Πούρτ Μάρτη

Επιστεύετο παρά τους απλοϊκούς της νήσου Ίμβρου ότι προμνημονεύτων χρόνων έξηεν αυτή παρά τω ακρωτήριω τω υπό των ναυτιλωμένων ονομαζομένω «της γριάς τα τυριά» δράκαινα της γραίας ποιμένις έχουσα πάμπολλα ποίμνια αιγών. Ότι δε ετυροκόμειτο γάλα αυτών κατεβίβαζεν εις τον αιγιαλόν τοις τυροίς, δια των οποίων εσχηματίζεν ολοκλήρους βράχους και εφόρτου επί των πλοίων. Χειμώνα τινά κατά μήνα Μάρτιον είχε σύμβη δρυμύ ψύχος, κατά το τέλος του μηνός η γραύς ποιμένις καυχωμέν είπε προς τον Μάρτιον. – Πούρτ Μάρτ μπήκες, βγήκες τα κατσικάκια μ’ δεν τα πάγωσες. Τότε ο Μάρτιος οργισθείς εδανείσατο παρά του Φεβρουαρίου δύο ημέρας, καθ’ ας εποίησε δρυμύτατον ψύχος και θα επαγώνενα πάντα τα ποίμνια της γράος δρακαίνης αν μη αυτή προλαμβάνουσα εκάλυπτε δια του τεραστίου ποιμενικού αυτής λέβητος, ενώ τυροκόμει, τρείς χιλιάδες εριφίων, ήτοι κατά την έκφρασιν των Ιμβρίων χίλια μίγδια, χίλια κούτλα και χίλια με τα κέρατα. Τα δε λοιπά επάγωσε το ψύχος του οργισθέντος Μαρτίου. Ότε παρήλθε το κακόν, η μνησίκακος δράκαινα στοιβάσασα τοις τυροίς επ’ αλλήλων εσχημάτισεν υψηλό τούτον λόφον και λάβουσα ανα χείρας το συνδαύλιστρον (προφ. Στάβλιστρο) του κλιβάνου ανέβη επί του τυρινού λόφου ίνα τιμωρήση τον Θεόν δια την απώλειαν αυτής. Παραταύτα δε μετεμορφώθη μετά των τυρών άυτής εις λίθον και έκτοτε το ακρωτήριον έλαβε την επωνυμίαν της Γριάς τα τυριά. Λέγουσι δε ότι εσώζετο επ’ αυτού και η δράκαινα μετά του συνοαυλίστρου ως ο Κολοσσός της Ρόδου, αλλ’ άνεμος σφοδρός εκρημνήσεν αυτήν εν τη θάλασση. Τα δε ερίφια αυτής διεσκορπίσθησαν εις τα βουνά της Ίμβρου και Σαμοθράκη τα οποία σώζεται εισέτι επ’ αυτών υπό τ’ όνομα αγριοκάτσικα.Διότι λέγεται ότι πάλαι πότε οι δυό αυταί νήσοι απετέλουν μιαν και μόνην, αλλά δι’ ενεργείας ηφαιστείου εκρήξεως διηρέθησαν εις δύο. Οι δε ναυτιλόμενοι νυν προσορμιζόμενοι εις αμφοτέρας τας νήσοις φονεύουσι τα άγρια ταύτα ερίφια η αγριοκάτσικα