Στρίγγλαι

Εν Μάνη αι στρίγλαι καλούνται στρίλες κι στρίγγλες και ταυτίζονται προς τα των αρχαίων Ελλήνων κι Ρωμαίων Στρίγγας. Κατά την μυθολογίαν αι στρίγλες την νύκτα μετεμορφούντο εις πλωία εις ερχόμεναι εις των κοιτίδα των νηπίων εμύζων το αιμάτω. Δια τούτο παρ’ Ησυχίω απαντώμεν «Στρίγλος – νυκτίφοιτον, καλείται δε η νυκτοβιον οι δε νυκτοκόρακαι.» Επειδή λέγεται και στρίγγλος, αποδίδεται ότι οι στρίγγες διαιρούνται ες άρρενας και θήλεις. Αι στρίλες είναι όντα αδηφάγα κ τρώγουσι παν το πρόστυχον κ όμως ούτε χορταίνονται ούτε παχαίνουσιν. Είναι πάντα ισχναί. Δια τούτο πάσα γυνή δύστροπη και κακοποιός κι ισχνή καλείται στρίγλα. Και κατάρα να στριγγλιώση ήτοι να φάη τους δικούς της που ποτέ να μη χορτάση. Όθεν κι άλλη φράση: Έγινε σα στρίλα ή σα στρίλα είναι, ήτοι ισχνή κ κακοποιός λέγεται και στριλορουφημένος. Πας αφηρημένος, πας διανοητικός πάσχων λέγεται στριλοπαρμένος. Επειδή κατοικούσιν η φάραγγος κ λαγγάδια υπάρχουσι στριλολαγγάγγαδα και στριλοφωλιές. Υπήρχε κι στριλόχορτον, όπερ καλείται Στρίλα βυζιά. Εκ του επομένου παραμυθίου καταδείκνυται η στριλών δόξα ως η ποιότης αυτών. Βλ. Το παραμύθι εις τα παραμύθια. Λαογρ. Αρχ. ΙΙΙ. 315, 15 [Στριγγλοπούλι= Στρίγλος, λέγεται εν Μάνη]