Γιατί ψοφά η μέλισσα σαν δαγκάση κανένα
Ονταν εμιλούσασιν τα ζά, η μέλισσα είπεν μια μέρα στο Θεό. Έχω κουράγιο, Θέε μου, να γεμώννω κάθε χρόνο μιαν βυτίνα μέλι, μα να μου δώσης το δικαίωμα, σαν γιακκάσω κανένα άνθρωπο, να πεθαίνη. <Όχι! Της είπεν ο Θεός. <Κάμνε όσο μέλι μπορείς, μα σαν γιακκάσης κανένα, θα ψοφάς>. Απο τότες η μέλισσα σαν γιακκάση κανένα άθθρωπο, μένει το κεντρούνι της εκεί που θα κεντήση, ξεκοιλιάζεται και ψοφά. (ζά= ζώα, γιακκάσης= δαγκώσεις)
Place recorded
ΡόδοςRecording year
1948Source
Αναστ. Βρόντη, Ροδιακά Λαογραφικά, τόμ. ΙΒ, σελ. 207, αρ. 1 ,1938 – 1948Collector
Source index and type
Ροδιακά Λαογραφικά, ΙΒ, ΒιβλίοItem type
ΠαραδόσειςTEXT