Άγιος Παντελεήμων

Τσείνα τα χρόνια ήτανε Τούρτσ’κο το μέρος εδώ. Μίαν ημέραν δυό κοπέλλες πήανε στ’ άψιμο, ν’ άψουνε τον Άϊ Γιώρι στο dούρλο. Δεν εdιληφτήκανε όμως πως ήτανε Τούρτσιτσι φρεγάδα ετσεί. Τος ν΄άψου λοιπό τα καdήλια, οι Τούρτσ’ αμέσως βγήκανε όξω τσ’ ερούβαρανε στην εκκλησιά. Εδιούσανε τσι κοπέλλες σα dο κρύο νερό τσαι πα ας δουλεύ’ τσαι δε θέλ’! – Ώρα καλή, λένε οι Τούρτσ’. – Καλώς τσ’ αφεdάδες, λενε οι κοπέλλες. – Πού πάτε από δώ; - Ήρθαμε ν’ άψωμε τον Άί Γιώρ’. Ευτοίν’ όμως οι παλιάθρωπ’ είχανε κακό σκοπό, να τις πάρουνε με’ στη φεργάδα, ε με’ στη φεργάδα θα bούνε οι κοπέλλες; Ευτύς οι κοπέλλες το καταλάβανε τσαι τώνε πούσανε πως «πάμε πιο ψηλά σ’ άλλη εκκλησιά ν’ άψωμε. Πάρτε τσι κάρσες μας για σημείο τσαι τώρα θάρθωμαι». Ευτύς λοιπό τωνε βάν’νε στα ποδάρια, τρείς ώρες δρόμο για μίαν ώρα. Τσ’ επήανε στο μοναστήρ’ τ’ Άη Παdελέμονα στο Μαράθ’, bαίνουνε μέσα τελειωμένες τσαι φωνάζ’νε : - Άγιε ηγούμενε, σώσε μας ευτή την ώρα , γιατί οι Τούρτσι μας ερηβάρανε να μας… ο Άγιος ηγούμενος τσι λυπήθ’νε τσαι τσ’ ήκριψενε με ‘στο τσελλί, στα κλήματα. Ως να κλείσ’ το τσελλί φτάξανε, θεριά ανήμερα. Ο Άϊς Παdελέμονας τις ήδινεν αναπνοή τσι κοπέλλες. Ούλα τα μνήματα τα κάμανε άνω κάτω τσαι μόν’ ετσεί ο Άϊς Παdελέμονας τις στραβωσενέ τσαι δεν επήανε. Τα μεσάνυχτα λοιπό ο γούμενος ετοιμάζ’ δυό μουλάρια τσαι βάν’ τις κοπέλλες απάνω τσαι τσι κατεβάσανε τα κοπέλλια στη χώρα. Εξημέρωσεν ο Θεός τη μέρα τα’ οι Τούρτσ’ θηρία, κρατώdας τσι κάρσες στα χέρια ζητούσανε τσι κοπέλλες, μα που να τσι βρούνε!