Νια βουλά μίνι΄απ’ τα Ζηλίστα πάϊνι ψουμί ΄ς τα στρούγκα. Κι ΄ς τα γ’δόρρουγκα ηύρε τς Νιράϊδις π χόρηυαν. Άφκι τότι του σακκούλ’ κι πγιάσκι κι χόρηυι χουρίς να μιλάη! Αυτές για να τγ κάμνι να γιλασ’ κι να τς πάρ τα φουνή, τραγούδαγαν κ έλιγαν: «δαίμουν ήμουν, δαίμουν είδα, σαν τούτ του δαίμουνα δεν είδα, πόχ’ αρχιδαρειό στα στήθια και μουστακαρειό στα σκέλια!» Αλλ’ αυτήν δε γέλαω χόρεψαν, χόρεψαν κι την άφηκαν κ’ έφυγαν. Αυτήν πήρι τότι του σακκούλ’ πήι ‘ς τα γίδγια κι δεύτιρα γύρσι πίσου κι τα μουλόγαϊ. Την ανωτέρω παράδοσιν κατέγραψα καθ’ υπαγόρευσιν της γνωστής και εξ άλλων παραδόσεων Αικ. Σταυροπούλου. [μίνια= μία, πγιάσκι= πιάστηκε, Εννοείται ότι γυμνή επιάστη ΄ς το χορό]
Place recorded
ΑιτωλίαRecording year
1914Source
Δ. Λουκόπουλος, Αιτωλία, Λαογραφία Δ, 1913 – 1914, σελ. 443, αρ. 26Collector
Source index and type
Λαογραφία, Δ, ΠεριοδικόRelated text
Βλ. Πολίτου Παραδόσεις αρ. 619, 620 και σ. 1336Item type
ΠαραδόσειςTEXT