Από τη γιαγιά τη Κατερινιά, από τον πατέρα μου, έχω ακούσει για τις Καλικατζαρέους. Καθόντουσαν γυναίκες στις παγκάδες (= πεζούλια πέτρινα σαν καναπέδες στους δρόμους) έξω από τη μπασιά τους (από την πόρτα τους) και συμπλιάζανε (εσυνονογιούντε) να πα να πλύνουνε στο Κουρέdη (βρύση στην ανατολική πλευρά του νησιού κοντά στην εκκλησιά του αγ. Σπυριδώνου) που ‘χει τρείς κανάλιους (κρονούς και τέσσερεις γούρνες), θαμπά (το σούρουπο έλεγε η γιαγιά μου της άλλης γειτόνισσας. Σώρια (κερά) Βασιλική, στις δυο ή ώρα τη νύχτα, ταχινά, να ‘ρθής να με ξυπνήσης να’πα να πλύνωμε. Τις άκουσαν οι Καλικατζάροι. Αυτοί πρι τις δώδεκα πήγαν και της χτυπήσανε. ‘’Σώρια Βασιλική, σήκω κ’είναι ώρα’’. Άναψε το λύχνο (φανάρι) πήρε το κοφίνι και τον κόπανο, πήρε και το ροκάτσι (ρόκα μαζί της και το ‘χε βάλει μέσα στην κόφφα ώστου να μαζέψου το νερό να γνέθη το μαλλί. Στο δρόμο εκατέλαβε η γριά πως δεν ήτανε η γειτόνισσα, αλλά δε μπορούσε να πή τίποτε. Άρχισε η γριά και τους έλεγε ιστορίες για το λινάρι ‘’Το λινάρι το σπέρνουνε το θερίζουνε τ’αλωνίζουνε’’ τα έλεγε για να τους καθυστερήση μέχρι να ξεφέξη, να λαλήση ο πετεινός να χαθούν. Αυτοί της λέγανε. ‘’Θα σου κάψω το ροκάτσι. Η γριά έλεγε : ‘’Όχι γυιέ μου), Μια στιγμή, πρι ξεφέξη της δώσανε της γριάς ένα σπρωξίδι και την ξεμυαλίσανε (την εσκοτώσανε) κάτω από το Κουρέdη.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.

Από τη γιαγιά τη Κατερινιά, από τον πατέρα μου, έχω ακούσει για τις Καλικατζαρέους. Καθόντουσαν γυναίκες στις παγκάδες (= πεζούλια πέτρινα σαν καναπέδες στους δρόμους) έξω από τη μπασιά τους (από την πόρτα τους) και συμπλιάζανε (εσυνονογιούντε) να πα να πλύνουνε στο Κουρέdη (βρύση στην ανατολική πλευρά του νησιού κοντά στην εκκλησιά του αγ. Σπυριδώνου) που ‘χει τρείς κανάλιους (κρονούς και τέσσερεις γούρνες), θαμπά (το σούρουπο έλεγε η γιαγιά μου της άλλης γειτόνισσας. Σώρια (κερά) Βασιλική, στις δυο ή ώρα τη νύχτα, ταχινά, να ‘ρθής να με ξυπνήσης να’πα να πλύνωμε. Τις άκουσαν οι Καλικατζάροι. Αυτοί πρι τις δώδεκα πήγαν και της χτυπήσανε. ‘’Σώρια Βασιλική, σήκω κ’είναι ώρα’’. Άναψε το λύχνο (φανάρι) πήρε το κοφίνι και τον κόπανο, πήρε και το ροκάτσι (ρόκα μαζί της και το ‘χε βάλει μέσα στην κόφφα ώστου να μαζέψου το νερό να γνέθη το μαλλί. Στο δρόμο εκατέλαβε η γριά πως δεν ήτανε η γειτόνισσα, αλλά δε μπορούσε να πή τίποτε. Άρχισε η γριά και τους έλεγε ιστορίες για το λινάρι ‘’Το λινάρι το σπέρνουνε το θερίζουνε τ’αλωνίζουνε’’ τα έλεγε για να τους καθυστερήση μέχρι να ξεφέξη, να λαλήση ο πετεινός να χαθούν. Αυτοί της λέγανε. ‘’Θα σου κάψω το ροκάτσι. Η γριά έλεγε : ‘’Όχι γυιέ μου), Μια στιγμή, πρι ξεφέξη της δώσανε της γριάς ένα σπρωξίδι και την ξεμυαλίσανε (την εσκοτώσανε) κάτω από το Κουρέdη.

dc.contributor.author	Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
dc.coverage.spatial	Κέα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:08:43Z
dc.date.available	2016-01-15T11:08:43Z
dc.date.issued	1960
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/295198
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Από τη γιαγιά τη Κατερινιά, από τον πατέρα μου, έχω ακούσει για τις Καλικατζαρέους. Καθόντουσαν γυναίκες στις παγκάδες (= πεζούλια πέτρινα σαν καναπέδες στους δρόμους) έξω από τη μπασιά τους (από την πόρτα τους) και συμπλιάζανε (εσυνονογιούντε) να πα να πλύνουνε στο Κουρέdη (βρύση στην ανατολική πλευρά του νησιού κοντά στην εκκλησιά του αγ. Σπυριδώνου) που ‘χει τρείς κανάλιους (κρονούς και τέσσερεις γούρνες), θαμπά (το σούρουπο έλεγε η γιαγιά μου της άλλης γειτόνισσας. Σώρια (κερά) Βασιλική, στις δυο ή ώρα τη νύχτα, ταχινά, να ‘ρθής να με ξυπνήσης να’πα να πλύνωμε. Τις άκουσαν οι Καλικατζάροι. Αυτοί πρι τις δώδεκα πήγαν και της χτυπήσανε. ‘’Σώρια Βασιλική, σήκω κ’είναι ώρα’’. Άναψε το λύχνο (φανάρι) πήρε το κοφίνι και τον κόπανο, πήρε και το ροκάτσι (ρόκα μαζί της και το ‘χε βάλει μέσα στην κόφφα ώστου να μαζέψου το νερό να γνέθη το μαλλί. Στο δρόμο εκατέλαβε η γριά πως δεν ήτανε η γειτόνισσα, αλλά δε μπορούσε να πή τίποτε. Άρχισε η γριά και τους έλεγε ιστορίες για το λινάρι ‘’Το λινάρι το σπέρνουνε το θερίζουνε τ’αλωνίζουνε’’ τα έλεγε για να τους καθυστερήση μέχρι να ξεφέξη, να λαλήση ο πετεινός να χαθούν. Αυτοί της λέγανε. ‘’Θα σου κάψω το ροκάτσι. Η γριά έλεγε : ‘’Όχι γυιέ μου), Μια στιγμή, πρι ξεφέξη της δώσανε της γριάς ένα σπρωξίδι και την ξεμυαλίσανε (την εσκοτώσανε) κάτω από το Κουρέdη.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄
dc.relation.source	Λ. Α. αρ. 2340, σελ. 150 – 161, Γεωργίου Κ. Σπυριδάκη, Κέα, 1960
dc.relation.sourceindex	2340
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_03934w, D_PAA_03934w2
dc.subject.legendtitle	Οι Καλικάτζαροι
dc.informant.name	Βουτσινά, Κατίνα. Γ
dc.informant.gender	Γυναίκα
dc.informant.age	52
dc.subject.legend	Παράδοση ΚΔ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	260347/Κέα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Οι Καλικάτζαροι

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές