Άη Γιώργης, ο Κονταρομάχος άγιος

Αγουροξύπνησε σήμερα η αθηναϊκή συνοικία. Γέροι, νέοι, γυναικούλες, κοριτσάκια, μωρά, εις γενικήν και πυρετώδη κίνησιν. Ετοιμάζεται η κουβέρτα, το κοφίνη με τα τρόφιμα, η λαμπάδα και χιλιοδραμιάρικη μπουκάλα με χρυσή ρετσίνα. Η οικογένεια της Πλάκας, των Πατησίων, των Αμπελοκήπων, της Γούβας, είναι έτοιμη. Επί κεφαλής ο πατέρας και οι λοιποί εις τάξιν κανονικής πορείας προς τον Λυκαβητόν. Πρόκειται να καταλειφθή εξ εφόδου. Απάνω κεί ψηλά στην κορυφή που ασπρίζει το όμορφο εκκλησάκι, ο αθηναίος θ’ ανέβη σήμερα πολύ πρωί να γιορτάση, να λειτουργηθή, να φάη, να τραγουδήση, να γλεντήση. Ο «Άη Γιώργης» είναι ο άγιος του λαϊκού σπιτιού σε όλη την Πελοπόννησο και στη Στερεά, όπως πάνω κάτω ο Άγιος Νικόλαος στα νησιά μας. Είναι ο λεβεντόκορμος καβαλλάρης, προστάτης των πτωχών και καταφρονημένων της ζωής. Στο άσπρο του άλογο νικητής τροπαιοφόρος λατρεύεται από το λαό της υπαίθρου, όπως κι από τον λαό των πόλεων, σαν ένας άγιος που βγήκε μέσα από την ελληνική επανάσταση, άγιος ήρωας στην ψυχή μα και στο σπαθί. Ο Έλλην θαυμάζει τον Άγιον Γεώργιον όπως θαυμάζει και αγαπάει ο λαός τα αρχοντόπουλα που με την ομορφιά τους και την παλληκαριά τους συνδιάζουν την σωφροσύνην και την αγαθότητα του χαρακτήρος. Είναι ο πιο λατρευτός άγιος της ελληνικής υπαίθρου. Ποιος δεν γνωρίζει το μαρτυρολόγιον του Αγίου; Θα το αναφέρωμεν όμως με λίγα λόγια σήμερα. Στους χρόνους του ρωμαίου αυτοκράτορος Διοκλητιανού, ο οποίος διεξήγαγε τον απηνέστερον διωγμόν εναντίον της Χριστιανωσύνης, εις την Καπαδοκίαν έζη ο Άγιος Γεώργιος με την μητέρα του ορφανός, διότι ο πατήρ του είχε προηγουμένως μαρτυρήσει. Επειδή δε φαίνεται πως ήσαν ασφαλείς εις τον τόπο τους, η μητέρα του τον επήρε και έφυγαν στην Παλαιστίνη, όπου είχαν πολλά και πλούσια κτήματα. Εκεί όμως ο Άγιος σε κάποια συγκέντρωση εθνικήν ετόλμησε να λάβη τον λόγον και να ομιλήση υπέρ του Χριστιανισμού. Το γεγονός τούτο προεκάλεσε την μήνιν των εθνικών, οι οποίοι διέταξαν να φυλακισθή και να θανατωθή εντός της φυλακής του, αφού υποστή προηγουμένως διάφορα μαρτύρια. Κατά τα μαρτύρια ταύτα ο Άγιος πολλάκις εθαυματούργησε και όπως διασώζει η παράδοσις ανεστήθη εκ νεκρών. Πολλά είναι τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου μετά τον θανατόν του. Πρέπει δε να σημειωθή ότι όλα είναι θαύματα που μοιάζουν με παλληκαριές πολεμιστών και Ακριτών της Βυζαντινής εποχής. Ο Θρύλος του Δράκου τον οποίον εφόνευσε ο άγιος με το κοντάρι του, είναι ένας από τους ωραιότερους του ελληνικού λαού λαο όπως λέει και η λαϊκή μούσα ετραγούδησε και του Άη Γιώργη. Αξίζει να διαβασθή σήμερα. Άγιε Γεώργη αφέντη μου κι αφέντη Καβαλλάρη. Παρακαλώσε βοήθα με, ώ άγιε στρατιώτη. Από το θεριό και Δράκοντα μεγάλον. Και τύχανε τα μπουλετιά εις την βασιλοπούλα. Μια ο Άη Γιώργης εβουλήθηκε, θέλει να τήνε σώση. Κι από το άγριο θεριό να τήνε λευτερώση. Τον γρίβα του καβάλησε και τόνε διποτίζει. Κι’ η κόρη τον κύτταξε με δακρυσμένο βλέμμα : - Φεύγα, για φεύγα, αφέντη μου μήπως φάη και σένα! Μα ο Άη Γιώργης εσηκώθηκε σαν παραλογισμένος. Και το κοντάρι του άρπαξε σαν πούταν μαθημένος. Μια κονταριά το χτύπησε, το πήρε μες στο στόμα. Και παρευθύς το ξάπλωσε χάμου στης γης το χώμα. Βάλτε και ζωγραφίστε Χριστό και Παναγιά. Και στη δεξιά τους τη μεριά βάλτε ένα καβαλλάρη. Αρματωμένον με σπαθί και χρυσό κοντάρι. Τον κονταρμάχον Άγιον, το ωραίο παλληκάρι πήγε να προσκηνήσει πάνω στο Λυκαβητο σήμερα ο λαός. Πολλές οικογένειες είχαν πάει από χθές και ξενύχτησαν επάνω. Τα καφενεδάκια του Λυκαβητού έκαμαν χρυσές δουλειές. Ο οβελίας, οι οβελίαι μάλλον, είχον την τιμητικήν των. Η ρετσίνα προς τιμήν του Αγίου εχλυθη άφθονη. Πρέπει δε να σημειωθή ότι ήτο τόση η κοσμοσυρροή, ώστε παρέστη ανάγκη να ληφθούν υπό της αστυνομίας εξαιρετικά μέτρα, διότι τόσον χθές το απόγευμα, όσον και σήμερον το πρωί μόλις ήτο δυνατή η αναβάσις μέχρι της εκκλησίας. Επίσης τα αστυνομικά όργανα κατώρθωσαν να εξασφαλίσουν άνετον την κυκλοφορίαν επί της μικράς πλατείας της εκκλησίας και εντός αυτής. Το μεσημέρι και το απόγευμα οι Αθηναίοι ξαπλωμένοι στις πλαγιέςτου Λυκαβητού θα συνεχίσουν το φαγοπότι προς τιμήν του Αγίου σαν πραγματικοί νεοέλληνες