Η Ανδρομαρούλα
Μια γυναίκα Μαρούλα, πήρενε το κοφίνι τ’ς με τα ρούχα τσ’ επήενε στο πλύμα στο bουάδο(1) Ως να πλύνι τσαι ν’ απλώσι παρσιάζεται ο Τούρκος οbροστά τ’ς. –ώρα καλή. –Καλώς τονε. –Είdα κάν’ς εδώ, γρϊά; -Ήρθα να πλύνω. Ως τα πη «να πλύνω» αυτό είχενε κάτσην ιδέα. Του λέει, βάστα να πλύνω, ν’ απλώσω, να στεγνώξουνε τα ρούχα, να dα βάλω στο κοφίν’ τα’ ό,τ’ θες να σου κάμω. Με τη διαφοράν όμως ό,τα άρμαρα έχ’ς πάνω σ’ να γδυθής. Αυτός λοιπό ήτανε τίμια γυναίκα τσαι δυνατή πολύ, άdρας απ’ τα πουλιά τσαι τον ήφτσενε τεdό (2). Εκατέβηνε στη χώρα με τη χαρά του κόσμ’ τσαι τις δώσανε βραβείο τσαι πως ήτανε εδές δυνατή, τη νομόσανε Αdρομαρούλα. (1) bονάς=γούρνα. (2) τεdός-η-ο= νεκρός
Τόπος Καταγραφής
ΜύκονοςΧρόνος καταγραφής
1938Πηγή
Λ. Α. αρ. 2237, σελ. 113, 10 Στ. Μάνεσης, Μύκονος, 1938Συλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
2237, Αρχείο χειρογράφωνΤύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT