Ο χαλιναράς ένα άλλο πουλί ε’ύρεψε από το Θεό να του ένη η χάρι να τρώη τα’αρνάκια κι άμα ‘έν τον σώνουν (ν)α τρώη τα’αρνάκια κι άμα ‘έν τον σώνουν (ν)α τρώη και τα τσουπανάκια.Τότε ο θεός θύμωσε κ’είπε :Θα τρώης τα κόκκαλα και (ν)α τα τρώη με συσκολία ‘α τα παίρη απάνω εκατό οργκυιές κ’ύστερα (ν)α κατι(β)αίνη ‘ά τα τρώη.Γιαυτό ο χαλιναράς ψηλώνει κατό οργκυιές πάνω κι αφήνει το κόκκαλο και πέφτει στην πέτρα και σπά κ’ύστερα κατι(β)αίνει και τρώει τον εμυαλό που βγάλη το κόκκαλο.Και ο Θεός τον εχαλίνωσε και φαίνεται κι όλα του ‘βαλε ένα χαλινάρι στη μούτη μαύρο που φαίνεται όσο ύψος κι αν είναι και τον γνωρίζουν πως είναι χαλιναράς.