Τον γκαιρό που πήαν οι Τούρκοι στημ Πόλη, ηλουτουργούσαν τα Τζιακόνια μέσα στην Αγιά Σοφιά κ’ ι’ ήφτασαν η λουτουρ’ζια ως τας θύρας τας θύρας ύστερις ηκατέβηκε το μάρμαρο της πόρτας του ιερού κι ηκλείστηκαν μέσα. Και κάθουνται μέσα και νάφτουν τα καντήλια, κ’ ι όντας σωθή το λάϊ β’ζιαίνει τόνα gιακόνι κ’αι πάει να πάρει λάϊ, κ’αι εν γρωνίζουν τη μονέδα κ’αι κυνη(γ)ούν το gιακόνι, που αρπά ευτής ο λα(δ)ικό, να το ρωτήξουν που την ηύρε τημ μονέδα, πούσει του Κωσταντίνου τ’ όνομα. Και κείνα κλειούνται πάλι μέσα. Μές τημ μέση της Εκκλησ’σιάς κρέμμεται μια καντήλα και ντος (όντας) θα πάει κα(ν)ένας Ρωμιός μες το gιαμί σας’σεται (σείεται) που τηχ χαράν του κι οι Ρωμιοί κόφτουν όξω, γιατί χαρεύγουνται τα μέρη κείνα κ’ ιαί (γ)ένεται πλιο μιάλος (μεγάλος) σεισμός και φοούνται οι Ρωμιοί και κόφτουν όξω, να μην τους σκοτώσουν. Θα παν ούλοι οι βασιλάες και θα πελεμούν να πάρουν τημ πόλη ο Χριστός θα κάθεται στο θρόνο και θα βλέπει πο μακυρζιά (μακρυά) ύστερις θα τους πη: «κόφτετε σεις οι αντίδικοι κ’ ι’ οι αδικοκριτά(δ)ες κ’ ι’ οι επίορκοι», και θα τους αρπά που της κορφής τα μαλλιά και θα τους ρήχνει. Οι Βασιλάες αφού παρτεί η Πόλη, θα κάμουν καβγά(δ)ες και θα φωνάζουν κάθε ένας: ι(δι)κι΄΄α μου ‘ναι η Πόλη από πολλύν αίμα που θα χυθή των Ρωμιώ, τα χρουσά φτερά των Αγγέλων θα (γ)ενούν μαύρα. Και τότες θα πάρει ο Χριστός το Γιαννάκι, που θάναι δεκαοχτώ χρονώ, και αφού τελειώσει η λειτουρ’ζια των gιακονιών, θα τον κορωνιάσει με τα’αμάραντο στεφάνι στην Αγιά Σοφιά. Χαράς τον που θα λείπει που την Πόλη τρεις μέρες, που θάναι ο πέλεμος, και πάλι χαράς τον κείνον που θα λάσει (λάχει) τρεις μέρες στημ Πόλη. Δώδεκα μηνών αγαμάλι θα πνι(γ)ει στο αίμα, που θα τρέξει σαν παρτεί η Πόλη. Το Γιαννάκι, τ’ αγγονάκι του Κωνσταντίνου, μπορεί να (γ)εννήθηκεν κ’ιόλα, ποιος εξέρει!. Και καλομοιρασμένη η μάνα που (γ)έννησε. Οι Άγγελοι θα πετούν στον ουρανό, που θα φαίνεται επί εικοσιπέντε μέρες ένας χρουσός Σταυρός. Το Γιαννάκι (γ)εννημένο πρέπει νάναι, τσα (έτσι) το λέσιν οι άθρωποι.

Ζερβός, Ιωάννης

Τον γκαιρό που πήαν οι Τούρκοι στημ Πόλη, ηλουτουργούσαν τα Τζιακόνια μέσα στην Αγιά Σοφιά κ’ ι’ ήφτασαν η λουτουρ’ζια ως τας θύρας τας θύρας ύστερις ηκατέβηκε το μάρμαρο της πόρτας του ιερού κι ηκλείστηκαν μέσα. Και κάθουνται μέσα και νάφτουν τα καντήλια, κ’ ι όντας σωθή το λάϊ β’ζιαίνει τόνα gιακόνι κ’αι πάει να πάρει λάϊ, κ’αι εν γρωνίζουν τη μονέδα κ’αι κυνη(γ)ούν το gιακόνι, που αρπά ευτής ο λα(δ)ικό, να το ρωτήξουν που την ηύρε τημ μονέδα, πούσει του Κωσταντίνου τ’ όνομα. Και κείνα κλειούνται πάλι μέσα. Μές τημ μέση της Εκκλησ’σιάς κρέμμεται μια καντήλα και ντος (όντας) θα πάει κα(ν)ένας Ρωμιός μες το gιαμί σας’σεται (σείεται) που τηχ χαράν του κι οι Ρωμιοί κόφτουν όξω, γιατί χαρεύγουνται τα μέρη κείνα κ’ ιαί (γ)ένεται πλιο μιάλος (μεγάλος) σεισμός και φοούνται οι Ρωμιοί και κόφτουν όξω, να μην τους σκοτώσουν. Θα παν ούλοι οι βασιλάες και θα πελεμούν να πάρουν τημ πόλη ο Χριστός θα κάθεται στο θρόνο και θα βλέπει πο μακυρζιά (μακρυά) ύστερις θα τους πη: «κόφτετε σεις οι αντίδικοι κ’ ι’ οι αδικοκριτά(δ)ες κ’ ι’ οι επίορκοι», και θα τους αρπά που της κορφής τα μαλλιά και θα τους ρήχνει. Οι Βασιλάες αφού παρτεί η Πόλη, θα κάμουν καβγά(δ)ες και θα φωνάζουν κάθε ένας: ι(δι)κι΄΄α μου ‘ναι η Πόλη από πολλύν αίμα που θα χυθή των Ρωμιώ, τα χρουσά φτερά των Αγγέλων θα (γ)ενούν μαύρα. Και τότες θα πάρει ο Χριστός το Γιαννάκι, που θάναι δεκαοχτώ χρονώ, και αφού τελειώσει η λειτουρ’ζια των gιακονιών, θα τον κορωνιάσει με τα’αμάραντο στεφάνι στην Αγιά Σοφιά. Χαράς τον που θα λείπει που την Πόλη τρεις μέρες, που θάναι ο πέλεμος, και πάλι χαράς τον κείνον που θα λάσει (λάχει) τρεις μέρες στημ Πόλη. Δώδεκα μηνών αγαμάλι θα πνι(γ)ει στο αίμα, που θα τρέξει σαν παρτεί η Πόλη. Το Γιαννάκι, τ’ αγγονάκι του Κωνσταντίνου, μπορεί να (γ)εννήθηκεν κ’ιόλα, ποιος εξέρει!. Και καλομοιρασμένη η μάνα που (γ)έννησε. Οι Άγγελοι θα πετούν στον ουρανό, που θα φαίνεται επί εικοσιπέντε μέρες ένας χρουσός Σταυρός. Το Γιαννάκι (γ)εννημένο πρέπει νάναι, τσα (έτσι) το λέσιν οι άθρωποι.

dc.contributor.author	Ζερβός, Ιωάννης
dc.coverage.spatial	Κάλυμνος
dc.date.accessioned	2016-01-15T11:05:55Z
dc.date.available	2016-01-15T11:05:55Z
dc.date.issued	1958
dc.identifier.uri	http://hdl.handle.net/20.500.11853/291546
dc.language	Ελληνική - Λόγια ελληνική
dc.language.iso	gre
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
dc.rights.uri	https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el
dc.title	Τον γκαιρό που πήαν οι Τούρκοι στημ Πόλη, ηλουτουργούσαν τα Τζιακόνια μέσα στην Αγιά Σοφιά κ’ ι’ ήφτασαν η λουτουρ’ζια ως τας θύρας τας θύρας ύστερις ηκατέβηκε το μάρμαρο της πόρτας του ιερού κι ηκλείστηκαν μέσα. Και κάθουνται μέσα και νάφτουν τα καντήλια, κ’ ι όντας σωθή το λάϊ β’ζιαίνει τόνα gιακόνι κ’αι πάει να πάρει λάϊ, κ’αι εν γρωνίζουν τη μονέδα κ’αι κυνη(γ)ούν το gιακόνι, που αρπά ευτής ο λα(δ)ικό, να το ρωτήξουν που την ηύρε τημ μονέδα, πούσει του Κωσταντίνου τ’ όνομα. Και κείνα κλειούνται πάλι μέσα. Μές τημ μέση της Εκκλησ’σιάς κρέμμεται μια καντήλα και ντος (όντας) θα πάει κα(ν)ένας Ρωμιός μες το gιαμί σας’σεται (σείεται) που τηχ χαράν του κι οι Ρωμιοί κόφτουν όξω, γιατί χαρεύγουνται τα μέρη κείνα κ’ ιαί (γ)ένεται πλιο μιάλος (μεγάλος) σεισμός και φοούνται οι Ρωμιοί και κόφτουν όξω, να μην τους σκοτώσουν. Θα παν ούλοι οι βασιλάες και θα πελεμούν να πάρουν τημ πόλη ο Χριστός θα κάθεται στο θρόνο και θα βλέπει πο μακυρζιά (μακρυά) ύστερις θα τους πη: «κόφτετε σεις οι αντίδικοι κ’ ι’ οι αδικοκριτά(δ)ες κ’ ι’ οι επίορκοι», και θα τους αρπά που της κορφής τα μαλλιά και θα τους ρήχνει. Οι Βασιλάες αφού παρτεί η Πόλη, θα κάμουν καβγά(δ)ες και θα φωνάζουν κάθε ένας: ι(δι)κι΄΄α μου ‘ναι η Πόλη από πολλύν αίμα που θα χυθή των Ρωμιώ, τα χρουσά φτερά των Αγγέλων θα (γ)ενούν μαύρα. Και τότες θα πάρει ο Χριστός το Γιαννάκι, που θάναι δεκαοχτώ χρονώ, και αφού τελειώσει η λειτουρ’ζια των gιακονιών, θα τον κορωνιάσει με τα’αμάραντο στεφάνι στην Αγιά Σοφιά. Χαράς τον που θα λείπει που την Πόλη τρεις μέρες, που θάναι ο πέλεμος, και πάλι χαράς τον κείνον που θα λάσει (λάχει) τρεις μέρες στημ Πόλη. Δώδεκα μηνών αγαμάλι θα πνι(γ)ει στο αίμα, που θα τρέξει σαν παρτεί η Πόλη. Το Γιαννάκι, τ’ αγγονάκι του Κωνσταντίνου, μπορεί να (γ)εννήθηκεν κ’ιόλα, ποιος εξέρει!. Και καλομοιρασμένη η μάνα που (γ)έννησε. Οι Άγγελοι θα πετούν στον ουρανό, που θα φαίνεται επί εικοσιπέντε μέρες ένας χρουσός Σταυρός. Το Γιαννάκι (γ)εννημένο πρέπει νάναι, τσα (έτσι) το λέσιν οι άθρωποι.
dc.type	Παραδόσεις	el
dc.description.drawernumber	Παραδόσεις Α΄- Θ΄
dc.relation.source	Γιάννης Ζερβός, Ιστορικά παραμυθολογήματα, προλήψεις, στοιχεία, κακά πνεύματα, παραδόσεις, Δωδεκανησιακό αρχείο 3, Κάλυμνος, 1958, σελ. 239 – 240
dc.relation.sourceindex	Δωδεκανησιακό Αρχείο, 3
dc.relation.sourcetype	Περιοδικό
dc.description.bitstream	D_PAA_00156w, D_PAA_00156w2
dc.subject.legendtitle	Η παράδοση για την Αγιά Σοφιά και την Πόλη.
dc.subject.legend	Παράδοση Β
edm.dataProvider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.dataProvider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.provider	Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών	el
edm.provider	Hellenic Folklore Research Center, Academy of Athens	en
edm.type	TEXT
dc.coverage.geoname	261506/Κάλυμνος

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αρχεία	Μέγεθος	Τύπος	Προβολή
Δεν υπάρχουν αρχεία που να σχετίζονται με αυτό το τεκμήριο.

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Παραδόσεις
Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι λαϊκές προφορικές διηγήσεις που συνδέονται με συγκεκριμένους τόπους, χρόνους και χαρακτήρες, και θεωρούνται αληθινές.

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Εκτός απ 'όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, η άδεια αυτού του τεκμηρίου περιγράφεται ως Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές

Η παράδοση για την Αγιά Σοφιά και την Πόλη.

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές