντικό; Ένας διάβολος έρχεται και μου βυζάνει το μικρό δαχτυλάκι μου και πίνει το αίμα μου και για κειονά δε θωρώ χαέρι”. Κάνει ο Σολομών μια βούλα, δίδει του τη και του λέει: “Πάρε τούτηνιέ τη βούλα κι ότινα ’ρθη να πιπιλίση το αίμα σου να του την πατήσης στο κούτελο”. Παίρνει ο δούλος τη βούλα. Την άλλην ημέρα, να το φίλο κι έρχεται κι αρχίζει και εβύζανε το δαχτυλάκι του κοπελιού. Βγάνει κι αυτό χωστά χωστά τη βούλα και του την πατεί στο κούτελο. Στένεται ο διάβολος σούζος ντελόγο. Πάει ο δούλος και φέρνει το Σολομών. Ο Σολομών βάνει το διάβολο και καλεί και όλους τσι άλλους διαβόλους. Πιάνει και γεμίζει έναν ασκί διαβόλους. Παίρνει τσις ύστερα κι επήγανε κι επουργεύγανε κι ήχτισε τα άγια των αγίων. Οντόν ήτονε μπλιο να τα θολιάση δεν ήθελε να ’ναι εκειά οι διαβόλοι για να μη ζητούνε κι αυτοί ύστερα μερδικό και τώσε λέει: “Θα πάτε στη Μαύρη θάλασσα να μου φέρετε ένα χαράκι, μια μεγάλη πέτρα να τη βάλω στο θόλο τσ’ εκκλησάς”. Μισεύγουνε οι διαβόλοι να πα φέρουνε την πέτρα και βάνει ο Σολομών ζόρε στσι μαστόρους: “Α! γεια σας. Α! ογλήγορα, να θολιάσωμε την εκκλησά πριν να γιαγείρουνε οι διαβόλοι και βρίσκουνε την εκκλησά θολιασμένη. “Και την πέτρα ίντα δ την κάμωμε δα; - Να στέκεστε στον αέρα να τη βαστάτε ίσαμε τη Δευτέρα Παρουσία. Και κρέμεται η πέτρα στον αέρα στα άγια των αγίων. Τη βαστούνε οι διαβόλοι, μα δε φαίνουνται. Οι Τούρκοι εκάμανε μπερντέ και δεν φαίνεται δα η πέτρα πως κρέμεται στον αέρα. [Σκύλος = ήταν πολύ αδύνατος, σούζος = ορθός και ακίνητος, διαβόλους = οι διαβόλοι είναι αέρας και μπορείς να τσι βάλης και στ’ ασκί)]. | |
| dc.type | Παραδόσεις | el |
| dc.description.drawernumber | Παραδόσεις ΛΖ΄- ΜΕ΄ | |
| dc.relation.source | Αρ. 1162 Γ, σελ. 62 – 64, Μ. Λιουδάκη, Μεραμβέλλο, Λάτσιδα, 1938 | |
| dc.relation.sourceindex | 1162 Γ | |
| dc.relation.sourcetype | Αρχείο χειρογράφων | |
| dc.description.bitstream | D_PAA_06581w, D_PAA_06581w2, D_PAA_06581w3, D_PAA_06581w4 | |
| dc.subject.legendtitle | Η Σολομωνική | |
| dc.informant.name | Λιουδάκης, Γιώργος | |
| dc.informant.gender | Άνδρας | |
| dc.informant.age | 78 | |
| dc.subject.legend | Παράδοση ΜΕ | |
| edm.dataProvider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
| edm.dataProvider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
| edm.provider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
| edm.provider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
| edm.type | TEXT | |
| dc.coverage.geoname | 6697802/Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
| Αρχεία | Μέγεθος | Τύπος | Προβολή |
|---|---|---|---|
|
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο. |
|||
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.
Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές