Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.authorΛιουδάκη, Μαρία
dc.coverage.spatialΚρήτη, Μεραμβέλλο, Βουλισμένη
dc.date.accessioned2016-01-15T11:06:44Z
dc.date.available2016-01-15T11:06:44Z
dc.date.issued1937
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/20.500.11853/292562
dc.languageΕλληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.isogre
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.titleΟ Ά Γιώργης στα Ξερά Ξύλα τον παλιόν καιρό είχενε πολλά ζευγάρια, μα και πολλούς καλογέρους και δούλους όπου λαλούσανε τα ζευγάρια. Μια κοπανιά βγήκανε κρουσάροι ίσαμε το μοναστήρι και παίρνουν τα ζευγάρια τα’ άγι Ωργίου και κατεβάζουν τα στο βορνόγιαλό, βάνουν τα στα καΐκια ντους και μισεύγουνε. Σκώνονται την ταχινή οι καλόγεροι, έλα και να δής! Έλειπανε όλα τα ζευγάρια. Μέσα στοι καλογέρους ήτονε κι ένας καλόγερος πολλά δίκαιος. Αυτός να δή πως της επήραν τα βούγια, εφουρκίστικε και πάει και παίρνει την εικόνα τ’ Άγι Ωργιού, βάνει τη στον ήλιο και λέει τους : Ίντα σ’ έχω ‘πάε καις ε θυμιάζω και σε δοξάζω; Και σ’ αφτώ το καντήλι σου; Γιάντα ‘φήκες και μας επήρανε τα βούγια; Όχι άλλο η Παναγία, μπορεί να ‘τονε στον ποταμό κι ήπλυνε τα πανιά του κοπελιού τζης, μα του λόγου σου, ίντα κάνεις επαδά; Ατόν δα ν’ έχω να λιώσεις ίσαμε να μου βρής τα βούγια να τα φέρεις οπίσω. Κι απόι μπαίνει ο καλόγερος και καθίζει μέσα κι αφήνει την εικόνα τ’ Άγι Ωργιού στον ήλιο. Μια κοπανιά παιδί μου, θωρούν τζι βουϊδάρες κι εκολυμπούσανε στο βορνό γιαλο κι ηρχούντανε όξω. Και μία μία έρχονται όλες στο μοναστήρι. Τότεσα, ήπιασε κι ο καλόγερος την εικόνα τ’ Αγί Ωργίου και την ήβαλε μέσα. «Άγι Ωργίου» = Γιωργιού, «Ξερά Ξύλα» = Τα Ξερά Ξύλα είναι τοπονύμιο στην επαρχία Μεραμπέλλον Κρήτης. Είναι μια επίπεδη έχταση ανάμεσα στα βουνά «Αφέντη Σταυρό», «Ξερολίμνη», Πέτρου» και «Κουρούνες». Στη μέση των «Ξερών Ξύλων είναι κοινόβιο μοναστήρι ο Ά Γιώργης ης ακούεται ο Ά Γιώργης στα Ξερά Ξύλά., «εφουρκίστικε» = θύμωσε υπερβολικά, «απόι» = κατόπιν, «βουϊδάρες» = μεγάλα βόδι
dc.typeΠαραδόσειςel
dc.description.drawernumberΠαραδόσεις Ι΄- ΙΕ΄
dc.relation.sourceΑρ. 1105, σελ. 225 – 226, Μ. Λιουδάκη, Κρήτη, Βουλισμένη, 1937
dc.relation.sourceindex1105
dc.relation.sourcetypeΑρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstreamD_PAA_01202w, D_PAA_01202w2, D_PAA_01202w3
dc.subject.legendtitleΤα βούγια τ' άγι Ωργιού στα Ξερά Ξύλα
dc.informant.nameΣκουληκάρης, Δαβίδ
dc.informant.genderΆνδρας
dc.informant.age75
dc.subject.legendΠαράδοση Ιγ 14
edm.dataProviderΚέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνώνel
edm.dataProviderHellenic Folklore Research Center, Academy of Athensen
edm.providerΚέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνώνel
edm.providerHellenic Folklore Research Center, Academy of Athensen
edm.typeTEXT
dc.coverage.geoname6697802/Κρήτη, Μεραμβέλλο, Βουλισμένη


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

ΑρχείαΜέγεθοςΤύποςΠροβολή

Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

  • Παραδόσεις
    Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές