Νεράϊδες

Ιδε αι Νεραΐδες (ανεραΐδες) υπάγονται εις τα Στοιχειά, ή μάλλον συγχέονται προς αυτά: δια τούτο πει η φράση νεραϊδοπαρμένος ήτοι τον νοώ τρελλός ον επήραν αι Νεράΐδες. Ως αλλαχού ούτω, ή εν Μάνη αι Νεράΐδες θεωρούνται ως όντα φανταστά το κάλλος αυτών υπερβαίνει το των ανθρώπων: είναι πεντάμορφες. Όθεν όταν πρόκειται περί πράων νεανίδων κ γυναικών λέγεται: «στην ανεραΐδα φαίνεται», έχει μάτια νεράϊδος. Φαίνεται δε ότι και εν τη αρχαιότητι παροιμιώδη θα ήτο η ωραιότης των Νηράϊδων και ιδίως της καλλονής της μίας εξ’ αυτών της Κασσιεπείας. Είναι ενδεδυμένοι λευγά η αδήμονας εγγρατούσα αμύμονα έργα ειδνικαν κατά Ησίοδον παρ’ ιδίως νήθουσι κρατούσαν ηλακάτην κ υφαίνουσι ης και παρά του αρχείου. Αλλ’ αι Νεραΐδες κείτοι τοιαύται φαίνεται ότι αγαπώσι των μετ’ ανθρώπων συνοίκησιν. Δια τούτο κι αρπάζουσιν αυτόυς κι φέρουσιν ΄ς τα ανακτοράκων και δια τούτο οι νοερώς πάσχοντες πιστεύονται ότι είναι ανεραδοπαρμένοι. Εν Κεφαλληνία, λέγεται ανεραϊδοβαρωμένος. Η ιδιότης αυτών καταφαίνονται εκ τινός παραμυθιού δημοσιευθέντος εν τη εστία (από του αριθμ. 332 κ εξής της 5 Φεβρ. 1895) Η πίστης ότι αι Νεράϊδες αρπάζουσιν ανθρώπους ήτο η παρά του αρχαίου. [μάτια νεράϊδας= Ούτω εν Αραχώβη Schmudt ενθ ανωτέρω σ. 103, Κασσιεπείας= Υγίν ποιητ. Αστρ. Β. 10 Αππολον. Β. 4.3., Ησιόδον= Δευγ. 44, ηλακάτην= ο Πίνδαρος ονομάζ αυτός χρυσαλακάτους Νεμ. 5. 361, αρχαίοις= Φικολ. Εικ. 2,8, Εν Κεφαλληνία= Schmut. Εν. αν. 120, 7, αρχαίους= Schmidt ανατ. 121]