Νια βουλά μίνι΄απ’ τα Ζηλίστα πάϊνι ψουμί ΄ς τα στρούγκα. Κι ΄ς τα γ’δόρρουγκα ηύρε τς Νιράϊδις π χόρηυαν. Άφκι τότι του σακκούλ’ κι πγιάσκι κι χόρηυι χουρίς να μιλάη! Αυτές για να τγ κάμνι να γιλασ’ κι να τς πάρ τα φουνή, τραγούδαγαν κ έλιγαν: «δαίμουν ήμουν, δαίμουν είδα, σαν τούτ του δαίμουνα δεν είδα, πόχ’ αρχιδαρειό στα στήθια και μουστακαρειό στα σκέλια!» Αλλ’ αυτήν δε γέλαω χόρεψαν, χόρεψαν κι την άφηκαν κ’ έφυγαν. Αυτήν πήρι τότι του σακκούλ’ πήι ‘ς τα γίδγια κι δεύτιρα γύρσι πίσου κι τα μουλόγαϊ. Την ανωτέρω παράδοσιν κατέγραψα καθ’ υπαγόρευσιν της γνωστής και εξ άλλων παραδόσεων Αικ. Σταυροπούλου. [μίνια= μία, πγιάσκι= πιάστηκε, Εννοείται ότι γυμνή επιάστη ΄ς το χορό]
Τόπος Καταγραφής
ΑιτωλίαΧρόνος καταγραφής
1914Πηγή
Δ. Λουκόπουλος, Αιτωλία, Λαογραφία Δ, 1913 – 1914, σελ. 443, αρ. 26Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
Λαογραφία, Δ, ΠεριοδικόΣχετιζόμενα κείμενα
Βλ. Πολίτου Παραδόσεις αρ. 619, 620 και σ. 1336Τύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT