Μια φορά κι έναν καιρό μια μαμή επήρε τα κωλόπανα νους κοπελιού να πα τα πλύνη στον ποταμό. Εκειά που ΄πλυνε επήδανε ένας αγαστρωμένος αφορδακός απάνω στην πλύστρα τζης και δεν τον ήφηνε να πλύνη. Να τόνε πετάξη πέρα, κι αυτός να ξανάρθη. Στο ύστερο του λέει: «Πήνε, κακομοίρη, πέρα και την άλλη μέρα που δα κοιλιοπονάς, δα ρθη να σε ξεγεννήσω και σένα.» Μιας και τα ΄πε κειανά τα λόγια, ο αφορδακός επαραπάντησε ντελόγο. Μα κείνος δεν ήτονε αφορδακός μόνο ‘τονε νεράιδα. Και σε κάμποσες μέρες να το νεράϊδο στην πόρτα της κεραμαμής. «Έ, μαμή, κεραμαμή, η γυναίκα μου κοιλιοπονά, μόνο σκώσου να ρθης να την ξεγεννήσης. Σηκώνεται  η μαμή ντελόγο, παίρνει τ’ αμπράκι τζης κι εκλούθανε του νέραϊδον κι επηαίνανε. Στο δρόμο κειά που πηαίνανε τση λέει αυτός: Κεραμαμή , το νού σου! Αν είναι θηλυκό το κοπέλι δα σε φάω ντελόγο, πάλι κι είν’ ασυρνικό δα σε γεμίσω φλουριά! Πάει η μαμή ξεγεννά τη νεράϊδα κι ίντα να γεννηθή; Θηλυκό! Εδάν ίντα να κάνει; Πασπατεύγει στην τζέπη τζης, βρίσκει έναν κομμάτι κερί, κάνει τον ένα κερένιο κοκόνιο και βάνει του το. Θωρεν το ο νεράϊδος, θαρρεί πως είναι ασυρνικό το παιδί και γεμίζει την κεραμαμή φλουριά και μησεύγει. Αυτή, πάει ντελόγο στο σπίτι τζης, φράσσει όλες τις τρύπες με πεντάλεες, βάνει και το κόσκινο από πίσω από την πόρτα αμπούμπουρα και πάει και θέτει; Σε μια στίξην ώρα, να το νέραϊδο κι εχτύπανε την πόρτα. Έ μαμή, κεραμαμή, κερένιον ήτον το βλιοβλιό κι ήλυσε μέσα στο θέρμο. Μα ωστόσο ήκραξεν ο πετεινός κι ήφυγεν ο νέραϊδος κι ετσά γλύτωσεν η κεραμαμή. [πλύνη στον ποταμό= Οι πραχτικές μαίες έπλυναν και πλύνουν ακόμη και σήμερα τα πανιά της λεχώνας και του νιογέννητου οχτώ μέρες ύστερα από τη γέννα, αφορδακός= βάτραχος, πήνε= πήγαινε, κοιλιοπονάς= έχεις ωδίνες τοκετού, επαραπάντισε= πήγε παραπέρα, αμπράκι της= πράγματά της,ντελόγο= αμέσως, εδά= τώρα, πασπατεύγει= ψηλαφεί, κοκονιό= το ανδρικόν μόριον, θαρρεί= νομίζει, αμπούμπουρα= μπρούμητα, βλιοβλιό= ανδρικόν μόριον, θερμό= κοχλιαστό νερό]

Λιουδάκη, Μαρία

Μια φορά κι έναν καιρό μια μαμή επήρε τα κωλόπανα νους κοπελιού να πα τα πλύνη στον ποταμό. Εκειά που ΄πλυνε επήδανε ένας αγαστρωμένος αφορδακός απάνω στην πλύστρα τζης και δεν τον ήφηνε να πλύνη. Να τόνε πετάξη πέρα, κι αυτός να ξανάρθη. Στο ύστερο του λέει: «Πήνε, κακομοίρη, πέρα και την άλλη μέρα που δα κοιλιοπονάς, δα ρθη να σε ξεγεννήσω και σένα.» Μιας και τα ΄πε κειανά τα λόγια, ο αφορδακός επαραπάντησε ντελόγο. Μα κείνος δεν ήτονε αφορδακός μόνο ‘τονε νεράιδα. Και σε κάμποσες μέρες να το νεράϊδο στην πόρτα της κεραμαμής. «Έ, μαμή, κεραμαμή, η γυναίκα μου κοιλιοπονά, μόνο σκώσου να ρθης να την ξεγεννήσης. Σηκώνεται η μαμή ντελόγο, παίρνει τ’ αμπράκι τζης κι εκλούθανε του νέραϊδον κι επηαίνανε. Στο δρόμο κειά που πηαίνανε τση λέει αυτός: Κεραμαμή , το νού σου! Αν είναι θηλυκό το κοπέλι δα σε φάω ντελόγο, πάλι κι είν’ ασυρνικό δα σε γεμίσω φλουριά! Πάει η μαμή ξεγεννά τη νεράϊδα κι ίντα να γεννηθή; Θηλυκό! Εδάν ίντα να κάνει; Πασπατεύγει στην τζέπη τζης, βρίσκει έναν κομμάτι κερί, κάνει τον ένα κερένιο κοκόνιο και βάνει του το. Θωρεν το ο νεράϊδος, θαρρεί πως είναι ασυρνικό το παιδί και γεμίζει την κεραμαμή φλουριά και μησεύγει. Αυτή, πάει ντελόγο στο σπίτι τζης, φράσσει όλες τις τρύπες με πεντάλεες, βάνει και το κόσκινο από πίσω από την πόρτα αμπούμπουρα και πάει και θέτει; Σε μια στίξην ώρα, να το νέραϊδο κι εχτύπανε την πόρτα. Έ μαμή, κεραμαμή, κερένιον ήτον το βλιοβλιό κι ήλυσε μέσα στο θέρμο. Μα ωστόσο ήκραξεν ο πετεινός κι ήφυγεν ο νέραϊδος κι ετσά γλύτωσεν η κεραμαμή. [πλύνη στον ποταμό= Οι πραχτικές μαίες έπλυναν και πλύνουν ακόμη και σήμερα τα πανιά της λεχώνας και του νιογέννητου οχτώ μέρες ύστερα από τη γέννα, αφορδακός= βάτραχος, πήνε= πήγαινε, κοιλιοπονάς= έχεις ωδίνες τοκετού, επαραπάντισε= πήγε παραπέρα, αμπράκι της= πράγματά της,ντελόγο= αμέσως, εδά= τώρα, πασπατεύγει= ψηλαφεί, κοκονιό= το ανδρικόν μόριον, θαρρεί= νομίζει, αμπούμπουρα= μπρούμητα, βλιοβλιό= ανδρικόν μόριον, θερμό= κοχλιαστό νερό]

dc.contributor.author	Λιουδάκη, Μαρία
dc.coverage.spatial	Κρήτη, Λασίθι, Λατσίδα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:09:12Z
dc.date.available	2016-01-15T11:09:12Z
dc.date.issued	1937
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/295841
dc.language	Ελληνική - Διάλεκτος - Κρητική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Μια φορά κι έναν καιρό μια μαμή επήρε τα κωλόπανα νους κοπελιού να πα τα πλύνη στον ποταμό. Εκειά που ΄πλυνε επήδανε ένας αγαστρωμένος αφορδακός απάνω στην πλύστρα τζης και δεν τον ήφηνε να πλύνη. Να τόνε πετάξη πέρα, κι αυτός να ξανάρθη. Στο ύστερο του λέει: «Πήνε, κακομοίρη, πέρα και την άλλη μέρα που δα κοιλιοπονάς, δα ρθη να σε ξεγεννήσω και σένα.» Μιας και τα ΄πε κειανά τα λόγια, ο αφορδακός επαραπάντησε ντελόγο. Μα κείνος δεν ήτονε αφορδακός μόνο ‘τονε νεράιδα. Και σε κάμποσες μέρες να το νεράϊδο στην πόρτα της κεραμαμής. «Έ, μαμή, κεραμαμή, η γυναίκα μου κοιλιοπονά, μόνο σκώσου να ρθης να την ξεγεννήσης. Σηκώνεται η μαμή ντελόγο, παίρνει τ’ αμπράκι τζης κι εκλούθανε του νέραϊδον κι επηαίνανε. Στο δρόμο κειά που πηαίνανε τση λέει αυτός: Κεραμαμή , το νού σου! Αν είναι θηλυκό το κοπέλι δα σε φάω ντελόγο, πάλι κι είν’ ασυρνικό δα σε γεμίσω φλουριά! Πάει η μαμή ξεγεννά τη νεράϊδα κι ίντα να γεννηθή; Θηλυκό! Εδάν ίντα να κάνει; Πασπατεύγει στην τζέπη τζης, βρίσκει έναν κομμάτι κερί, κάνει τον ένα κερένιο κοκόνιο και βάνει του το. Θωρεν το ο νεράϊδος, θαρρεί πως είναι ασυρνικό το παιδί και γεμίζει την κεραμαμή φλουριά και μησεύγει. Αυτή, πάει ντελόγο στο σπίτι τζης, φράσσει όλες τις τρύπες με πεντάλεες, βάνει και το κόσκινο από πίσω από την πόρτα αμπούμπουρα και πάει και θέτει; Σε μια στίξην ώρα, να το νέραϊδο κι εχτύπανε την πόρτα. Έ μαμή, κεραμαμή, κερένιον ήτον το βλιοβλιό κι ήλυσε μέσα στο θέρμο. Μα ωστόσο ήκραξεν ο πετεινός κι ήφυγεν ο νέραϊδος κι ετσά γλύτωσεν η κεραμαμή. [πλύνη στον ποταμό= Οι πραχτικές μαίες έπλυναν και πλύνουν ακόμη και σήμερα τα πανιά της λεχώνας και του νιογέννητου οχτώ μέρες ύστερα από τη γέννα, αφορδακός= βάτραχος, πήνε= πήγαινε, κοιλιοπονάς= έχεις ωδίνες τοκετού, επαραπάντισε= πήγε παραπέρα, αμπράκι της= πράγματά της,ντελόγο= αμέσως, εδά= τώρα, πασπατεύγει= ψηλαφεί, κοκονιό= το ανδρικόν μόριον, θαρρεί= νομίζει, αμπούμπουρα= μπρούμητα, βλιοβλιό= ανδρικόν μόριον, θερμό= κοχλιαστό νερό]
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Αρ. 1105, σελ. 231 – 232, Μ. Λιουδάκι, Κρήτη, Λατσίδα, 1937
dc.relation.sourceindex	1105
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_04577w, D_PAA_04577w2, D_PAA_04577w3, D_PAA_04577w4
dc.subject.legendtitle	Η κεραμαμή
dc.informant.name	Μαμάκι, Αντριαννιά
dc.informant.gender	Γυναίκα
dc.informant.age	80
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	6697802/Κρήτη, Λασίθι, Λατσίδα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Η κεραμαμή

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Σχετικές εγγραφές