Άγιος Φανούριος
Σ'χαρίκια... Βρετίκια. Για να βρεθή το χαμένο πράγμα καταφεύγει ο απωλέσας ή στον παπά, ο οποίος κατά την απόλυσιν της λειτουργίας λέγει “Ο κος... έχασε αυτό το ... αντικέιμενο, και όποιος το βρήκε ας το δώση... ή το φωνάζει ο ντελάλης κήρυκας, ή τάσσουν εις τον Άγ. Φανούριον μια ψυχόπητα όταν θα ζυμώσουν και παρακαλούν τον Άγιο να το φανερώση. Την ψυχόπητα αυτή όταν την κάμουν βγαίνουν στη γειτονιά και τη μοιράζουν λέγοντες πάρτε και συγχερέσετε την μάννα του Αγ. Φανουρίου. Η παλουκώνουν το “Διάβολον”, λέγοντας “Ευρέ μούτο Διάβολε, να σε ξεπαλουκώσω”. Δεν είναι υποχρεωτικόν το δώρον εις τον ευρόντα. Συνήθως όμως κάτι δίδεται.
Τόπος Καταγραφής
Χίος, ΚάμποςΧρόνος καταγραφής
1952Πηγή
Λ. Α. αρ. 2076, σελ. 24 – 25, Λουκά Ι. Καλησπέρη, Κάμπος Χίου, 1952Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
2076, Αρχείο χειρογράφωνΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT
Γλώσσα
Ελληνική - Κοινή ελληνικήΣυρτάρι
Παραδόσεις Ι΄- ΙΕ΄Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)
Παράδοση Ιιθ 65Τίτλος παράδοσης
Άγιος ΦανούριοςΚατάταξη κατά Μέγα
Δίκαιον, Ε,ηΛατρεία, ΙΙΙ, 2, Γ,5, 2