Στη Κρανιά υψώνεται μεγαλόπρεπο ένα βουνό, που οι παλιοί χωριανοί νοματίσανε Μπάμπα γιατί ένα πρωϊνό λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος πάνω στη κορφή του ξεφανερώθηκε, μια γριά με σταχτόασπρη φούστα, μαύρο σάκκο, ασημένιο ζωνάρι, μπουρμπουλωμένη με τριανταφυλλί κεφαλομάντηλο, να γνέθει την κόκκινη τλούπα του μαλλιού στη μεγάλη ρόκκα πουχε περασμένη στην αμασχάλη, στρίβοντας χρυσό αδράχτι και σφοντύλι λαμπερό σα διαμάντι. Ο τσιοπάνης που την πρωτοείδε, έλεγε ότι η γριά στάθηκε λίγο στη ράχη κι ύστερα γίνηκε αντάρα και χάθηκε απ’ τα μάτια του. Ο διπλανός τσιοπάνης έλεγε πως είδε τη γριά να πέφτει χάμου και υποστήριζε πως πέθανε ή σκοτώθηκε κάπου εκεί κοντά στη ράχη. Ψάξανε όμως και δεν την βρήκαν πουθενά. Τότες ξήγησαν πως θα την πήραν οι καλότιες. Ένας χωριανός είπε πως η γριά θάταν φάντασμα και χάθηκε, άλλος είπε πως είταν Νεράϊδα και σαν βάρεσε ο ήλιος πήγε να κρυφτεί στη σπηλιά, ο παπάς του χωριού υποστήριζε πως είταν η Παναγιά και πως κάποιο θαύμα θα γίνει. Τέλος ένας γραμματιζούμενος άπιστος Θωμάς γελώντας έλεγε, πως εκείνο που είδαν όλοι πάνω στη ράχη, δεν είταν ούτε γριά μήτε ήσκιος, ούτε Νεράϊδα, μήτε Παναγιά. Είταν έλεγε ένα γκριζόασπρο συνεφάκι που το ρόδισε ο ήλιος και τούδωσε τη μορφή της γριάς. Από τότες ως τα σήμερα το βουνό, έμεινε νάχει τ’ όνομα «Μπάμπα». [Μπάμπα= λέξη Κβλχ. Η γριά, η βαβά]

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.

Στη Κρανιά υψώνεται μεγαλόπρεπο ένα βουνό, που οι παλιοί χωριανοί νοματίσανε Μπάμπα γιατί ένα πρωϊνό λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος πάνω στη κορφή του ξεφανερώθηκε, μια γριά με σταχτόασπρη φούστα, μαύρο σάκκο, ασημένιο ζωνάρι, μπουρμπουλωμένη με τριανταφυλλί κεφαλομάντηλο, να γνέθει την κόκκινη τλούπα του μαλλιού στη μεγάλη ρόκκα πουχε περασμένη στην αμασχάλη, στρίβοντας χρυσό αδράχτι και σφοντύλι λαμπερό σα διαμάντι. Ο τσιοπάνης που την πρωτοείδε, έλεγε ότι η γριά στάθηκε λίγο στη ράχη κι ύστερα γίνηκε αντάρα και χάθηκε απ’ τα μάτια του. Ο διπλανός τσιοπάνης έλεγε πως είδε τη γριά να πέφτει χάμου και υποστήριζε πως πέθανε ή σκοτώθηκε κάπου εκεί κοντά στη ράχη. Ψάξανε όμως και δεν την βρήκαν πουθενά. Τότες ξήγησαν πως θα την πήραν οι καλότιες. Ένας χωριανός είπε πως η γριά θάταν φάντασμα και χάθηκε, άλλος είπε πως είταν Νεράϊδα και σαν βάρεσε ο ήλιος πήγε να κρυφτεί στη σπηλιά, ο παπάς του χωριού υποστήριζε πως είταν η Παναγιά και πως κάποιο θαύμα θα γίνει. Τέλος ένας γραμματιζούμενος άπιστος Θωμάς γελώντας έλεγε, πως εκείνο που είδαν όλοι πάνω στη ράχη, δεν είταν ούτε γριά μήτε ήσκιος, ούτε Νεράϊδα, μήτε Παναγιά. Είταν έλεγε ένα γκριζόασπρο συνεφάκι που το ρόδισε ο ήλιος και τούδωσε τη μορφή της γριάς. Από τότες ως τα σήμερα το βουνό, έμεινε νάχει τ’ όνομα «Μπάμπα». [Μπάμπα= λέξη Κβλχ. Η γριά, η βαβά]

dc.contributor.author	Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ.
dc.coverage.spatial	Τρίκαλα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:08:57Z
dc.date.available	2016-01-15T11:08:57Z
dc.date.issued	1948
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/295497
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Στη Κρανιά υψώνεται μεγαλόπρεπο ένα βουνό, που οι παλιοί χωριανοί νοματίσανε Μπάμπα γιατί ένα πρωϊνό λίγο πριν ανατείλει ο ήλιος πάνω στη κορφή του ξεφανερώθηκε, μια γριά με σταχτόασπρη φούστα, μαύρο σάκκο, ασημένιο ζωνάρι, μπουρμπουλωμένη με τριανταφυλλί κεφαλομάντηλο, να γνέθει την κόκκινη τλούπα του μαλλιού στη μεγάλη ρόκκα πουχε περασμένη στην αμασχάλη, στρίβοντας χρυσό αδράχτι και σφοντύλι λαμπερό σα διαμάντι. Ο τσιοπάνης που την πρωτοείδε, έλεγε ότι η γριά στάθηκε λίγο στη ράχη κι ύστερα γίνηκε αντάρα και χάθηκε απ’ τα μάτια του. Ο διπλανός τσιοπάνης έλεγε πως είδε τη γριά να πέφτει χάμου και υποστήριζε πως πέθανε ή σκοτώθηκε κάπου εκεί κοντά στη ράχη. Ψάξανε όμως και δεν την βρήκαν πουθενά. Τότες ξήγησαν πως θα την πήραν οι καλότιες. Ένας χωριανός είπε πως η γριά θάταν φάντασμα και χάθηκε, άλλος είπε πως είταν Νεράϊδα και σαν βάρεσε ο ήλιος πήγε να κρυφτεί στη σπηλιά, ο παπάς του χωριού υποστήριζε πως είταν η Παναγιά και πως κάποιο θαύμα θα γίνει. Τέλος ένας γραμματιζούμενος άπιστος Θωμάς γελώντας έλεγε, πως εκείνο που είδαν όλοι πάνω στη ράχη, δεν είταν ούτε γριά μήτε ήσκιος, ούτε Νεράϊδα, μήτε Παναγιά. Είταν έλεγε ένα γκριζόασπρο συνεφάκι που το ρόδισε ο ήλιος και τούδωσε τη μορφή της γριάς. Από τότες ως τα σήμερα το βουνό, έμεινε νάχει τ’ όνομα «Μπάμπα». [Μπάμπα= λέξη Κβλχ. Η γριά, η βαβά]
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΚΣΤ΄ - ΛΣΤ΄
dc.relation.source	Αλεξ. Κ. Χατζηγάκη, Παραδόσεις τ' Ασπροποτάμου, Τρίκαλα, 1948, σελ. 141, αρ. 287
dc.relation.sourceindex	Παραδόσεις τ' Ασπροποτάμου
dc.relation.sourcetype	Βιβλίο
dc.description.bitstream	D_PAA_04235w, D_PAA_04235w2
dc.subject.legendtitle	Μπάμπα
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	252661/Τρίκαλα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές