Εις το Δραγούνι (1) τον παλαιό καιρό έβγαινε ένα κεφαλάρι μεγάλο και εχάνετο ‘ς τον κάμπο του Μποκού, ‘ς τη θέσι Καταλύματα όπου εκεί ήτανε μία αρχαία πολιτεία.(2) Μια φορά το βασιλόπουλο αυτής της πολιτείας επήγε κυνήγι με το άλογό του και όταν επέρναγε το κεφαλάρι, το άλογό του επήγε να πιη νερό, τότε εβούλιαξε μέσα και εχάθη. Η μάννα του η βασίλισσα ήτανε και μάντισσα, άμα το μαθε της κακοφάνη πολύ και έβαλε βουλή να χώση το κεφαλάρι. Λοιπόν άρχισε να μαζεύη τα μαλλιά της χώρας της κάθε χρόνο και ‘ςτα τρία χρόνια απάνω είχε μαζωμένα πολλά μαλλιά, έφκειασε ένα λεβέτι με σαράντα αρβάλια. Ήτανε αυτό τόσο μεγάλο που εσκέπαζε τη γούβα, που έβγαινε το νερό του κεφαλαριού. Η βασίλισσα επήρε και τρεις άλλες μάντισσες άμα ετοίμασε όλα τα πράματα και ήρθε ‘ς το κεφαλάρι. Πρώτα έρρηξε μέσα ‘ς τη γούβα τα μαλλιά, από πάνω έβαλε το λεβέτι, και έτσι έκλεισε την τρύπα του νερού. Ύστερα το νερό δεν είχε πούθε να βγη, γι’ αυτό εβούϊζε όλος ο τόπος γύρω ένα χρόνο. Στερνά το νερό εκείνο από λίγο λίγο  έφαε τον τόπο εκεί από κάτω και ευρήκε ντοτό (3) τόπο και ξέσπασε σε τρεις φλέβες. Η μία έβγαινε ‘ςτο Άστρος κάτω ‘ς την ακρογιαλιά, όπου περνάνε τα καράβια και πέρνουνε το γλυκό νερό. Ο τόπος όπου βγαίνει το νερό από τη γη ‘ς την ακρογιαλιά είναι εώς ένα αλώνι. Η άλλη φλέβα βγαίνε ‘ς την Τσακωνιά. Η τρίτη φλέβα του νερού δεν ξέρουμε σε ποιο μέρος βγαίνει. Σημ. Σήμερον εν τη θέσει ταύτη υπάρχει μικρά τις πηγή, της οποίας το ύδωρ χειμωνός τε και θέρους είναι της αυτής ποσότητος. Οι δ’ εκείθεν διερχόμενοι αγρόται λέγουσιν ότι ενίοτε ακούουσιν υπόγειον ήχον. Την προκειμένην παράδοσιν πιστεύουσιν ως αληθή, αν δε τις φανή ενδοιάζων περί τούτου εκτίθεται εις τα ύποπτα και ειρωνικά αυτών μειδιάσματα. Ν. Αλεξόπουλος Δ.φ. Σχολάρχης. [Η πρώτη των παραδόσεων τούτων εν επιτόμω διατυπώσει έχει δημοσιευθή εν Δελτ. ιστ. ετ Γ σ.227 και εν ταις εμαίς Παραδός. Αρ.493 σ.273 βλ . Δραγούνι= Τούτο κείται επί της οδού της αγούσης από Τεγέας εις Καστρί του δήμου Τανίας, μακράν του χωρίου Ριζών περί τας δύο ώρας. 2. Ενταύθα ο Berard τοποθετεί τον τεγεατικόν δήμον των Γαρεατών. 1117. Η καταπολέμησις του αντιπάλου στοιχείου δια στεατίνων σφαιρών αναφέρεται και εις άλλας παραδόσεις, περί ως βλ. τας εμάς Παραδός. σ.1117-8, Η αρπαγή ωραίας γυναικός υπό στοιχείου ή Δράκου αναφέρεται εις τας παραδόσεις της εμής συλλογής υπ αρ.399 501. Η δε Δευτέρα παράδοσις ανάγεται εις την κατηγορίαν των περί κεφαλαρίων παραδόσεων. Περί του λόγου, δι ον προσφορώτατα προς απόφραξιν των πηγών θεωρούνται τα έρια και οι λέβητες. Βλ. Λαογραφία Α σ.329 -330]

Αλεξόπουλος, Ν.

Εις το Δραγούνι (1) τον παλαιό καιρό έβγαινε ένα κεφαλάρι μεγάλο και εχάνετο ‘ς τον κάμπο του Μποκού, ‘ς τη θέσι Καταλύματα όπου εκεί ήτανε μία αρχαία πολιτεία.(2) Μια φορά το βασιλόπουλο αυτής της πολιτείας επήγε κυνήγι με το άλογό του και όταν επέρναγε το κεφαλάρι, το άλογό του επήγε να πιη νερό, τότε εβούλιαξε μέσα και εχάθη. Η μάννα του η βασίλισσα ήτανε και μάντισσα, άμα το μαθε της κακοφάνη πολύ και έβαλε βουλή να χώση το κεφαλάρι. Λοιπόν άρχισε να μαζεύη τα μαλλιά της χώρας της κάθε χρόνο και ‘ςτα τρία χρόνια απάνω είχε μαζωμένα πολλά μαλλιά, έφκειασε ένα λεβέτι με σαράντα αρβάλια. Ήτανε αυτό τόσο μεγάλο που εσκέπαζε τη γούβα, που έβγαινε το νερό του κεφαλαριού. Η βασίλισσα επήρε και τρεις άλλες μάντισσες άμα ετοίμασε όλα τα πράματα και ήρθε ‘ς το κεφαλάρι. Πρώτα έρρηξε μέσα ‘ς τη γούβα τα μαλλιά, από πάνω έβαλε το λεβέτι, και έτσι έκλεισε την τρύπα του νερού. Ύστερα το νερό δεν είχε πούθε να βγη, γι’ αυτό εβούϊζε όλος ο τόπος γύρω ένα χρόνο. Στερνά το νερό εκείνο από λίγο λίγο έφαε τον τόπο εκεί από κάτω και ευρήκε ντοτό (3) τόπο και ξέσπασε σε τρεις φλέβες. Η μία έβγαινε ‘ςτο Άστρος κάτω ‘ς την ακρογιαλιά, όπου περνάνε τα καράβια και πέρνουνε το γλυκό νερό. Ο τόπος όπου βγαίνει το νερό από τη γη ‘ς την ακρογιαλιά είναι εώς ένα αλώνι. Η άλλη φλέβα βγαίνε ‘ς την Τσακωνιά. Η τρίτη φλέβα του νερού δεν ξέρουμε σε ποιο μέρος βγαίνει. Σημ. Σήμερον εν τη θέσει ταύτη υπάρχει μικρά τις πηγή, της οποίας το ύδωρ χειμωνός τε και θέρους είναι της αυτής ποσότητος. Οι δ’ εκείθεν διερχόμενοι αγρόται λέγουσιν ότι ενίοτε ακούουσιν υπόγειον ήχον. Την προκειμένην παράδοσιν πιστεύουσιν ως αληθή, αν δε τις φανή ενδοιάζων περί τούτου εκτίθεται εις τα ύποπτα και ειρωνικά αυτών μειδιάσματα. Ν. Αλεξόπουλος Δ.φ. Σχολάρχης. [Η πρώτη των παραδόσεων τούτων εν επιτόμω διατυπώσει έχει δημοσιευθή εν Δελτ. ιστ. ετ Γ σ.227 και εν ταις εμαίς Παραδός. Αρ.493 σ.273 βλ . Δραγούνι= Τούτο κείται επί της οδού της αγούσης από Τεγέας εις Καστρί του δήμου Τανίας, μακράν του χωρίου Ριζών περί τας δύο ώρας. 2. Ενταύθα ο Berard τοποθετεί τον τεγεατικόν δήμον των Γαρεατών. 1117. Η καταπολέμησις του αντιπάλου στοιχείου δια στεατίνων σφαιρών αναφέρεται και εις άλλας παραδόσεις, περί ως βλ. τας εμάς Παραδός. σ.1117-8, Η αρπαγή ωραίας γυναικός υπό στοιχείου ή Δράκου αναφέρεται εις τας παραδόσεις της εμής συλλογής υπ αρ.399 501. Η δε Δευτέρα παράδοσις ανάγεται εις την κατηγορίαν των περί κεφαλαρίων παραδόσεων. Περί του λόγου, δι ον προσφορώτατα προς απόφραξιν των πηγών θεωρούνται τα έρια και οι λέβητες. Βλ. Λαογραφία Α σ.329 -330]

dc.contributor.author	Αλεξόπουλος, Ν.
dc.coverage.spatial	Αρκαδία, Τεγέα
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:05:58Z
dc.date.available	2016-01-15T11:05:58Z
dc.date.issued	1912
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/291592
dc.language	Ελληνική - Κοινή ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Εις το Δραγούνι (1) τον παλαιό καιρό έβγαινε ένα κεφαλάρι μεγάλο και εχάνετο ‘ς τον κάμπο του Μποκού, ‘ς τη θέσι Καταλύματα όπου εκεί ήτανε μία αρχαία πολιτεία.(2) Μια φορά το βασιλόπουλο αυτής της πολιτείας επήγε κυνήγι με το άλογό του και όταν επέρναγε το κεφαλάρι, το άλογό του επήγε να πιη νερό, τότε εβούλιαξε μέσα και εχάθη. Η μάννα του η βασίλισσα ήτανε και μάντισσα, άμα το μαθε της κακοφάνη πολύ και έβαλε βουλή να χώση το κεφαλάρι. Λοιπόν άρχισε να μαζεύη τα μαλλιά της χώρας της κάθε χρόνο και ‘ςτα τρία χρόνια απάνω είχε μαζωμένα πολλά μαλλιά, έφκειασε ένα λεβέτι με σαράντα αρβάλια. Ήτανε αυτό τόσο μεγάλο που εσκέπαζε τη γούβα, που έβγαινε το νερό του κεφαλαριού. Η βασίλισσα επήρε και τρεις άλλες μάντισσες άμα ετοίμασε όλα τα πράματα και ήρθε ‘ς το κεφαλάρι. Πρώτα έρρηξε μέσα ‘ς τη γούβα τα μαλλιά, από πάνω έβαλε το λεβέτι, και έτσι έκλεισε την τρύπα του νερού. Ύστερα το νερό δεν είχε πούθε να βγη, γι’ αυτό εβούϊζε όλος ο τόπος γύρω ένα χρόνο. Στερνά το νερό εκείνο από λίγο λίγο έφαε τον τόπο εκεί από κάτω και ευρήκε ντοτό (3) τόπο και ξέσπασε σε τρεις φλέβες. Η μία έβγαινε ‘ςτο Άστρος κάτω ‘ς την ακρογιαλιά, όπου περνάνε τα καράβια και πέρνουνε το γλυκό νερό. Ο τόπος όπου βγαίνει το νερό από τη γη ‘ς την ακρογιαλιά είναι εώς ένα αλώνι. Η άλλη φλέβα βγαίνε ‘ς την Τσακωνιά. Η τρίτη φλέβα του νερού δεν ξέρουμε σε ποιο μέρος βγαίνει. Σημ. Σήμερον εν τη θέσει ταύτη υπάρχει μικρά τις πηγή, της οποίας το ύδωρ χειμωνός τε και θέρους είναι της αυτής ποσότητος. Οι δ’ εκείθεν διερχόμενοι αγρόται λέγουσιν ότι ενίοτε ακούουσιν υπόγειον ήχον. Την προκειμένην παράδοσιν πιστεύουσιν ως αληθή, αν δε τις φανή ενδοιάζων περί τούτου εκτίθεται εις τα ύποπτα και ειρωνικά αυτών μειδιάσματα. Ν. Αλεξόπουλος Δ.φ. Σχολάρχης. [Η πρώτη των παραδόσεων τούτων εν επιτόμω διατυπώσει έχει δημοσιευθή εν Δελτ. ιστ. ετ Γ σ.227 και εν ταις εμαίς Παραδός. Αρ.493 σ.273 βλ . Δραγούνι= Τούτο κείται επί της οδού της αγούσης από Τεγέας εις Καστρί του δήμου Τανίας, μακράν του χωρίου Ριζών περί τας δύο ώρας. 2. Ενταύθα ο Berard τοποθετεί τον τεγεατικόν δήμον των Γαρεατών. 1117. Η καταπολέμησις του αντιπάλου στοιχείου δια στεατίνων σφαιρών αναφέρεται και εις άλλας παραδόσεις, περί ως βλ. τας εμάς Παραδός. σ.1117-8, Η αρπαγή ωραίας γυναικός υπό στοιχείου ή Δράκου αναφέρεται εις τας παραδόσεις της εμής συλλογής υπ αρ.399 501. Η δε Δευτέρα παράδοσις ανάγεται εις την κατηγορίαν των περί κεφαλαρίων παραδόσεων. Περί του λόγου, δι ον προσφορώτατα προς απόφραξιν των πηγών θεωρούνται τα έρια και οι λέβητες. Βλ. Λαογραφία Α σ.329 -330]
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Α΄- Θ΄
dc.relation.source	Ν. Αλεξόπουλος, Τεγέα, Λαογραφία Γ, 1911 – 1912, σελ. 273,
dc.relation.sourceindex	Λαογραφία, Γ
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.notes	Κεφαλάρια
dc.description.bitstream	D_PAA_00202w
dc.subject.legendtitle	Το κεφαλάρι του Δραγουνιού
dc.subject.legend	Παράδοση Γ
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	265368/Αρκαδία, Τεγέα

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Το κεφαλάρι του Δραγουνιού

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές