dc.contributor.author | Ζερβός, Ιωάννης | |
dc.coverage.spatial | Κάλυμνος | |
dc.date.accessioned | 2016-01-15T11:08:10Z | |
dc.date.available | 2016-01-15T11:08:10Z | |
dc.date.issued | 1958 | |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.11853/294447 | |
dc.language | Ελληνική - Κοινή ελληνική | |
dc.language.iso | gre | |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
dc.title | Η Νεμουκούαινα η Βλάμενα ηπά(γ)αιννε στη θάλασσ’ α, στα Λινάρ’ ζια εκ’ιά στης Κουνελλιούαινας τα’αμπέλι, μές τοδ δρόμο έσ’ει έναμ μάρμαρο, εκ’ ιά εί(δ)εν ρο μάρμαρο (γ)εμάτομ ‘πό χρυσάφι κι ‘ ηφώναξεν : -μμά γροσ’σάρες , κι ήρπαξεν τζυό φούχτες και τάβαλεν στήμ ποgιάν της, τσ’ι’ ευτύς ήμεινεν τζιαγά(κειδά)ξερή.Τσ’ι’ ύστερις πό λλίο(λίγο)ηπεράσιν (γ)υναίκες κ’ιαί την εί(δ)αν, την σσ’ηκώσαν και την πήαν όξω, στηχ Χώρα της ηκάμαν αγιασμόν, μα (δ)έν ηγιάνε. Στήμ ποgιάν της ηβρεθήκασι τρακόσσα γρός’σα. Το χρουσάφιν ήτον ενούς Αράπη που κάθουνταν τζιαγά κι’ ήβλεπεν το – η (γ)υναίκα ζή ακόμη σήμμερις | |
dc.type | Παραδόσεις | el |
dc.description.drawernumber | Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄ | |
dc.relation.source | Γιάννη Ζερβού, Ιστορικά παραμυθολογήματα, προλήψεις, στοιχεία, κακά πνεύματα, παραδόσεις, Δωδεκανησιακό. Άρχείο. 3(1958), σελ. 261 | |
dc.relation.sourceindex | Δωδεκανησιακό Αρχείο, 3 | |
dc.relation.sourcetype | Περιοδικό | |
dc.description.bitstream | D_PAA_03175w | |
dc.subject.legend | Παράδοση Κ | |
edm.dataProvider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.dataProvider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.provider | Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών | el |
edm.provider | Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens | en |
edm.type | TEXT | |
dc.coverage.geoname | 261506/Κάλυμνος | |