Γιατί ψοφά η μέλισσα σαν δαγκάση κανένα
Ονταν εμιλούσασιν τα ζά, η μέλισσα είπεν μια μέρα στο Θεό. Έχω κουράγιο, Θέε μου, να γεμώννω κάθε χρόνο μιαν βυτίνα μέλι, μα να μου δώσης το δικαίωμα, σαν γιακκάσω κανένα άνθρωπο, να πεθαίνη. <Όχι! Της είπεν ο Θεός. <Κάμνε όσο μέλι μπορείς, μα σαν γιακκάσης κανένα, θα ψοφάς>. Απο τότες η μέλισσα σαν γιακκάση κανένα άθθρωπο, μένει το κεντρούνι της εκεί που θα κεντήση, ξεκοιλιάζεται και ψοφά. (ζά= ζώα, γιακκάσης= δαγκώσεις)
Τόπος Καταγραφής
ΡόδοςΧρόνος καταγραφής
1948Πηγή
Αναστ. Βρόντη, Ροδιακά Λαογραφικά, τόμ. ΙΒ, σελ. 207, αρ. 1 ,1938 – 1948Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
Ροδιακά Λαογραφικά, ΙΒ, ΒιβλίοΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT