Εμφάνιση απλής εγγραφής

Το Νεραϊδόξυλο

Ο Λιάκος Ράλλης, από Λάστα, αρρώστησε, ο κόσμος λοιπόν έλεγε ότι ήτανε απ’ όξω. Η δε Νεραϊδιάρα είπε, να φέρουνε το νεραϊδόξυλο αρματομένει άνθρωποι, και να ν’ αμίλητο και να το βράσουνε να το πιή ο άρρωστος αλλά τη νύχτα που θαν το πιή να του φυλάνε αρματωμένοι ανθρώποι, και να μη βγη κανένας όξω από το σπίτι, για τι λαβόνει αλλά το νεραϊδόξυλο να ‘ναι από πρίνο και όχι από έλατο, δηλαδή έναι ένα άλλο ξύλο (θαμνόκλαδο) που ξεφυτρώνει (φύεται) απουπάνω ‘ςτα έλατα (ιξό το λέμε) άμα θελάν το βράσουνε η νεραϊδιάρα εμίλαγε τουν νεράϊδωνε και της έδινε μελόπιττα και της εκαλόπιανε και της εμίλαγε ‘ς τα ονόματά τους. Τα δε ονόματά τους ήσαντε 1) Παγώνα 2)Αγράφω 3)Καλλιόπη, 4)Κανέλλα 5)Χάιδω 6)Γαρούφω 7) Ζαφείρω 8) Μηλίτσα 9) Μελπομένη 10) Αρετή 11) Τριαντάφυλλη 12)Ακριβή 13)Λεϊμονιά 14)Ζουγράφω 15)Πυργούλα 16)Ουρανία 17)Αργύρω ή Αργυρή 18)Ασήμω 19)Χρυσούλα ή Χρυσάφω 20)Πουρναραπηδίστρα 21)Φροσύνη 22)Αγλαΐα 23)Λαμπετία 24)Πηνελόπη 25)Αστέρω 26)Πανωραία 27)Ευανθία 28)Λάμια 29)Κυπαρίσσω 30)Κρουστάλω 31)Χρυσαυγή 32)Γελούσα 33)Κυράτσω 34)Βελούδω 35)Α(ν)θηνιά 36)Πούλια 37)ιδιαιτέραν εύνοιαν έχουσα εις τους Λασταίους «Λαστιώτισσα νεράιδα» μεσίτις ούτως ειπείν των Λασταίων Νεράιδα 38)Αφροδίτη και 39)η κουτσή Σμαράγδω που θα ιδούμε παρακάτω, και άλλα ονόματα είχανε που δεν είναι γραμμένα, ΄ςτο αγιολόγι, γιατί δεν είχανε άγιου όνομα, αφ’ ου της εκαλόπιανε, έλεγε ‘κεινής που ο πήρετ την υγειά του να του τη δώση πίσω, κ’ εγεινώτανε ο λόγος της νεραιδιάρας για τι ήσανε φιλιωμέναις η Νεράιδαις με την Νεραιδιάρα και ο λόγος της δεν εγινώτανε δύο, τα μάτια τους αναφέρνουνε ότι ήσαντε σκιστά τον κατήφορο και όχι πλάγια σαν τα δικά μας, κη όγοιος ήθελε της ιδεί του πέρνανε τη φωνή, μοναχά η Νεραιδιάρα εκουβέντιαζε ακί δεν πάθαινε τίποτα, ενέθανε, κ’ εγώ θυμούμαι ότ’ μό’ δείχνανε η γρηαίς ένα νεραϊδοσφύντυλο του αδραχτιού τουν νεράιδωνε κ ήτανε καθώς θυμάμαι από κεραμίδι, ως μια ‘κοσιάρα του Κυβερνήτη (Ιωαν. Καποδίστρια), αλλ’ οι γέροι μου λένε ότι έχω λάθος, ήτανε από μαλακό λιθάρι που ο κόσμος το λέει μπιλεσίτσα, που μ΄ αυτό εγράφανε τα παιδιά του χωριώνε (χωριατόπουλα) ‘ς την πλάκα, εχορεύανε και ο κόσμος άκουγε τα τούμπανα ‘πό βαρήγανε ιχορεύανε δε τόσο καλά και τόσο ώμορφαις ήσαντε, ώστε ακόμα αναφέρει ο κόσμος «Σα νεράιδα έναι» και «Σα νεράιδα χορεύει.» Συνέβη δε μια βολά δύο να πάρουνε γυναίκες νεράιδαις, και τούτο εγινώτανε εάν κανένας ήτανε φιλιωμένος με της νεράιδαις, καθώς ήσαντε αυτά, και αρπάχνανε άξαφνα το μαντήλι τους τότε η νεράιδα ακολούθαγε αυτόν, ο ένας λοιπόν εννόησε και άρπαξε το μαντήλι και το καψε και την είχε γυναίκα έως που πέθανε, έκαμαν παιδιά κ’ ελεγώτανε το σειριολόγι τους νεραιδόσογο, τούτο λένε οι Λασταίοι πως έγεινε ‘ς τη Λυκούρια, ο άλλος ύστερα από πολλά χρόνια της έδωκε το μαντήλι κ’ εχόρεψε, και εν ω έσουρνε το χορό έγεινε άφαντη, κ’ επήγε πίσω ‘ς τ’ ης άλλαις νεράιδαις. Βλ. πρόλογον σημ. 9 επιστολήν 1. [Νεραϊδόξυλο= βλ. σημ. προλόγου 9 επιστολή 1, Νεραϊδιάρα= Ήτο από τους Νικολοπούλους, Η γοκά Νικολού όπως την έλεγαν τότε.]

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής