Από τα παληά χρόνια σώζεται στα Ανώγεια η βρύση της Ζώμυθος, όπου έχει 7 στέρνες και πίνουν νερό τα κοπάδια. Εκεί εκατέβαινε ένα θηρίο και ρουφούσε το νερό και μετά το ρούφηγμα επερνούσαν τρείς ημέρες για να ξαναφανή νερό στη βρύση. Όλοι ήταν απογοητευμένοι γιατί άνθρωποι και ζώα πεθαίναν από τη δίψα. Ένας από τοις Ανωγειανούς, ο Μανούρας αποφάσισε να σκοτώση το θηρίο κι’ έκαμε όρκο και είπενε : "Μπλειό μου σε τάβλα δε δειπνώ σε στρώμα δεν κοιμούμαι, ά σε σκοτώσω το θεργιό απουδά οψές στη βρύση. Κι είχε διπλές τσί κεφαλές και δύο ζευγάργια μάθια κι ήβγανε που τ’αρθούνια ντου δύο καμηνιώ φουγάρο". Οι χωργιανοί του έταξαν μεγάλες αμοιβές: "M’αν το σκοτώσης Μανουρά το η Βρύσης το λιοντάρι" παίρνεις τρακόσα πρόβατα κι’ έναν κρυγιό μπροστάρη". Πρώτος να πχαίνης στο νερό κι’ομπρός να τα ποτίζης" και στ’ ασφεντόμνου τ’ ασκιανό να πά να τα σταλίζης". Τότε ο Μανουράς εμάζεψε αλάτι πολύ και έβαλε μέσα στις στέρνες την ώρα που ήξερε πως θα κατεβή το θηρίο. Αυτός ο ίδιος ανέβηκε σ’ ένα σφένταμνο που ήταν εκεί κοντά και κρατούσε και τη σαίτα του. Έρχεται λοιπόν το θηρίο να πιή νερό. Πάει στην πρώτη γούρνα, αλμυρό. Το θηρίο έμεινε με το στόμα ανοιχτό και ο Μανουράς ρίχνει τη σοίτα και το πληγώνει στον ουρανίσκο, Πέφτει κάτω το θηρίο και η ουρά του ετυλήχτηκε στο σφένδαμνο και το δένδρο εκουνήθηκε σε σημείο να ξερριζωθή. Ο άνθρωπος έβαλε μια φωνή και το θηρίο εστράφηκε και τον είδε και του φώναζε : "Σον είσοι άντρας Μανουρά κατέβα παίξε κι’ άλλη" να πάρης χίλια πρόβατα χωρίς τον ομποστάρη". Και ο Μανουράς απάντησε: "Μια φορά μ’εγέννησε η μάννα που μ’ εγέννα" και μια φορά την ήπαιξα τη σαιθιά γα σένα". Το θηρίο έφυγε και σύρθηκε έως τη φωληά του, αλλά, δεν πρόφθασε να μπή μέσα κι’ εψόφησε. Οι μύγες επήγαν και το φάγανε, και από τότε το μέρος λέγεται τση μύγιας το φαράγκι.

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.

Από τα παληά χρόνια σώζεται στα Ανώγεια η βρύση της Ζώμυθος, όπου έχει 7 στέρνες και πίνουν νερό τα κοπάδια. Εκεί εκατέβαινε ένα θηρίο και ρουφούσε το νερό και μετά το ρούφηγμα επερνούσαν τρείς ημέρες για να ξαναφανή νερό στη βρύση. Όλοι ήταν απογοητευμένοι γιατί άνθρωποι και ζώα πεθαίναν από τη δίψα. Ένας από τοις Ανωγειανούς, ο Μανούρας αποφάσισε να σκοτώση το θηρίο κι’ έκαμε όρκο και είπενε : "Μπλειό μου σε τάβλα δε δειπνώ σε στρώμα δεν κοιμούμαι, ά σε σκοτώσω το θεργιό απουδά οψές στη βρύση. Κι είχε διπλές τσί κεφαλές και δύο ζευγάργια μάθια κι ήβγανε που τ’αρθούνια ντου δύο καμηνιώ φουγάρο". Οι χωργιανοί του έταξαν μεγάλες αμοιβές: "M’αν το σκοτώσης Μανουρά το η Βρύσης το λιοντάρι" παίρνεις τρακόσα πρόβατα κι’ έναν κρυγιό μπροστάρη". Πρώτος να πχαίνης στο νερό κι’ομπρός να τα ποτίζης" και στ’ ασφεντόμνου τ’ ασκιανό να πά να τα σταλίζης". Τότε ο Μανουράς εμάζεψε αλάτι πολύ και έβαλε μέσα στις στέρνες την ώρα που ήξερε πως θα κατεβή το θηρίο. Αυτός ο ίδιος ανέβηκε σ’ ένα σφένταμνο που ήταν εκεί κοντά και κρατούσε και τη σαίτα του. Έρχεται λοιπόν το θηρίο να πιή νερό. Πάει στην πρώτη γούρνα, αλμυρό. Το θηρίο έμεινε με το στόμα ανοιχτό και ο Μανουράς ρίχνει τη σοίτα και το πληγώνει στον ουρανίσκο, Πέφτει κάτω το θηρίο και η ουρά του ετυλήχτηκε στο σφένδαμνο και το δένδρο εκουνήθηκε σε σημείο να ξερριζωθή. Ο άνθρωπος έβαλε μια φωνή και το θηρίο εστράφηκε και τον είδε και του φώναζε : "Σον είσοι άντρας Μανουρά κατέβα παίξε κι’ άλλη" να πάρης χίλια πρόβατα χωρίς τον ομποστάρη". Και ο Μανουράς απάντησε: "Μια φορά μ’εγέννησε η μάννα που μ’ εγέννα" και μια φορά την ήπαιξα τη σαιθιά γα σένα". Το θηρίο έφυγε και σύρθηκε έως τη φωληά του, αλλά, δεν πρόφθασε να μπή μέσα κι’ εψόφησε. Οι μύγες επήγαν και το φάγανε, και από τότε το μέρος λέγεται τση μύγιας το φαράγκι.

dc.contributor.author	Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ.
dc.coverage.spatial	Κρήτη
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:07:59Z
dc.date.available	2016-01-15T11:07:59Z
dc.date.issued	1949
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/294207
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Από τα παληά χρόνια σώζεται στα Ανώγεια η βρύση της Ζώμυθος, όπου έχει 7 στέρνες και πίνουν νερό τα κοπάδια. Εκεί εκατέβαινε ένα θηρίο και ρουφούσε το νερό και μετά το ρούφηγμα επερνούσαν τρείς ημέρες για να ξαναφανή νερό στη βρύση. Όλοι ήταν απογοητευμένοι γιατί άνθρωποι και ζώα πεθαίναν από τη δίψα. Ένας από τοις Ανωγειανούς, ο Μανούρας αποφάσισε να σκοτώση το θηρίο κι’ έκαμε όρκο και είπενε : "Μπλειό μου σε τάβλα δε δειπνώ σε στρώμα δεν κοιμούμαι, ά σε σκοτώσω το θεργιό απουδά οψές στη βρύση. Κι είχε διπλές τσί κεφαλές και δύο ζευγάργια μάθια κι ήβγανε που τ’αρθούνια ντου δύο καμηνιώ φουγάρο". Οι χωργιανοί του έταξαν μεγάλες αμοιβές: "M’αν το σκοτώσης Μανουρά το η Βρύσης το λιοντάρι" παίρνεις τρακόσα πρόβατα κι’ έναν κρυγιό μπροστάρη". Πρώτος να πχαίνης στο νερό κι’ομπρός να τα ποτίζης" και στ’ ασφεντόμνου τ’ ασκιανό να πά να τα σταλίζης". Τότε ο Μανουράς εμάζεψε αλάτι πολύ και έβαλε μέσα στις στέρνες την ώρα που ήξερε πως θα κατεβή το θηρίο. Αυτός ο ίδιος ανέβηκε σ’ ένα σφένταμνο που ήταν εκεί κοντά και κρατούσε και τη σαίτα του. Έρχεται λοιπόν το θηρίο να πιή νερό. Πάει στην πρώτη γούρνα, αλμυρό. Το θηρίο έμεινε με το στόμα ανοιχτό και ο Μανουράς ρίχνει τη σοίτα και το πληγώνει στον ουρανίσκο, Πέφτει κάτω το θηρίο και η ουρά του ετυλήχτηκε στο σφένδαμνο και το δένδρο εκουνήθηκε σε σημείο να ξερριζωθή. Ο άνθρωπος έβαλε μια φωνή και το θηρίο εστράφηκε και τον είδε και του φώναζε : "Σον είσοι άντρας Μανουρά κατέβα παίξε κι’ άλλη" να πάρης χίλια πρόβατα χωρίς τον ομποστάρη". Και ο Μανουράς απάντησε: "Μια φορά μ’εγέννησε η μάννα που μ’ εγέννα" και μια φορά την ήπαιξα τη σαιθιά γα σένα". Το θηρίο έφυγε και σύρθηκε έως τη φωληά του, αλλά, δεν πρόφθασε να μπή μέσα κι’ εψόφησε. Οι μύγες επήγαν και το φάγανε, και από τότε το μέρος λέγεται τση μύγιας το φαράγκι.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις ΙΣΤ΄- ΚΕ΄
dc.relation.source	Ευαγγελία Κ. Φραγκάκι, Συμβολή στά λαογραφικά της Κρήτης, Αθήνα, 1949, σελ. 93-94, αρ. Β
dc.relation.sourceindex	Συμβολή στα λαογραφικά της Κρήτης
dc.relation.sourcetype	Βιβλίο
dc.description.bitstream	D_PAA_02939w, D_PAA_02939w2
dc.subject.legendtitle	Οικογένεια Μανουράδων
dc.informant.name	Μαθιανάκι, Ελένη
dc.informant.gender	Γυναίκα
dc.subject.legend	Παράδοση ΙΗ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	6697802/Κρήτη

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Οικογένεια Μανουράδων

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Σχετικές εγγραφές