Ένα Μεγάλο Σάββατο η Παναγία είπε πως θέλει να πάγει να δή τις ψυχές. Την έβαλαν επάνω σε άμαξα, που την έσερναν τριακόσιοι άγγελοι, και την πήγαν πρώτα εκεί που είταν οι κριματισμένοι, και είδε εκείνους που σκοτώνε άνθρωπο, τους φονιάδες, που έβραζαν μέσα στην κόλαση. Ο κόχλος του κατρανιού γύριζε και αυτοί εκεί μέσα καίουνταν. Άλλοι κρέμουνταν το φείδι στη γλώσσα, γιατί είπε η Παναγία : "Ειπε άδικο". Άλλος από τη μέση και κάτ’ μέσα στην κόλαση μόνο που φαίνουνταν. Είνε που ξέκοψε που πήγε ένας ν’ αρραβωνιασθή, και η αμαρτία που έκαμε, άνοιξε η γής και τον πήρε μέσα. Είδε εκείνον που αφιγκριούντανε, έκαιαν τις σούγλες και τις έχωναν μέσα στ’αυτιά τ’. Είδε εκείνην που βύζαζε το τουρκάκι, να κρέμουνται τα φείδια στα βυζιά της. Ακόμα πολλά είδε κι ανατρίχιασε η Παναγία και είπε: "Κύριε μ’, καλλιότερα να μη γεννιούντανε". Ύστερα την πήγαν στον Παράδεισο, σ’ ένα ωραίο μέρος, που διασκέδαζαν οι ψυχές, εκεί ευχαριστήθηκε πολύ και χάρηκε. Πηγαίνει εμπρός στο θεό και κάμνει μετάνοιες, που άνοιξαν τα χέρια της από τις πολλές που έκαμε, και τον παρακάλεσε για χάρη της να βγάλει τις ψυχές καλές και κακές πενήντα μέρες να γυρνούν έξω, και από τότε από το Πάσχα ως της Γονατιστής, τις πενήντα της λαμπρής, τρέχουν έξω οι ψυχές ευχαριστημένες.

Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη

Ένα Μεγάλο Σάββατο η Παναγία είπε πως θέλει να πάγει να δή τις ψυχές. Την έβαλαν επάνω σε άμαξα, που την έσερναν τριακόσιοι άγγελοι, και την πήγαν πρώτα εκεί που είταν οι κριματισμένοι, και είδε εκείνους που σκοτώνε άνθρωπο, τους φονιάδες, που έβραζαν μέσα στην κόλαση. Ο κόχλος του κατρανιού γύριζε και αυτοί εκεί μέσα καίουνταν. Άλλοι κρέμουνταν το φείδι στη γλώσσα, γιατί είπε η Παναγία : "Ειπε άδικο". Άλλος από τη μέση και κάτ’ μέσα στην κόλαση μόνο που φαίνουνταν. Είνε που ξέκοψε που πήγε ένας ν’ αρραβωνιασθή, και η αμαρτία που έκαμε, άνοιξε η γής και τον πήρε μέσα. Είδε εκείνον που αφιγκριούντανε, έκαιαν τις σούγλες και τις έχωναν μέσα στ’αυτιά τ’. Είδε εκείνην που βύζαζε το τουρκάκι, να κρέμουνται τα φείδια στα βυζιά της. Ακόμα πολλά είδε κι ανατρίχιασε η Παναγία και είπε: "Κύριε μ’, καλλιότερα να μη γεννιούντανε". Ύστερα την πήγαν στον Παράδεισο, σ’ ένα ωραίο μέρος, που διασκέδαζαν οι ψυχές, εκεί ευχαριστήθηκε πολύ και χάρηκε. Πηγαίνει εμπρός στο θεό και κάμνει μετάνοιες, που άνοιξαν τα χέρια της από τις πολλές που έκαμε, και τον παρακάλεσε για χάρη της να βγάλει τις ψυχές καλές και κακές πενήντα μέρες να γυρνούν έξω, και από τότε από το Πάσχα ως της Γονατιστής, τις πενήντα της λαμπρής, τρέχουν έξω οι ψυχές ευχαριστημένες.

dc.contributor.author	Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη
dc.coverage.spatial	Ανατολική Θράκη
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:10:26Z
dc.date.available	2016-01-15T11:10:26Z
dc.date.issued	1956
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/297535
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Ένα Μεγάλο Σάββατο η Παναγία είπε πως θέλει να πάγει να δή τις ψυχές. Την έβαλαν επάνω σε άμαξα, που την έσερναν τριακόσιοι άγγελοι, και την πήγαν πρώτα εκεί που είταν οι κριματισμένοι, και είδε εκείνους που σκοτώνε άνθρωπο, τους φονιάδες, που έβραζαν μέσα στην κόλαση. Ο κόχλος του κατρανιού γύριζε και αυτοί εκεί μέσα καίουνταν. Άλλοι κρέμουνταν το φείδι στη γλώσσα, γιατί είπε η Παναγία : "Ειπε άδικο". Άλλος από τη μέση και κάτ’ μέσα στην κόλαση μόνο που φαίνουνταν. Είνε που ξέκοψε που πήγε ένας ν’ αρραβωνιασθή, και η αμαρτία που έκαμε, άνοιξε η γής και τον πήρε μέσα. Είδε εκείνον που αφιγκριούντανε, έκαιαν τις σούγλες και τις έχωναν μέσα στ’αυτιά τ’. Είδε εκείνην που βύζαζε το τουρκάκι, να κρέμουνται τα φείδια στα βυζιά της. Ακόμα πολλά είδε κι ανατρίχιασε η Παναγία και είπε: "Κύριε μ’, καλλιότερα να μη γεννιούντανε". Ύστερα την πήγαν στον Παράδεισο, σ’ ένα ωραίο μέρος, που διασκέδαζαν οι ψυχές, εκεί ευχαριστήθηκε πολύ και χάρηκε. Πηγαίνει εμπρός στο θεό και κάμνει μετάνοιες, που άνοιξαν τα χέρια της από τις πολλές που έκαμε, και τον παρακάλεσε για χάρη της να βγάλει τις ψυχές καλές και κακές πενήντα μέρες να γυρνούν έξω, και από τότε από το Πάσχα ως της Γονατιστής, τις πενήντα της λαμπρής, τρέχουν έξω οι ψυχές ευχαριστημένες.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΛΖ΄- ΜΕ΄
dc.relation.source	Ελπινίκης Σταμούλη Σαράντη, Από την Ανατολική Θράκη, Αθήναι, 1956, τόμος Β, σελ. 146 – 147, αρ. 31
dc.relation.sourceindex	Από την Ανατολική Θράκη, τόμος Α
dc.relation.sourcetype	Βιβλίο
dc.description.bitstream	D_PAA_06247w
dc.subject.legendtitle	Η Παναγία και οι ψυχές
dc.subject.legend	Παράδοση ΛΗ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	738770/Ανατολική Θράκη

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Η Παναγία και οι ψυχές

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές