Εις εν ρεύμα του Βαλτεσινίκου και εις μίαν πέτραν είναι αποτυπωμέναι δύο βαθειά τρύπαι, αίτινες λέγονται κ οι γονατιές του Δράκου». Η δε παράδοσις αναφέρει ότι εις δράκος εδίψασε, δια τούτο εγονάτισεν, όπως πίη νερό από του Ντελιάνη τη βρύση, ήτις είναι μακράν επί είκοσι λεπτά προς το μέρος του Άγιο λιά δυτικά της Λάστας. Τόσος μεγάλος ήτο! Αλλά και άλλη Γορτυνιακή παράδοσις, ως αναφέρουν οι Καλλιαναίοι, του δήμου τροπαίων της Γορτυνίας αναφέρει ότι εις πελώριος Γίγας και τοιούτοι ήσαν όλοι οι παλαιοί Έλληνες ετίναξε το τσαρούχι του (πέδιλον) ει το οποίον εισεχώρησε το χώμα και έτι του τινάγματος του τσαρουχιού εσχηματίσθη εις λοφίσκους κωνοειδής σπαρτόφυτος, όστις είναι χάρμα των οφθαλμών κατά την άνοιξιν ιδίως, όστις λέγεται μέχρι της σήμερον «ποδημάς». Κάτωθεν δ’ αυτού είναι πεδιάς δι ης διέρχεται ο λάδων. Απ’ εκεί έως της πεδιάδος του Παλούμπα ήτο πόλη μεγάλη κ΄ η οποία κατεστράφη εκ πυρκαϊάς. Αι τοιαύται παραδόσεις δεν φανερώνουν ουδέν άλλο ειμή ότι ο απλούς επί της φοβερωτά της των τυραννιών της Τουρκοκρατίας Ελληνικός λαός ως άλλη αρχαία Πυθία εχρησμοδότει ότι η Ελληνική φυλή γιγαντιαία και εύσωμος δεν ηδύνατο να διαγραφή εκ του επιγείου πλανήτου υπό της φοβεράς και αιμοβόρου Τίγρεως, της Τουρκικής φυλής. Αυταί και αι διάφοροι άλλαι παραδόσεις του Ελληνικού λαού ήσαν το Ευαγγέλιόν του, όπως και οι ιερείς του εστήριζοντο εις τα ρήσεις του ιερού Ευαγγελίου, αίτινως έλεγαν κ δια τούτο λέγω υμίν, ότι άρθηται αφ’ ομών η βασιλεία του Θεού και δοθήσετε έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής». (Ματθ. Κα: 43 Ιωάν. ΙΒ 20 – 23). Και ούτω πως Ιερωμένοι και απλοί λαϊκοί έκαστοι έχοντες ίδιον Ευαγγέλιον και οι δύο ομού και τα δύο επίστευαν εις την ανάστασιν του τεθνεπτος λαζάρου, ο οποίος ήτο το ψυχορραγούν Ελληνικόν έθνος. Και η πίστη αυτών μας έφερεν εις αίσια αποτελέσματα και ηξιώθημεν να ίδωμεν τα μεγάλα γεγονότα του 1921, 1912 – 1913, τα οποία, αι παρέλθουσαι γενεαί υφιστάμεναι και υποφέρουσαι μόνον και μόνον αλλεπαλλήλους συμφοράς πραγματίζοντο ταύτα.

Λάσκαρης, Ν.

Εις εν ρεύμα του Βαλτεσινίκου και εις μίαν πέτραν είναι αποτυπωμέναι δύο βαθειά τρύπαι, αίτινες λέγονται κ οι γονατιές του Δράκου». Η δε παράδοσις αναφέρει ότι εις δράκος εδίψασε, δια τούτο εγονάτισεν, όπως πίη νερό από του Ντελιάνη τη βρύση, ήτις είναι μακράν επί είκοσι λεπτά προς το μέρος του Άγιο λιά δυτικά της Λάστας. Τόσος μεγάλος ήτο! Αλλά και άλλη Γορτυνιακή παράδοσις, ως αναφέρουν οι Καλλιαναίοι, του δήμου τροπαίων της Γορτυνίας αναφέρει ότι εις πελώριος Γίγας και τοιούτοι ήσαν όλοι οι παλαιοί Έλληνες ετίναξε το τσαρούχι του (πέδιλον) ει το οποίον εισεχώρησε το χώμα και έτι του τινάγματος του τσαρουχιού εσχηματίσθη εις λοφίσκους κωνοειδής σπαρτόφυτος, όστις είναι χάρμα των οφθαλμών κατά την άνοιξιν ιδίως, όστις λέγεται μέχρι της σήμερον «ποδημάς». Κάτωθεν δ’ αυτού είναι πεδιάς δι ης διέρχεται ο λάδων. Απ’ εκεί έως της πεδιάδος του Παλούμπα ήτο πόλη μεγάλη κ΄ η οποία κατεστράφη εκ πυρκαϊάς. Αι τοιαύται παραδόσεις δεν φανερώνουν ουδέν άλλο ειμή ότι ο απλούς επί της φοβερωτά της των τυραννιών της Τουρκοκρατίας Ελληνικός λαός ως άλλη αρχαία Πυθία εχρησμοδότει ότι η Ελληνική φυλή γιγαντιαία και εύσωμος δεν ηδύνατο να διαγραφή εκ του επιγείου πλανήτου υπό της φοβεράς και αιμοβόρου Τίγρεως, της Τουρκικής φυλής. Αυταί και αι διάφοροι άλλαι παραδόσεις του Ελληνικού λαού ήσαν το Ευαγγέλιόν του, όπως και οι ιερείς του εστήριζοντο εις τα ρήσεις του ιερού Ευαγγελίου, αίτινως έλεγαν κ δια τούτο λέγω υμίν, ότι άρθηται αφ’ ομών η βασιλεία του Θεού και δοθήσετε έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής». (Ματθ. Κα: 43 Ιωάν. ΙΒ 20 – 23). Και ούτω πως Ιερωμένοι και απλοί λαϊκοί έκαστοι έχοντες ίδιον Ευαγγέλιον και οι δύο ομού και τα δύο επίστευαν εις την ανάστασιν του τεθνεπτος λαζάρου, ο οποίος ήτο το ψυχορραγούν Ελληνικόν έθνος. Και η πίστη αυτών μας έφερεν εις αίσια αποτελέσματα και ηξιώθημεν να ίδωμεν τα μεγάλα γεγονότα του 1921, 1912 – 1913, τα οποία, αι παρέλθουσαι γενεαί υφιστάμεναι και υποφέρουσαι μόνον και μόνον αλλεπαλλήλους συμφοράς πραγματίζοντο ταύτα.

dc.contributor.author	Λάσκαρης, Ν.
dc.coverage.spatial	Αρκαδία, Γορτυνία
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:06:24Z
dc.date.available	2016-01-15T11:06:24Z
dc.date.issued	1925
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/292148
dc.language	Ελληνική - Λόγια ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Εις εν ρεύμα του Βαλτεσινίκου και εις μίαν πέτραν είναι αποτυπωμέναι δύο βαθειά τρύπαι, αίτινες λέγονται κ οι γονατιές του Δράκου». Η δε παράδοσις αναφέρει ότι εις δράκος εδίψασε, δια τούτο εγονάτισεν, όπως πίη νερό από του Ντελιάνη τη βρύση, ήτις είναι μακράν επί είκοσι λεπτά προς το μέρος του Άγιο λιά δυτικά της Λάστας. Τόσος μεγάλος ήτο! Αλλά και άλλη Γορτυνιακή παράδοσις, ως αναφέρουν οι Καλλιαναίοι, του δήμου τροπαίων της Γορτυνίας αναφέρει ότι εις πελώριος Γίγας και τοιούτοι ήσαν όλοι οι παλαιοί Έλληνες ετίναξε το τσαρούχι του (πέδιλον) ει το οποίον εισεχώρησε το χώμα και έτι του τινάγματος του τσαρουχιού εσχηματίσθη εις λοφίσκους κωνοειδής σπαρτόφυτος, όστις είναι χάρμα των οφθαλμών κατά την άνοιξιν ιδίως, όστις λέγεται μέχρι της σήμερον «ποδημάς». Κάτωθεν δ’ αυτού είναι πεδιάς δι ης διέρχεται ο λάδων. Απ’ εκεί έως της πεδιάδος του Παλούμπα ήτο πόλη μεγάλη κ΄ η οποία κατεστράφη εκ πυρκαϊάς. Αι τοιαύται παραδόσεις δεν φανερώνουν ουδέν άλλο ειμή ότι ο απλούς επί της φοβερωτά της των τυραννιών της Τουρκοκρατίας Ελληνικός λαός ως άλλη αρχαία Πυθία εχρησμοδότει ότι η Ελληνική φυλή γιγαντιαία και εύσωμος δεν ηδύνατο να διαγραφή εκ του επιγείου πλανήτου υπό της φοβεράς και αιμοβόρου Τίγρεως, της Τουρκικής φυλής. Αυταί και αι διάφοροι άλλαι παραδόσεις του Ελληνικού λαού ήσαν το Ευαγγέλιόν του, όπως και οι ιερείς του εστήριζοντο εις τα ρήσεις του ιερού Ευαγγελίου, αίτινως έλεγαν κ δια τούτο λέγω υμίν, ότι άρθηται αφ’ ομών η βασιλεία του Θεού και δοθήσετε έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής». (Ματθ. Κα: 43 Ιωάν. ΙΒ 20 – 23). Και ούτω πως Ιερωμένοι και απλοί λαϊκοί έκαστοι έχοντες ίδιον Ευαγγέλιον και οι δύο ομού και τα δύο επίστευαν εις την ανάστασιν του τεθνεπτος λαζάρου, ο οποίος ήτο το ψυχορραγούν Ελληνικόν έθνος. Και η πίστη αυτών μας έφερεν εις αίσια αποτελέσματα και ηξιώθημεν να ίδωμεν τα μεγάλα γεγονότα του 1921, 1912 – 1913, τα οποία, αι παρέλθουσαι γενεαί υφιστάμεναι και υποφέρουσαι μόνον και μόνον αλλεπαλλήλους συμφοράς πραγματίζοντο ταύτα.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Α΄- Θ΄
dc.relation.source	Αρ. 752, σελ. 47, αρ. 2, Λάστα, Ν. Λάσκαρης, Γορτυνία
dc.relation.sourceindex	752
dc.relation.sourcetype	Αρχείο χειρογράφων
dc.description.bitstream	D_PAA_00762w, D_PAA_00762w2
dc.subject.legendtitle	Οι Γορτυνιακαί παραδόσεις
dc.subject.legend	Παράδοση ΣΤ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	8133801/Αρκαδία, Γορτυνία

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Οι Γορτυνιακαί παραδόσεις

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές