Οικογένεια Μανουράδων

Από τα παληά χρόνια σώζεται στα Ανώγεια η βρύση της Ζώμυθος, όπου έχει 7 στέρνες και πίνουν νερό τα κοπάδια. Εκεί εκατέβαινε ένα θηρίο και ρουφούσε το νερό και μετά το ρούφηγμα επερνούσαν τρείς ημέρες για να ξαναφανή νερό στη βρύση. Όλοι ήταν απογοητευμένοι γιατί άνθρωποι και ζώα πεθαίναν από τη δίψα. Ένας από τοις Ανωγειανούς, ο Μανούρας αποφάσισε να σκοτώση το θηρίο κι’ έκαμε όρκο και είπενε : "Μπλειό μου σε τάβλα δε δειπνώ σε στρώμα δεν κοιμούμαι, ά σε σκοτώσω το θεργιό απουδά οψές στη βρύση. Κι είχε διπλές τσί κεφαλές και δύο ζευγάργια μάθια κι ήβγανε που τ’αρθούνια ντου δύο καμηνιώ φουγάρο". Οι χωργιανοί του έταξαν μεγάλες αμοιβές: "M’αν το σκοτώσης Μανουρά το η Βρύσης το λιοντάρι" παίρνεις τρακόσα πρόβατα κι’ έναν κρυγιό μπροστάρη". Πρώτος να πχαίνης στο νερό κι’ομπρός να τα ποτίζης" και στ’ ασφεντόμνου τ’ ασκιανό να πά να τα σταλίζης". Τότε ο Μανουράς εμάζεψε αλάτι πολύ και έβαλε μέσα στις στέρνες την ώρα που ήξερε πως θα κατεβή το θηρίο. Αυτός ο ίδιος ανέβηκε σ’ ένα σφένταμνο που ήταν εκεί κοντά και κρατούσε και τη σαίτα του. Έρχεται λοιπόν το θηρίο να πιή νερό. Πάει στην πρώτη γούρνα, αλμυρό. Το θηρίο έμεινε με το στόμα ανοιχτό και ο Μανουράς ρίχνει τη σοίτα και το πληγώνει στον ουρανίσκο, Πέφτει κάτω το θηρίο και η ουρά του ετυλήχτηκε στο σφένδαμνο και το δένδρο εκουνήθηκε σε σημείο να ξερριζωθή. Ο άνθρωπος έβαλε μια φωνή και το θηρίο εστράφηκε και τον είδε και του φώναζε : "Σον είσοι άντρας Μανουρά κατέβα παίξε κι’ άλλη" να πάρης χίλια πρόβατα χωρίς τον ομποστάρη". Και ο Μανουράς απάντησε: "Μια φορά μ’εγέννησε η μάννα που μ’ εγέννα" και μια φορά την ήπαιξα τη σαιθιά γα σένα". Το θηρίο έφυγε και σύρθηκε έως τη φωληά του, αλλά, δεν πρόφθασε να μπή μέσα κι’ εψόφησε. Οι μύγες επήγαν και το φάγανε, και από τότε το μέρος λέγεται τση μύγιας το φαράγκι.