Γιατί τα σκυλιά μυρίζονται το ένα τάλλο

Mια φορά και ένα καιρό, τα σκυλιά μιανής μεγάλης πολιτείας μάλωσαν με τα σκυλιά της μικρής πολιτείας, και αρχίσανε ύστερα μεγάλο πολέμο αναμεταξύ τους τα σκυλιά της μικρής πολιτείας είδανε πως δεν μπορούσανε να τα βγάλουνε πέρα με αυτό τον πόλεμο, και αποφασίσανε να γυρέψουνε τη βοήθεια από κάτι άλλα γειτονικά τους σκτλιά. Μαζώχτηκαν οι γερόσκυλοι και έκαναν συμβούλιο, να βρούν με τι τρόπο θα στέλνανε το γράμμα, να γυρέψουνε τη βοήθεια, χωρίς να καταλάβουνε τίποτα τα σκυλιά της μεγάλης πολιτείας, και με τι τρόπο να μη βραχή το γράμμα, γιατί όποιο σκυλί θα το πήγαινε, θα πέρναγε από ποτάμι. Φώναξαν και άλλα τρία σκυλιά ‘ςτο συμβούλιο, τα πιο γερά και τα πιο έξυπνα και τα ρώτησαν με τι τρόπο μπορούσε ένα τους να πάη το γράμμα, χωρίς να το βρέξη ένα είπε να το βάλη μέσα ‘ςτο στόμα του κάτω από την γλώσσα του, άλλο είπε να το βάλη μέσα ‘στο αυτί του, και το τρίτο είπε να του διπλώσουν καλά το γράμμα και να του το χώσουν ‘ςτο πισινό του. Έτσι και έγινε και ξεκίνησε αυτό με κατεβασμένη την ουρά του σαν έφτασε και μπήκε ‘ςτο ποτάμι, πνίγηκε γιατί το ρέμα ήταν δυνατό πολύ το πνιγμένο σκυλί το βρήκανε τουμπανιασμένο από το νερό κάτι σκυλιά της μεγάλης πολιτείας, και είδανε και το γράμμα που είχε πεταχτή από τον πισινό του. Και από τότε, ίσαμε σήμερα όταν ανταμώνουμε δυο σκυλιά, μυρίζει το ένα του αλλουνού τον πισινό, κυττάζουνε ακόμη μήπως πηγαίνει γράμμα από κανένα οχτρό του. (Αιτιολογικήν παραδοσιν των Πατρών περί του αυτού θέματος εδημοσίευσα εν Παραδ. Αρ. 1010 εκ Δελτ.ιστορ εθνολ. Εταιρ. 1884 Α’ σελ. 531. Εν αυτή φέρεται άλλο αίτιον οι σκύλοι δια να μη αποθνήσκουν άνευ ιατρικής περιθάλψεως έστειλαν δια κοινού εράνου ένα σκύλον είς την Φραγκιάν να σπουδάση ιατρικήν. Αλλ’εκείνος τους ηπάτησε, επήρε τα χρήματα και δεν επανήλθε, δια να τον ανεύρουν, δε οι σκύλοι οσφραίνονται αλλήλους, φρονούντες ότι ο απατήσας αυτούς θα μυρίζη από γιατρικά. Προς εξήγησιν του ιδιώματος εκείνου των σκύλων υπάρχουσι παρα διαφόροις λαοίς ποικίλαι παραδόσεις, ών η παλαιοτάτη είναι η παρα τω Ρωμαίω μυθογράφω Φαίδρω. ‘Ως ένεστι πλήρη συλλογήν αυτών παρέχει ο O.Dahnardt (Natyrsagen 1912 t. IV σελ. 105 -129)Αλλ’ αι δύο ελληνικαί δεν παρουσιάζουσι ομοιότητα τινα προς ταύτας. Μόνον το εν τη αργεία παραδόσει θέμα της απ΄πωλειας εγγράφου κατά την διάβασιν ποταμού έχουσι πολλαί κοινόν προς αλλήλας. Παρεμφερής δε πως προς μεν την πατραικήν είναι γερμανική τις παράδοσις, προς δε την αργείαν μια λαταυική. Παρα Dahnardt.Στέλλεται σκύλος όπως ζητήση συμβουλήν δι άλλον πάσχοντα σκύλον. Ο ιατρός τω διδεί φάρμακα, αλλ’εκείνος εξαφανίζεται και οι σκύλοι τον ζητούν οσφραινόμενοι αλλήλους, μήπως εις τινά διακρίνουν οσμήν φαρμάκων. Εις ένα πόλεμον βασιλεύς κινδυνεύων να καταστραφή έγραψε προς άλλον φίλον βασιλέα όλα τα μυστικά του καθώς και τον τόπον όπου είχε κρυμμένους τους θησαυρούς του, και έστειλε την επιστολήν, κρύψας αυτήν υποκάτω από την ουράν σκύλου. Αλλ’ο σκύλος ούτος ούτε εις τον βασιλέα μετέβη ούτε εφάνη που, και δια τούτο έκτοτε οι σκύλοι εξετάζουν με το ρύγχος των μη εύρουν την επιστολήν υπο την ουράν τινος εξ αυτών.)