Οι χωρικοί της Δρανίτσης (του δήμου Ταμασίου της Καρδίτσης) γενεαλογούσι το χωρίον αυτών, λέγοντες ότι έκτισεν αυτό ο βασιλεύς Δράνος, ήτο δε γενναίος βασιλεύς ούτος και φιλόπολις, αποζών μετά των υπηκόων αυτού τα πολλά εκ ληστειών, διότι λέγουσι τάδε περί αυτού: «ο Δράνος επήε κ’ έκοψε κοπάδια ‘ς τα Φέρσαλα κι ο βασιλιάς από τα Φέρσαλα εκίνησε στρατό να ρθη να χαλάση το Δράνο, μα κάποιος του δωκε χαμπέρι του Δράνου από τουν κάμπου κ’ έπιασε ο Δράνος μέρος λοπου ναι πέρασμα κ’ έκαναν μάχη, κ’ εσκοτώσανε ο Δράνος τους Φερσαλινούς κι απού τότες λέουντα Φερσαλομνήματα». Η θέσις αυτή μνημονεύεται παρά τους τελευταίους πρόποδας του Ιτάμου, μέχρι αυτής ήσαν τα Γραμμένα, ήτοι τα υπό των Τούρκων υποταχθέντα και καταγραφέντα προς πληρωμήν φόρων χωρία. Εκείθεν δε προς το όρος ήσαν τα Άγραφα, είδομεν δε την θέσιν αυτήν και φαίνεται όντως πλήρης μικρών τάφων. Προς τούτοις διηγούνται οι χωρικοί ότι εις παλαιοτέρους χρόνους κατώκουν εκεί οι Λήνηδες (ο Λήνης) άνδρες ισχυροί, μεγαλόσωμοι, γυμνοί τα πολλά και φιλάνθρωποι, ούτοι φαίνονται ενίοτε και σήμερον εις τινας ανά το δάσος διότι γέροντα τινα Δρανιστιώτην «ιδρωμένον κι αποσταμένον με το ένι ΄ς τον ώμο τον απάντησ’ ένας Λήνης και του λέει: Γιατ’ είσ’ έτσι αποσταμένος: - Απ’ τ’ αλέτρι που ναι βαρύ», του λέει και το πήρ’ ο Λήνης και του λέει: «Αυτό ναι βαρύ;» και το κλασε(=έθραυσε) με τα χέρια του απάνου ‘ς το γόνα του». [Η περί του Δράνου παράδοσις είνε από τας συνήθεις ιστορικάς αίτινες, καθαρεύουσαι μυθικών στοιχείων είναι δύσκολον να εξακριβωθή αν διατηρούσι συγκεχυμένην ανάμνησιν ιστορικού γεγονότος, ή αν είναι πεπλασμέναιμ εξ αγνώστου αιτίας παραχθείσαι. Η δε περί των Λήνηδων (= Ελλήνων) ανήκει εις την κατηγορίαν εκείνην των παραδόσεων , των παριστώντων τους αρχαίους Έλληνας, ως έχοντας σώμα γιγάντειον και τεραστίαν ρώμην. (Βλ. Πολίτου Παραδόσεις σελ. 729) Δια του υνίου του αρότρου, αν και κατ΄άλλον τρόπον αποδεικνύει την δύναμίν της Ελλήνισσα και εν άλλη παραδόσει.

Άγνωστος συλλογέας

Οι χωρικοί της Δρανίτσης (του δήμου Ταμασίου της Καρδίτσης) γενεαλογούσι το χωρίον αυτών, λέγοντες ότι έκτισεν αυτό ο βασιλεύς Δράνος, ήτο δε γενναίος βασιλεύς ούτος και φιλόπολις, αποζών μετά των υπηκόων αυτού τα πολλά εκ ληστειών, διότι λέγουσι τάδε περί αυτού: «ο Δράνος επήε κ’ έκοψε κοπάδια ‘ς τα Φέρσαλα κι ο βασιλιάς από τα Φέρσαλα εκίνησε στρατό να ρθη να χαλάση το Δράνο, μα κάποιος του δωκε χαμπέρι του Δράνου από τουν κάμπου κ’ έπιασε ο Δράνος μέρος λοπου ναι πέρασμα κ’ έκαναν μάχη, κ’ εσκοτώσανε ο Δράνος τους Φερσαλινούς κι απού τότες λέουντα Φερσαλομνήματα». Η θέσις αυτή μνημονεύεται παρά τους τελευταίους πρόποδας του Ιτάμου, μέχρι αυτής ήσαν τα Γραμμένα, ήτοι τα υπό των Τούρκων υποταχθέντα και καταγραφέντα προς πληρωμήν φόρων χωρία. Εκείθεν δε προς το όρος ήσαν τα Άγραφα, είδομεν δε την θέσιν αυτήν και φαίνεται όντως πλήρης μικρών τάφων. Προς τούτοις διηγούνται οι χωρικοί ότι εις παλαιοτέρους χρόνους κατώκουν εκεί οι Λήνηδες (ο Λήνης) άνδρες ισχυροί, μεγαλόσωμοι, γυμνοί τα πολλά και φιλάνθρωποι, ούτοι φαίνονται ενίοτε και σήμερον εις τινας ανά το δάσος διότι γέροντα τινα Δρανιστιώτην «ιδρωμένον κι αποσταμένον με το ένι ΄ς τον ώμο τον απάντησ’ ένας Λήνης και του λέει: Γιατ’ είσ’ έτσι αποσταμένος: - Απ’ τ’ αλέτρι που ναι βαρύ», του λέει και το πήρ’ ο Λήνης και του λέει: «Αυτό ναι βαρύ;» και το κλασε(=έθραυσε) με τα χέρια του απάνου ‘ς το γόνα του». [Η περί του Δράνου παράδοσις είνε από τας συνήθεις ιστορικάς αίτινες, καθαρεύουσαι μυθικών στοιχείων είναι δύσκολον να εξακριβωθή αν διατηρούσι συγκεχυμένην ανάμνησιν ιστορικού γεγονότος, ή αν είναι πεπλασμέναιμ εξ αγνώστου αιτίας παραχθείσαι. Η δε περί των Λήνηδων (= Ελλήνων) ανήκει εις την κατηγορίαν εκείνην των παραδόσεων , των παριστώντων τους αρχαίους Έλληνας, ως έχοντας σώμα γιγάντειον και τεραστίαν ρώμην. (Βλ. Πολίτου Παραδόσεις σελ. 729) Δια του υνίου του αρότρου, αν και κατ΄άλλον τρόπον αποδεικνύει την δύναμίν της Ελλήνισσα και εν άλλη παραδόσει.

dc.contributor.author	Άγνωστος συλλογέας
dc.coverage.spatial	Καρδίτσα, Δράνιτσα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:06:26Z
dc.date.available	2016-01-15T11:06:26Z
dc.date.issued	1914
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/292184
dc.language	Ελληνική - Λόγια ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Οι χωρικοί της Δρανίτσης (του δήμου Ταμασίου της Καρδίτσης) γενεαλογούσι το χωρίον αυτών, λέγοντες ότι έκτισεν αυτό ο βασιλεύς Δράνος, ήτο δε γενναίος βασιλεύς ούτος και φιλόπολις, αποζών μετά των υπηκόων αυτού τα πολλά εκ ληστειών, διότι λέγουσι τάδε περί αυτού: «ο Δράνος επήε κ’ έκοψε κοπάδια ‘ς τα Φέρσαλα κι ο βασιλιάς από τα Φέρσαλα εκίνησε στρατό να ρθη να χαλάση το Δράνο, μα κάποιος του δωκε χαμπέρι του Δράνου από τουν κάμπου κ’ έπιασε ο Δράνος μέρος λοπου ναι πέρασμα κ’ έκαναν μάχη, κ’ εσκοτώσανε ο Δράνος τους Φερσαλινούς κι απού τότες λέουντα Φερσαλομνήματα». Η θέσις αυτή μνημονεύεται παρά τους τελευταίους πρόποδας του Ιτάμου, μέχρι αυτής ήσαν τα Γραμμένα, ήτοι τα υπό των Τούρκων υποταχθέντα και καταγραφέντα προς πληρωμήν φόρων χωρία. Εκείθεν δε προς το όρος ήσαν τα Άγραφα, είδομεν δε την θέσιν αυτήν και φαίνεται όντως πλήρης μικρών τάφων. Προς τούτοις διηγούνται οι χωρικοί ότι εις παλαιοτέρους χρόνους κατώκουν εκεί οι Λήνηδες (ο Λήνης) άνδρες ισχυροί, μεγαλόσωμοι, γυμνοί τα πολλά και φιλάνθρωποι, ούτοι φαίνονται ενίοτε και σήμερον εις τινας ανά το δάσος διότι γέροντα τινα Δρανιστιώτην «ιδρωμένον κι αποσταμένον με το ένι ΄ς τον ώμο τον απάντησ’ ένας Λήνης και του λέει: Γιατ’ είσ’ έτσι αποσταμένος: - Απ’ τ’ αλέτρι που ναι βαρύ», του λέει και το πήρ’ ο Λήνης και του λέει: «Αυτό ναι βαρύ;» και το κλασε(=έθραυσε) με τα χέρια του απάνου ‘ς το γόνα του». [Η περί του Δράνου παράδοσις είνε από τας συνήθεις ιστορικάς αίτινες, καθαρεύουσαι μυθικών στοιχείων είναι δύσκολον να εξακριβωθή αν διατηρούσι συγκεχυμένην ανάμνησιν ιστορικού γεγονότος, ή αν είναι πεπλασμέναιμ εξ αγνώστου αιτίας παραχθείσαι. Η δε περί των Λήνηδων (= Ελλήνων) ανήκει εις την κατηγορίαν εκείνην των παραδόσεων , των παριστώντων τους αρχαίους Έλληνας, ως έχοντας σώμα γιγάντειον και τεραστίαν ρώμην. (Βλ. Πολίτου Παραδόσεις σελ. 729) Δια του υνίου του αρότρου, αν και κατ΄άλλον τρόπον αποδεικνύει την δύναμίν της Ελλήνισσα και εν άλλη παραδόσει.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Α΄- Θ΄
dc.relation.source	Δράνιτσα Καρδίτσας, Λαογραφία Δ, 1913 – 1914, σελ. 310
dc.relation.sourceindex	Λαογραφία, Δ
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.bitstream	D_PAA_00797w
dc.subject.legendtitle	Θεσσαλικαί παραδόσεις
dc.subject.legend	Παράδοση ΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	260988/Καρδίτσα, Δράνιτσα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Θεσσαλικαί παραδόσεις

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές