Αν δεν στοιχειώσετ' άνθρωπο καμάρα δε στεριώνει

Στο Βασιλικό πέραμα ( το λέχε έτσι γιατί πέρασε μια βασιλοπούλα) είχανε στοιχειώσει έναν Αράπη και μια Αράπισσα. Πολλοί τους βλέπανε πως βάναν όλες τις δυνάμεις τους για να βαστούν την καμάρα. Κάποτε η καμάρα έπεσε. Τότε άκουσαν φωνή ‘’Κράτ Αράπ κράτττ… κράααατ. –Κράτα κι από κράτα επ’ο Αράπης τώρα η καμάρα έπεσε’’. Ύστερα οι Αρβανίτες ξαναστέριωσαν την καμάρα στο βασιλικό πέραμα. Τότε πέρασε ένα κορίτσι και κορόιδεψε τους μαστόρους. Ένας μάστορας τότε βάρεσε το σφυρί του κάτω και κάτι το είπε. Ως που να πάη πιο πέρα το κορίτσι αρρώστησε. Πρίστηκε και έπεσε κάτω ξερό. Τρέχουν οι δικοί του πηγαίνουν στο μάστορα και τον παρακάλεσαν να πάρη πίσω τα λόγια του. Ο μάστορας είπε <Καλά να πάθη γιατί θέλησε να κοροιδέψη τους μαστόρους, ύστερα αποφάσισε να το γιατρέψη το κορίτσι. Πήρε το σφυρί το χτύπησε κάτω και κάτι είπε. Ύστερα από πολλά μόλις το κορίτσι ξεσηκώθηκε. Έτσι λοιπόν οι μαστόροι για να στέκεται η καμάρα στοιχειώνουν άνθρωπο ή ζώο. Ο άνθρωπος άμα στοιχειωθή πεθαίνει απάνω τις σαράντα μέρες και η ψυχή του πηγαίνει και φυλάει την καμάρα για να μην πέση. [Γεφύρι ς’ τα Φιδάκια, παραποτάμι του Φίδαρη]