Τα σκαλλικαντζούρια τα φυλάγανε πολύ αρχαίοι τώρα δεν τα φυλάνε. Τους λένε και σταχτομπούτηδες. Στα παιδιά λέγανε ότι είναι ανθρώποι μαλλιαροί όλοι έχουν κέρατα, άλλοι από άγρια ζώα πόδια αρκουδίσια. Καθόνταν γύρω στην φωτιά και συμπάγανε τη φωτιά. Γι αυτό πήγαιναν νωρίς να κοιμηθούν τα παιδιά. Μα κ’οι μεγάλοι το ξιτάζανε. Δεν πηγαίνανε 12 ημέρες να νυχτερέψουν. Καθόντανε μέσα. Ρόκα δεν κάναν. –Η μάννα του Μήτσου Βρέττου ήταν μισερή από τα σκαλλικαντζούρια. Αυτή ήτανε 5 κορίτσα φτωχά. Πήγαν λοιπόν κι άλλες πάλι φτωχές στο σπίτι της να νυχτερέψουν. Όταν τις απόβγαλαν στην πόρτα και πήγαν να μπούν μέσα αυτήν την πεδίκλωσε μια παρδαλή γάτα. Την διώχνει με το πόδι, δεν έφευγε την πιάνει με το χέρι και την βγάζει. Γύρισε μέσα, έμεινε πολύν καιρό άρρωστη κι απόμεινε στο τέλος με το χέρι κι ένα πόδι πιο κοντά. Κείνα τα χρόνια παρουσιάζονταν τα σκαλλικαντζούρια, γιατί ήτανε αθώοι οι άνθρωποι. Τώρα πια όχι. ‘’Γινήκαμε εμείς σκαλλικανζαραίοι. Ένθ’αν. σελ. 47: Τα σκαλλικαντζούρια φεύγουν και τη βραδιά παραμονή του Αγίου Βασιλείου και έρχονται πάλι την άλλη βραδιά. Τότε λέγανε πάλι : Ήρθατε καλώς ήρθατε με καλό ήρθατε με καλό να φύγετε. Αν καιγότανε κάνα μικρό δεν μπορούσε εύκολα να γίνη καλά, γι αυτό δεν τα’αφήνανε να πάνε κοντά στη φωτιά εκείνες τις ημέρες.

Ιωαννίδου, Μ.

Τα σκαλλικαντζούρια τα φυλάγανε πολύ αρχαίοι τώρα δεν τα φυλάνε. Τους λένε και σταχτομπούτηδες. Στα παιδιά λέγανε ότι είναι ανθρώποι μαλλιαροί όλοι έχουν κέρατα, άλλοι από άγρια ζώα πόδια αρκουδίσια. Καθόνταν γύρω στην φωτιά και συμπάγανε τη φωτιά. Γι αυτό πήγαιναν νωρίς να κοιμηθούν τα παιδιά. Μα κ’οι μεγάλοι το ξιτάζανε. Δεν πηγαίνανε 12 ημέρες να νυχτερέψουν. Καθόντανε μέσα. Ρόκα δεν κάναν. –Η μάννα του Μήτσου Βρέττου ήταν μισερή από τα σκαλλικαντζούρια. Αυτή ήτανε 5 κορίτσα φτωχά. Πήγαν λοιπόν κι άλλες πάλι φτωχές στο σπίτι της να νυχτερέψουν. Όταν τις απόβγαλαν στην πόρτα και πήγαν να μπούν μέσα αυτήν την πεδίκλωσε μια παρδαλή γάτα. Την διώχνει με το πόδι, δεν έφευγε την πιάνει με το χέρι και την βγάζει. Γύρισε μέσα, έμεινε πολύν καιρό άρρωστη κι απόμεινε στο τέλος με το χέρι κι ένα πόδι πιο κοντά. Κείνα τα χρόνια παρουσιάζονταν τα σκαλλικαντζούρια, γιατί ήτανε αθώοι οι άνθρωποι. Τώρα πια όχι. ‘’Γινήκαμε εμείς σκαλλικανζαραίοι. Ένθ’αν. σελ. 47: Τα σκαλλικαντζούρια φεύγουν και τη βραδιά παραμονή του Αγίου Βασιλείου και έρχονται πάλι την άλλη βραδιά. Τότε λέγανε πάλι : Ήρθατε καλώς ήρθατε με καλό ήρθατε με καλό να φύγετε. Αν καιγότανε κάνα μικρό δεν μπορούσε εύκολα να γίνη καλά, γι αυτό δεν τα’αφήνανε να πάνε κοντά στη φωτιά εκείνες τις ημέρες.

dc.contributor.author	Ιωαννίδου, Μ.
dc.coverage.spatial	Εύβοια, Αγία Άννα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:08:46Z
dc.date.available	2016-01-15T11:08:46Z
dc.date.issued	1942
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/295264
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Τα σκαλλικαντζούρια τα φυλάγανε πολύ αρχαίοι τώρα δεν τα φυλάνε. Τους λένε και σταχτομπούτηδες. Στα παιδιά λέγανε ότι είναι ανθρώποι μαλλιαροί όλοι έχουν κέρατα, άλλοι από άγρια ζώα πόδια αρκουδίσια. Καθόνταν γύρω στην φωτιά και συμπάγανε τη φωτιά. Γι αυτό πήγαιναν νωρίς να κοιμηθούν τα παιδιά. Μα κ’οι μεγάλοι το ξιτάζανε. Δεν πηγαίνανε 12 ημέρες να νυχτερέψουν. Καθόντανε μέσα. Ρόκα δεν κάναν. –Η μάννα του Μήτσου Βρέττου ήταν μισερή από τα σκαλλικαντζούρια. Αυτή ήτανε 5 κορίτσα φτωχά. Πήγαν λοιπόν κι άλλες πάλι φτωχές στο σπίτι της να νυχτερέψουν. Όταν τις απόβγαλαν στην πόρτα και πήγαν να μπούν μέσα αυτήν την πεδίκλωσε μια παρδαλή γάτα. Την διώχνει με το πόδι, δεν έφευγε την πιάνει με το χέρι και την βγάζει. Γύρισε μέσα, έμεινε πολύν καιρό άρρωστη κι απόμεινε στο τέλος με το χέρι κι ένα πόδι πιο κοντά. Κείνα τα χρόνια παρουσιάζονταν τα σκαλλικαντζούρια, γιατί ήτανε αθώοι οι άνθρωποι. Τώρα πια όχι. ‘’Γινήκαμε εμείς σκαλλικανζαραίοι. Ένθ’αν. σελ. 47: Τα σκαλλικαντζούρια φεύγουν και τη βραδιά παραμονή του Αγίου Βασιλείου και έρχονται πάλι την άλλη βραδιά. Τότε λέγανε πάλι : Ήρθατε καλώς ήρθατε με καλό ήρθατε με καλό να φύγετε. Αν καιγότανε κάνα μικρό δεν μπορούσε εύκολα να γίνη καλά, γι αυτό δεν τα’αφήνανε να πάνε κοντά στη φωτιά εκείνες τις ημέρες.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 1479 Η, σελ. 46, Μ. Ιωαννίδου, Λαογ. Αγίας Άννης, 1942
dc.relation.sourceindex	1479 Η
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_04000w, D_PAA_04001w2
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΔ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	262565/Εύβοια, Αγία Άννα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές