Μια φορά ήτονε στην Αιθιοπία ένας καλός, ένας καλότατος άθρωπος. Ποτέ ντου δεν ήκαμεν αμαρτία. Μα ο διάολος έχει πολλά πόδια κι ως το ύστερο δεν τον ήφηκε αλέρωτο. Μιαν κοπανιά γίνηκε γιαγκίνι στην πολιτεία ντου κι επομείνανε όλοι στο δρόμο. Σκώνετ’ αυτός και πάει στο μετόχι ντου. Ο διάολος να τόνε βάλη να πα βρη τη συμμισατόρισσα ντου. Οντόν ήβγενε όξω τόνε κουτουλά ένα βούι και τόνε σκοτώνει. Κατεβαίνουνε δυο αγγέλοι και παίρνουνε την ψυχή ντου να την πάνε στον ουρανό. Στο δρόμο ήσανε τα τελώνια των αιθιόπων και φωνιάζανε: «Απού ’τονε παραύλακος, απού ’τονε φονιάς, απού ’τονε κλέφτης!». Μα οι - γι - αγγέλοι ελέγανε τσι καλές του πράξεις. Επεράσανε κι επήγαν τόνε ίσαμε την πόρτα του ουρανού, μα εκειά ’τονε το τάμα τση πορνείας; Απ! και τον αρπά από τα χέρια των αγγέλω και πάει τόνε στον άδη. Φωνιάζει αυτός: «Νεανίσκοι, ελεήσετε με, νεανίσκοι, ελεήσετέ με». Ελυπηθήκαν τόνε οι - γι - αγγέλοι και πάνε και παίρνουν τόνε. Πάνε να το βάλουνε στο σώμα δε δέχεται να μπη, γιατί ήτονε τέσσερεις μέρες αποθαμένος και εβρώμιενε το σώμα. Λέσιν του τότεσά οι γι αγγέλοι: «Μα δε μπορεί να σωθή ψυχή χωρίς σώμα», κι ετσά εδέχτηκε κι εμπήκε. Μ’ αυτός και στο μνήμα μέσα εφώνιαζε: «νεανίσκοι ελεήσετέ με». Περνούνε οι - γι - αθρώποι κι ακούνε τσι φωνές. Πάνε και βρίσκουνε το Δεσπότη και λέσιν του: «Δεσπότη μου, ο άθρωπος απού θάψαμεν οπροθές φωνιάζει και πρέπει πως τον εθάψαμεν αζωντανό. Πάνε ανοίγουν το μνήμα και τον εβγάλανε. Πενήντα μέρες ήζησε και τσι πενήντα μέρες ήκλαιγε κι ετσά συχωρέθηκεν η αμαρτία ντου. [μετόχι = αγρόκτημα με σπίτι, παραύλακος = κλέφτης αγρού στα σύνορα].

Λιουδάκη, Μαρία

Μια φορά ήτονε στην Αιθιοπία ένας καλός, ένας καλότατος άθρωπος. Ποτέ ντου δεν ήκαμεν αμαρτία. Μα ο διάολος έχει πολλά πόδια κι ως το ύστερο δεν τον ήφηκε αλέρωτο. Μιαν κοπανιά γίνηκε γιαγκίνι στην πολιτεία ντου κι επομείνανε όλοι στο δρόμο. Σκώνετ’ αυτός και πάει στο μετόχι ντου. Ο διάολος να τόνε βάλη να πα βρη τη συμμισατόρισσα ντου. Οντόν ήβγενε όξω τόνε κουτουλά ένα βούι και τόνε σκοτώνει. Κατεβαίνουνε δυο αγγέλοι και παίρνουνε την ψυχή ντου να την πάνε στον ουρανό. Στο δρόμο ήσανε τα τελώνια των αιθιόπων και φωνιάζανε: «Απού ’τονε παραύλακος, απού ’τονε φονιάς, απού ’τονε κλέφτης!». Μα οι - γι - αγγέλοι ελέγανε τσι καλές του πράξεις. Επεράσανε κι επήγαν τόνε ίσαμε την πόρτα του ουρανού, μα εκειά ’τονε το τάμα τση πορνείας; Απ! και τον αρπά από τα χέρια των αγγέλω και πάει τόνε στον άδη. Φωνιάζει αυτός: «Νεανίσκοι, ελεήσετε με, νεανίσκοι, ελεήσετέ με». Ελυπηθήκαν τόνε οι - γι - αγγέλοι και πάνε και παίρνουν τόνε. Πάνε να το βάλουνε στο σώμα δε δέχεται να μπη, γιατί ήτονε τέσσερεις μέρες αποθαμένος και εβρώμιενε το σώμα. Λέσιν του τότεσά οι γι αγγέλοι: «Μα δε μπορεί να σωθή ψυχή χωρίς σώμα», κι ετσά εδέχτηκε κι εμπήκε. Μ’ αυτός και στο μνήμα μέσα εφώνιαζε: «νεανίσκοι ελεήσετέ με». Περνούνε οι - γι - αθρώποι κι ακούνε τσι φωνές. Πάνε και βρίσκουνε το Δεσπότη και λέσιν του: «Δεσπότη μου, ο άθρωπος απού θάψαμεν οπροθές φωνιάζει και πρέπει πως τον εθάψαμεν αζωντανό. Πάνε ανοίγουν το μνήμα και τον εβγάλανε. Πενήντα μέρες ήζησε και τσι πενήντα μέρες ήκλαιγε κι ετσά συχωρέθηκεν η αμαρτία ντου. [μετόχι = αγρόκτημα με σπίτι, παραύλακος = κλέφτης αγρού στα σύνορα].

dc.contributor.author	Λιουδάκη, Μαρία
dc.coverage.spatial	Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:10:11Z
dc.date.available	2016-01-15T11:10:11Z
dc.date.issued	1938
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/297211
dc.language	Ελληνική - Διάλεκτος - Κρητική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Μια φορά ήτονε στην Αιθιοπία ένας καλός, ένας καλότατος άθρωπος. Ποτέ ντου δεν ήκαμεν αμαρτία. Μα ο διάολος έχει πολλά πόδια κι ως το ύστερο δεν τον ήφηκε αλέρωτο. Μιαν κοπανιά γίνηκε γιαγκίνι στην πολιτεία ντου κι επομείνανε όλοι στο δρόμο. Σκώνετ’ αυτός και πάει στο μετόχι ντου. Ο διάολος να τόνε βάλη να πα βρη τη συμμισατόρισσα ντου. Οντόν ήβγενε όξω τόνε κουτουλά ένα βούι και τόνε σκοτώνει. Κατεβαίνουνε δυο αγγέλοι και παίρνουνε την ψυχή ντου να την πάνε στον ουρανό. Στο δρόμο ήσανε τα τελώνια των αιθιόπων και φωνιάζανε: «Απού ’τονε παραύλακος, απού ’τονε φονιάς, απού ’τονε κλέφτης!». Μα οι - γι - αγγέλοι ελέγανε τσι καλές του πράξεις. Επεράσανε κι επήγαν τόνε ίσαμε την πόρτα του ουρανού, μα εκειά ’τονε το τάμα τση πορνείας; Απ! και τον αρπά από τα χέρια των αγγέλω και πάει τόνε στον άδη. Φωνιάζει αυτός: «Νεανίσκοι, ελεήσετε με, νεανίσκοι, ελεήσετέ με». Ελυπηθήκαν τόνε οι - γι - αγγέλοι και πάνε και παίρνουν τόνε. Πάνε να το βάλουνε στο σώμα δε δέχεται να μπη, γιατί ήτονε τέσσερεις μέρες αποθαμένος και εβρώμιενε το σώμα. Λέσιν του τότεσά οι γι αγγέλοι: «Μα δε μπορεί να σωθή ψυχή χωρίς σώμα», κι ετσά εδέχτηκε κι εμπήκε. Μ’ αυτός και στο μνήμα μέσα εφώνιαζε: «νεανίσκοι ελεήσετέ με». Περνούνε οι - γι - αθρώποι κι ακούνε τσι φωνές. Πάνε και βρίσκουνε το Δεσπότη και λέσιν του: «Δεσπότη μου, ο άθρωπος απού θάψαμεν οπροθές φωνιάζει και πρέπει πως τον εθάψαμεν αζωντανό. Πάνε ανοίγουν το μνήμα και τον εβγάλανε. Πενήντα μέρες ήζησε και τσι πενήντα μέρες ήκλαιγε κι ετσά συχωρέθηκεν η αμαρτία ντου. [μετόχι = αγρόκτημα με σπίτι, παραύλακος = κλέφτης αγρού στα σύνορα].
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Αρ. 1162 Β, σελ. 109 – 111, Μ. Λιουδάκη, Μεραμβέλλο, Λάτσιδα, 1938
dc.relation.sourceindex	1162 Β
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_05928w, D_PAA_05928w2, D_PAA_05928w3
dc.informant.name	Λιουδάκης, Γεώργιος
dc.informant.gender	Άνδρας
dc.informant.age	78
dc.subject.legend	Παράδοση ΛΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	6697802/Κρήτη, Μεραμβέλλο, Λατσίδα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές