Εμφάνιση απλής εγγραφής

Ελληνικές Παραδόσεις Η βρύση του Ιούδα

Στη Κατρανίτσα της Μακεδονίας, ως μια ώρα από το χωριό, είνε μια βρύσις που τη λένε το νερό του Γιούδα. Το νερό της βρύσης αυτής είνε υπόπικρο και υφάλμηρο, επίσης δε τα λιθάρια εκεί γύρω είνε μαυρισμένα. Για το παράξενο αυτό νερό οι χωρικοί διηγούνται τον εξής μύθο: «Όταν σταυρώθηκε ο Χριστός, ο Ιούδας, μετανόησε και πήγε να κρεμαστή. Μα ο θάνατος δεν ήθελε να τον πλησιάση, ο Χάρος δεν ήθελε να τον πάρη τέτοιος πούταν κ’ ύσερα απ’ το κακό πούκανε. Τον κυνήγαγε παντού το ανάθεμα και η κατάρα και πουθενά δεν ημπορούσε να σταθή. Δρόμο έπαιρνε, δρόμο άφινε, βουνά περνούσε, χώρες, ποταμούς και θάλασσες, πάντα περπατώντας, πάντα συφοριασμένος και κακορίζικος!... Διψούσε, καιόταν ο λαιμός του, εστέγνωσε το στόμα του, λαχτάριζε για νερό, αλλά καμμιά βρύση και καμμιά πηγή δεν του έδινε ούτε σταλαγματιά. Όπου έσκυβε να πιή, το νερό χανότανε στη γη σαν ζωντανό και ο τόπος ξεραινόταν. Αν ζύγωνε σε καμμιά λίμνη, η λίμνη έβραζε, γινότανε αχνός και εξατμιζότανε. Αν έσκυβε σε ποτάμια για να πιή, το νερό γύριζε προς τα πίσω, σαν κοπάδι από γίδια που το κυνηγούν. Γονάτισε τότε ο Ιούδας και παρεκάλεσε την Παναγία να τον λυπηθή και να τον αφήση να πιεί νερό σε καμμιά βρύση ή σε βουνού πηγή. Και η Παναγία τον ευσπλαχνίσθηκε. Άκουσε τότε μια φωνή να του λέη να σταθή στην πρώτη βρύση που θα απαντήση κ’ εκεί να σκύψη και να πιή. Η βρύση αυτή ήταν η βρύση που είνε μια ώρα έξω από την Κατρανίτσα. Μόλις όμως ο Ιούδας πλησίασε κ’ έσκυψε να πιή νερό και μόλις η βρύση αισθάνθηκε να την αγγίζουν τα χείλη του προδότη του Χριστού, φαρμακώθηκε ως τα έγκατά της! Και δρόσισε μεν τον Ισκαριώτη, αλλά από τότε το νερό της έγινε πικρό και αρμυρό, σαν τα δάκρυα, και ούτε άνθρωπος, ούτε ζώο, ούτε πουλί πετούμενο πίνει πλέον νερό από αυτήν. Μια φορά μόνον τον χρόνο, γλυκαίνουν τα νερά της, τη νύχτα που γίνεται η Ανάστασις. Αυτό το ξέρει ο Ιούδας, που γυρίζει σαν άδικη κατάρα στον κόσμο, και παραφυλάει τη νύχτα της Λαμπρής κοντά στη βρύση, κι όταν χτυπήσουν η καμπάνες για την Ανάσταση, σκύβει και πίνει και σβύνει τη δίψα του, δίψα ολόκληρης χρονιάς! Λένε ακόμα πως όποιος πιη από το νερό αυτό την ώρα που γλυκαίνει, θα ζήση άλλα 33 χρόνια από όσα του έχει γραφτά η μοίρα του να ζήση. Μα κανένας δεν τολμάει να πάη μεσάνυχτα στη βρύση, γιατί ξέρει ότι εκεί παραφυλάει ο Ιούδας διψασμένος και τρομερός!

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

• Παραδόσεις
  Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής