Ήτανε μια ‘υναίκα κ’ εφώναξενε μιας αλλονής: ώ ‘ειτόνισσα. Εκείνη νόμιζενε πως είναι ‘υναίκα και τς ήνοιξε ‘ια να νυχτερέψουνε! Μόλις που της είδενε την εdίκρυσε κ’ είδεν ότι δεν ήτανε ‘υναίκα. Την είδενε πως ήτανε από τη μέση κι απάνω ‘υναίκα κι από τη μέση και κάτω είχενε μαλλιαρά γαϊδουρνίσα ποδάρια. Ετρόμαξεν η ‘υναίκα και ‘ια να φύγη είπενε: Άχ, αχ τι είναι που γίνετ’ όξω. Λέει: τι; Λέει: τ’ς αγίας Πέφτης το ‘νιό ‘σκοτώσανε. Μόλις που ‘πενε, ετσά ‘πετάκτηκε κ’ ήβγεν’ όξω που νόμιζε πως ήταν αλήθεια, κ’ εκείνη την εκοροΐδεψενε ‘ια να βγη όξω να μη τη dαdάρη. Το κατάλαβεν’ ύστερα πως τ’ς είπενε ψέματα ‘ια να τη gάμη να φύη. Είχεν όμως κλειδώσει η ‘υναίκα τη bόρτα μόλις ήφυενε, κ’ ύστερα πήενε κ’ ήπεσε με το παιδί τζη που ‘κοιμούdανε, το τζίbισε ‘ια να ξυπνήση να μη φοβάται. Ύστερα ήρθεν’ απ’ όξω στο παράθυρο κ’ εφώναζεν η άλλη: ώ, ‘ειτόνισσα, άνοιξέ μου να πάρω τη ρόκα μου και το μαλλιοσφόdνό μου που τα ξέχασα. Άνοιξέ μου να πάρω τη gατρουλήθρα μου. Η άλλη δε τ’ς εμίλησε πια παρά είχενε πέσει και την ετίναζενε. Τότε ήφυε πια ευτό το πράμα. Να τη χαλάση ήθελενε αλλ’ αφού την είχενε πια κλείσει όξω ήσκασενε κ’ εχάθηκενε. Ήτανε σκόλη μέρα. Ξημέρωνε τ’ς αγίας Παρασκευγής. [νυχτερέψουνε= Να κάμουν νυχτέρι, εργασίαν κατά την νύκτα, ‘υναίκα= Η νοικοτσουρά, εκείνη ήτω την υπεδέχθη, dαdάρη= Να μη την ενοχλή, να μη την πειράζη, μαλλιοσφόdνό= Αρδάχτι με μαλλιά με σφόνδυλον εις το άκρον δια να περιστρέφεται ευκόλως, ετίναζενε= Έτρεμε εκ του φόβου. Το ρήμα κυριολεκτείται δια τον τρέμοντα εκ του κρύου, ήθελενε= Εσκόπευε να την εξοντώση]