Στα Μποϊκάτικα (κοντά στα Μακράτικα) ήτανε (μου έλεγε η μάννα μου), μια οικογένεια μάννα με παιδί, η Αντωνέλα και ο Γεωργάκης. Λοιπόν «μια των ημερών» εζύμωνε η γυναίκα. Στους Παξούς έχουμε το ιδίωμα όταν αποζημιώνουμε, εκείνο που μένει (τα τρίμμαλα) το κάνουμε πίττα. Αυτή λοιπόν έζμωσε κι έκαμε και την πίττα (μια ξαπεταχτή)= βιαστική, όχι συστηματική. Επήε τότες ο γιός της και την εσταύρωνε: - Δό μου και μένα ένα κομμάτι πίττα. Αντωνέλλα, πουτανέλλα όπου έφαες την πίττα και δε μο ΄δωκες κομμάτι! Τση το ‘πε πρώτη φορά, δεύτερη, τρίτη, όσο η μάννα του εθύμωσε και του λέει: «Πήαινε στο γέρο το διάολο! Με λήστεψες! Έκτοτε εξαφανίστηκε. Τον έχασε (δηλ. έπιασε η κακιά ώρα)