Αναζήτηση
Αποτελέσματα 1-100 από 390
Σαράντα και στο αφτί
Δηλαδή θα το πω σταφτί μόνο σε σαράντα. Λέγεται για κείνους που σκορπούν μια πληροφορία,μόνο που υποσχέθηκαν να μην το πουν σε κανέναν....
Τάκανε πάν' ντου
Όταν θέλουν να δείξουν του δειλού το φόβο
Το γιοργάν' dου καίεται
Ερμηνεία: Κινδυνεύει
Τα μυρίσκα όλα
Τάμαθα τα μυστικά, τα έννοιωσα
Τρέχαν τα σάλια τ'
Συνοδεύεται από κείμενο...
Κάηκε το γιοργάν' dου
Ερμηνεία: Ζήμιωσε
Άπαρα πίπερα κουκιά μαγερεμένα
Άπαρα πίπερα = λόγι' ανόητα
Σα βρεμέν' γάτα
Για τους ταπεινούς και ντροπιασμένους
Άντρας ειμ' εγώ
Για πολυλογάδες, καυχησιάρηδες και φαφλατάδες
Ντρέχα γύρευε
Στους απαιτητικούς, που ζητούν πράγματα εξαιρετικά
Πέθαναμ' στα γέλια
Για γέλια ακράτητα
Η αλήθεια βασιλεύ'
Η αλήθεια κρατεί, νικά, παλεύει το ψέμα
Έσκασαμ' στα γέλια
Για το ακράτητο και υπερβολικό γέλιο
Τίναξε τα πέταλα
Δηλαδή πάει απόθανε
Κώλος και βρακί
Η μεγάλη και στενή φιλία
Δε βρίσκουν άκρια
Βρίσκουν πολλά εμπόδια,δε βρίσκουν τέλος,μια λύση
Σα βρεμέν' κότα
Για τους ταπεινούς και ντροπιασμένους
Αγέρα καβουρντίζ'
Χάνει τον καιρό του. Όσο κερδίζει κανείς καβουρντίζοντας τον αέρα
Δώκαν δά και πήραν
Φλυάρησαν, κακολόγησαν
Τόβαλε στα ποδάρια
Έφυγε, τόσκασε από δειλία και φόβο
Ταξυνά γαπά
Αγαπά τους έρωτες και τις φιλίες με γυναίκες
Στο λουτρό γυμνοί γυρίζνα
Συνοδεύεται από κείμενο ....
Λόγια σαν άχερα
Λόγια αλαφρά σαν άχυρα, δηλαδή ανόητα κι ασήμαντα
Έπεσ' όξω
Ερμηνεία: Έχασε, ζήμιωσε (στους υπολογισμούς ή στο εμπόριο)
Τον ακούς και σχαίνεσαι
Αξίζει να τον σιχαίνεσαι σα μιλή
Ζη σα βασιλιάς
Δείχνει το έξοχο, το τέλειο, το πλούσιο. Για κείνους πυ καλοπερνούν
Αυτό αξίζ' ένα βασίλειο
Σχήμα υπερβολής για να φανή πόση μεγάλη αξία έχει κάτι τι
Μέσ΄ τάχερα βελόν΄ γυρεύ΄
Για τα δυσκολοκατόρθωτα πράγματα
Βασιλικιά βούλα χρειάσκε
Πολλοί κόποι χρειάσθηκαν
Αυτός τρώει άχερα
Ερμηνεία: είναι κουτός
Πράσνα άλογα ζητάς
Γιά τ' αδύνατα πράγματα...
Το πράσινο άλογο είναι ο τύπος του αδύνατου. “Ένα άλογο δέ ντρέχ' σαράντα χρόνια” λένε. Δέ μπορεί αιωνίως ένας να δουλεύει και νακμάζει. Γι' ανθρώπους πού εργάστηκαν και ήκμασαν χρόνια πολλά και τέλος απέκαμαν. Τουρκ. Μπίρ άτ κίρκ σενέ κατσμάζ...
Το πράσινο άλογο είναι ο τύπος του αδύνατου. “Ένα άλογο δέ ντρέχ' σαράντα χρόνια” λένε. Δέ μπορεί αιωνίως ένας να δουλεύει και νακμάζει. Γι' ανθρώπους πού εργάστηκαν και ήκμασαν χρόνια πολλά και τέλος απέκαμαν. Τουρκ. Μπίρ άτ κίρκ σενέ κατσμάζ...
Κάλιο να ριξς μια πετριά στη χρείγια, παρά να τον μιλάς
Για τους βρωμερούς και ανήθικους χαρακτήρες, που είναι χειρότεροι κι από τη βρώμα του απόπατου
Τί σέ λείπ' κέλ' ; Μαργαριταρένια σκούφια!
Για κείνους, ποη, ενώ πάσχουν στήν ζωή τους, ζητούν ταδύνατα. Αυτοί είναι πάντοτε μακρυά από τήν πραγματικότητα, όπως ο κασίδης ποη φανταζότανε πως τίποτε άλλο δεν τούλειπε να ζητήσει εξόν από τη μαργαριταρένια σκούφια
Η κατσίκα σα θέλ΄ πα στην κοκολέκα τη τσομπάν΄ κινίθεται
Αυτοί παγαπούν τα μαλώματα και τα δαρσίματα, δίνουν αφορμή μόνοι τους, ενοχλώντας τους άλλους εξεπίτηδες, όπως η κατσίκα για να ξυστή πηγαίνει στην αγκλίτσα του τσομπάνη
Αντίο θα κάν'ς το δαχτυλ' σου θα μείν'
Για τον άνθρωπο που πάντα κάτι θα σε πάρει, όταν σε πλησιάσει. Γίνεται τόσο φορτικός κανείς και άρπαγας, που μπορεί να κολλήσει και το δαχτύλι σου στο χέρι του, πάνω στο αντίο
Μαζωχτήτε τρελλοί να φάμ' τη γνωστικού το βιο
Τη λένε σε στιγμές παραζάλης, όταν μαζεύουνται πολλοί και γλεντούν σε βάρος κάποιου που τον στολίζει η αφέλεια
Συ κούντρα να τα κοβ'ς
Για τους φλύαρους και τους μικρούς την ηλικία, που αντιμιλούν πολλά. Να μιλάς ολίγα
Κλαίνε τα ρούχα για κορμί και το κορμί για ρούχα
Για πράγματα ασυμβίβαστα και αταίριαστα
Έβαλε το νερό στ' αβλάκ'
Για κείνους που έχουν μια δουλειά καλή και βγάζουν το ταχτικό τους, και μένα λόγο παν καλά
Κόστ σε ο κούκος αηδόν'
Υπερβολικά έξοδα γιά πράγματα ασήμαντα
Το κουσούρ' δα τόχ' και τη παπά η θυγατέρα
Για σφάλματα ασήμαντα που μπορεί να τάχει και ο πιο ξεχωριστός άνθρωπος. Η θυγατέρα του παπά στα χωριά έχει πάντα κάποια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα κορίτσια. Κουσούρ' λ.τ. σφάλμα, ελάττωμα
Αυτός μοιάζ' τη λαγού το σκατό. Σαν το πιασ'ς δε λερών'ς, σαν το μυριστής δε βρωμά
Για κείνον που είναι ολότελα ακίνδυνος και αβλαβής και η συντροφιά του μήτε σε βρωμίζει, μήτε σε πειράζει
Ξαίρ΄ ο Γιάνν΄ς τέχ΄ στον τουρμπά τ΄
Έχνουν γνώση οι φύλακες. Για τους προνοητικούς που προσχεδιάζουν το τι θα κάνουν
Δε ξαίρ' τα μάτια τ' να βγάλ'
Γι' αυτούς που δίχως να ξαίρουν αναλαβαίνουν μια δουλειά, και δεν τα καταφέρνουν
Μη ξγέσαι κει που σε τρώει
Μη θέλεις πράγματα που δε σενδιαφέρουν προσωπικά και ενοχλήσαι και πειράζεσαι
Μεις δεν έχουΜ' να ξυστούΜ', συ με λες
Για κείνους που ζητάν πράγματα ανώτερα από τη δύναμή τους, που μόλις τους επιτρέπει να ξυστούν, δηλ να φαν και να πιουν
Να σε κάψω Γιάνν', να σε λείψω μύξα
Ερμηνεία: Για κείνους που είναι έτοιμοι, αφού βλάψουν έναν, ύστερα να τον βοηθήσουν
Τα βρακιά τ' να δέσ' κόμ' δε μπόρ'
Για κείνους που όντας ανίκανοι, επιχειρούν κάτι παραπάνω απ ό,τι ημπορούν
Κρέμασαν τον Παπαθανάσ'
Για κείνους που τους λύνεται το ζουνάρι και κρέμεται στο δρόμο, δίχως να το παίρνει είδηση. Ακούοντας τη φράση αυτή παίρνει είδηση
Είπε ο γάδαρος τον πετεινό: κεφάλα!
Όταν δυό ανόητοι και εξ ίσου κακόφημοι βρίζουνται αναμεταξύ τους
Άρατα θέματα κουκιά μαγειρεμένα
Για τις άσκοπες περιττολογίες και τα χαμένα λόγια
Να σε κάψω Γιάνν' να σε λείψω μύξα
Ερμηνεία: Σε κείνον που κοιτά βα σβήσει ένα κακό που έκαμε
Ο τρέλλος ο νοικοκύρ'ς πε τον κόσμο πιο καλά ξαίρ' τη δουλειά τ'
Τα εσωτερικά του ο καθένας τα ξεύρει καλύτερα
Γούλ' γούλ' και το bουλbουλ'
Γούλ' (οι) = όλοι, γούλος = όλος
Αυτό δεν εν μπάλωμα να το ξηλώσ'ς
Για πράγματα που εύκολα δε σβήνουν και δε διορθώνονται όπως τα ηθικά σφάλματα. Το κακό μπάλωμα το ξυλώνεις, μα το ηθικό σφάλμα δε μπορείς εύκολα να το σβήσεις
Πε κάθε άφτριγια πένα λογιώ καπνός βγαίν'
Κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια έχει τα βασανά της. Ο κάθε άνθρωπος έχει τις σκοτούρες του
Ο παλιόγατος τρώγ' τα τρυφερά ποτκόπλα
Οι γέροι ευχαριστουνται στις σχέσεις με μικρούς. Είναι καλομαθημένοι, θέλουν άνεση και καλοπέραση
Ό,τι τραβούν αυτανα τα πόδια, το τραβούν παυτονα το κεφάλ'
Ο άνθρωπος υποφέρει από την κακοκεφαλιά του
Μικρά παιδιά, μικρές πίκρες. Μεγάλα παιδιά, μεγάλες πίκρες
Οι φροντίδες που έχουν οι γονείς, όχι μόνο δεν παύουν, μα και αυξαίνουν με την ηλικία
Κείνος που κυνηγά πολλοί λαγοί χάν' και το έναν να
Γι' αυτους που κυνηγούν πολλές δουλιές και σε καμμιά δεν προκόβουν
Κάνε με σοφό να σε κάνω πλούσιο
Για κείνους που εκ των υστέρων διδάσκουν τι έπρεπε να γίνει σε μια στιγμή ή μια εργασία που απέτυχε
Το σίδερο όσο ένε χεστό δέρνεται
Ο μικρός από μικρός διδάχνεται και παιδαγωγιέται
Πότε α γεράσω να παινιούμ'
Για τους γέροντες συνήθως διηγούνται επαινετικά τα περασμένα τους
Θα σε δείξω πόσ' απίδια βάζ' ο σάκκος
Φοβέρισμα
Πάρτον στο γάμο σου να σου πη “και τη χρόν'”
Για κείνους που αντί ευχής δίνουν κατάρα ασυναίσθητα με τα λόγια τους
Αίμα ξερνά και λέει πως έφαγε κράνα
Για κείνους που κρύβουν τη δυστυχία τους και προσποιούνται τον ευτυχισμένο. (Τα κράνα είναι καρπός σαν το κεράσι, και βλάπτει τους δυσκοιλίους)
Καλό βυζί βρήκε και βυζαίν'
Για τους εκμεταλλευτές που βρίσκοντας μωρούς και αφελείς, τους απορροφούν τα ταμεία, όπως το παιδί βυζαίνει το γάλα της μητέρας
Γύρευ΄πε τη βελόνα πηγάδ' νανοίξ'
Για αυτούς που μάταια αγωνίζονται να πιτύχουν τίποτε δύσκολο με πολύ λίγα μέσα.
Γέλασα πια πε την καρδιά μ'
Για το γέλιο που πήγασε από αφορμή ικανοποιητικιά και που είναι βγαλμένο μέσ' από την καρδιά, ασυγνέφιαστο και ασκίαστο
Άλλ' πέφνα κι άλλ' σκόνται
Τίποτε δεν είναι εδώ στον κόσμο σταθερό και μόνιμο. Οι ευτυχισμένοι μπορεί να δυστυχίσουν, κι ανάποδα
Κανείς δε ξαίρ' τη Θεού τα ποιήματα
Η ανθρώπινη αδυναμία να μπή στα θελήματα του Θεού και να νοιώσει τις βουλές του
Ο σκύλος παίρνει δρόμο πε το κουβαλάντισμα
Ο άνθρωπος κατά τις περιστάσεις κουνιέται και βιάζεται, όπως και το σκυλί τρέχει όσο το κυνηγάς
Εν τη απαλάμη και ούτω βοήσωμεν
Για κείνους που πρίν πάρουν απάνω τους μια δουλειά πρώτα ζητούν τηναμοιβή
Αυτός κατούρ'σε αντίκρυ στον ήλιο
Για τους αυθάδεις, που αντιμιλούν και προσβάλλουν τους μεγαλύτερους και καλύτερους τους
Θα νάρτω πε το δίκιο σ' γω
Θα σ' εκδικηθώ μια μέρα
Η κάργα κάθεται πα στην κουπριγιά
Ο καθένας συχνάζει εκεί όπου του ταιριάζει και τον τραβά η κλίση του
Σα δεν κλάψ το παιδί, βυζί η μάννα δεν το δίν'
Άμα δεν παραπονεθή κανένας και δεν κλάχει, κανείς δε γυρίζει να τον συμπαθήσει, να τον συμπονέσει
Τον τρέχ' η λίγδα πε το γιακά τ'
Για τον ακάθαρτο και βρωμερό και τεμπέλη άνθρωπο, που του τρέχει η λίγδα
Στόν πεθαμένο θυμιάμα δέ δίν'
Γιά τον φιλάργυρο, πού λογαριάζει και το πιό ασήμαντο έξοδο σέναν πεθαμένο, το ναγοράσει θυμιάμα
Σα την κάτα πε τον ποτ'κό
Για τις σχέσεις ανθρώπων που δεν συμβιβάζονται ποτέ, μάλιστα στις σχέσεις των αντρογύνων που μαλώνουν
Γελά ο κέλ'ς τον κασσιδιάρ'
Για κείνους που χωρίς να έχουν πολύ υπόληψη, επικρίνουν την υπόληψη των άλλων
Γούλ' γούλ' και το μπουλ' μπουλ'
Για κείνους που παίρνουν μέρος χωρίς νάχουν γι' αυτό δικαίωμα ούτε από την ηλικία ούτε από μόρφωση
Όποιος νεκατώνται με τα πίτουρα τον τρων οι κόττες
Οι κακές συντροφιές βλάπτουν
Πε τον ταφτί μπαίν' πέ τάλλο βγαίν'
Για την έλλειψη προσοχής και σημασίας στα λεγόμενα του άλλου.
Γουλ' πε το dέρτ' dους και συ πε το δικό σ'
Παρεμφερής κλαίω 50
Η σκύλα σα δεν κουνήσ' τη νουρά ντης, ο σκύλος δεν πάει κοντά
Κείνος που δίνει αφορμή, αυτός φταίει. Χωρίς αφορμή κανείς δεν πλησιάζει τον άλλον
Ελάτε να πάρτε παλαμίδες. Κρίμα στάλογο
Για κείνους που επιχειρούν δουλειές ανάξιες για τον κόπο και την αγωνία να τις φέρουν στο τέλος. Οι δουλιές πολλές φορές φέρνουν αποτελέσματα μηδαμινά, μόλο που οι κόποι είναι πολλοί
Πέταξ' τον μια μύγα, να σε πετάξ' χίλιες
Για κείνους που σένα δικό σου λόγο ή υπαινιγμό, από αυθάδεια σε πετούν χίλιου
Ξει κοιλιές και φκιάν΄ φανάρια
Για τον ακαμάτη που χάνει τον καιρό του
Τί συρτά – φέρτα εν αυτά;
Τι γυρολογάς δηλαδή τι άσκοπα και μάταια;
Κι ο σκύλος ξεχειμωνιάζ', μη η πέτσα τ' το ξαίρ'
Για κείνους που περνούν τις δυσκολίες με υπομονή, μα που μόνο αυτοί το ξαίρουν πόσο τους κουράζει
Με ό,τι δάσκαλο καθήσ'ς τέτοια γράμματα θα μάθ'ς
Το παράδειγμα έχει μεγάλη δύναμη και ροπή στα ήθη των παιδιών. Οι δάσκαλοι μεταδίνουν τα ελαττώματά τους, όπως οι γονείς στα παιδιά τους και οι αφέντες στους δούλους
Γω σε λέγω που είμαι χαντουμ'ς, και συ με ρωτάς πόσα παιδιά έχω
Για κείνους που κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ή για τους αυθάδεις
Καλό τυρί σε σκυλίσιο τομάρ'
Για ανθρώπους ικανούς και χρήσιμους μα κακούς χαραχτήρες και ανήθικους