Η χελώνα και η μέλισσα ήταν αδερφάδες.Και η μάννα τους ήταν άρρωστη κι’έστειλε μια συγγένισά της να τις φωνάξη για να τις ευχηθή.’Ετυχε λοιπόν να ζυμώνουνε κι’οι δυό,κι’η χελώνα και η μέλισσα.Λέει η χελώνα ; ‘’Δεν μπορώ νάρθω,ζυμώνω,έχω φαμελιά,και μου φωνάζουν τα παιδιά μου για ψωμί.’’Το είπανε αυτό της μάννας της και την καταράθηκε :’’Το σκαφίδι να γίνη σαμάρι στη ράχη της και να το σούρνη σ’ούλη της τη ζωή’’.Μηνύσανε και της μέλισσας και μόλις τα’άκουσε αυτή πιλάλησε με τα προζύμια στα χέρια.’’Μαννούλα μου της λέει,ήρθα.’’Η δόλια η μάννα ήταν πια στο ψυχομάχισμα και δεν τήνε γνώριζε.’’ποια είσαι,της λέει,ποια είσαι ; Μάννα μου,της λέει,είμαι η Μελισσούλα σου. –Μπά,παιδάκι μου,την ευχή μου νάχης.Δίχως εσένα λειτουργία να μη γένεται.Δίχως εσένα πανηγύρι να μη γένεται,ούτε γάμος,ούτε γιορτή.’’ Κι’έτσι έγινε η κόρη μέλισσα και βγάνει μέλι και κερί κι’ό,τι γένεται,είτε γάμος,είτε πανηγύρι,είτε λειτουργία,το κερί και το μέλι είναι απαραίτητα.
Τόπος Καταγραφής
Μεσσηνία, Πύλος, ΚορώνηΧρόνος καταγραφής
1939Πηγή
Αρ. 1378 Γ, σελ. 66, Γ. Ταρσούλη, Κορώνη Πυλίας, 1939Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
1378 Γ, Αρχείο χειρογράφωνΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT