Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 49-68 από 230
-
Έγ γίει τ' αντζέλου του νερό
(1934)Γίει = δίδει. Επί των άκρως γλίσχρων ανθρώπων, οίτινες και είς τον -κατά την κοινήν αντίληψιν εν Καρπάθω- παρακολουθούντα αυτούς φύλακα άγγελον δεν προσφέρουν κάν νερόν -
Ένα ξύλο στήφ φωδιά, παλλαρός πού τό φυσά
(1934)Τό άναμμα τής εστίας επιτυγχάνεται διά δύο ή περισσοτέρων ξύλων -
Ένας παλλαρός ρίχτει μια πέτρα στο γιαλό τσ' εκατό γνωστιτσοί 'εν ημπορού να την εβγάλου
(1934)Παλλαρός = άφρων και ον, παλλαράγρα -
Έννησέ με να σου μοιάσω, άφτισέ με σένα να ξομπλιάσω
(1934)Ερμηνεία: Τα τέκνα ομοιάζουν προς τους γεννήτορας αλλά παίρνουν και μια χάρι (ξόμπλι), ως λέγουν, από τους αναδόχους -
Έψιμα πουλτσά, κοράκου βρώμα
(1934)Ερμηνεία: Τα βραδέως εκκολαπτόμενα ορνίθια δεν προφθάνουν να μεγαλώσουν και να γίνουν ανεξάρτητα, ώστε ευκόλως γίνονται βορά των κοράκων -
Έψιμη παντρειά γλήορ' αρφανα
(1934)Ο συναπτων γάμον παρήλιξ, είναι πιθανόν ν' αποθάνη και να αφήση προώρως τα τέκνα ορφανα -
Εγιώ 'μουν εις τογ γάμο μου τσ' άλλοι μου τα φηούττο
(1934)Επί των τολμόντων να παραστήσουν τι διαφοροτρόπως από ότι γνωρίζουν οι αμέσως ενδιαφερόμενοι. Πρβλ. ΖΑ, σελ. 349,133. ΚΜ.σελ. 280,162 -
Εγνωριστή 'σαι αάπη μου απού το τυροξύστη
(1934)Επί των ευκόλως προδιδόντων την κακήν διαγωγήν των από τινος μικρού μεν φαινομενικώς αλλ' ενδεικτικού ελαττώματος. Λέγ.ότι η παροιμ. Εγεννήθη εκ τινος περιστατικού γυναικός τινος, ήτις προσκαλούσα τινά να φάγη από τα ... -
Εδιάλεα τσ' εδιάλεα τσαι πάλι πέρκα ν ήμτσαα
(1934)Επί όσων επιδιώκουσι τα άριστα αλλά καταντώσι εις τα μέτρια -
Είνη – ν Ανάστα ο Θεός!
(1934)Επί μεγάλης ταραχή και θορύβου, συνέπεια διασκεδάσεως ή άλλης παρομοίου περιπτώσεως -
Εις το ξένο κώλο οι ξυλές 'επ πονούσι
(1932)Ερμηνεία: Επί των αδιαφορούντων δια τα ατυχήματα των άλλων -
Ελά 'πού τού παππού σου, τσαί συτσιά 'πού τού τσυρού σου τσαί κλήμα 'πό εκού σου
(1934)Γνώμη γεωπονική, καθ' ήν τήν ελαίαν, ως βραδύνουσαν νά καρποφορήση πρέπει νά ευρίσκη τις από τών χρόνων τών προπατόρων, καί τήν συκήν από πατρός, Τήν άμπελον τήν δημιουργεί ο ίδιος. Ίδ. ΖΑ, 344, 34 καί Πολίτου Παροιμίαι 2, 165, 4 -
Εμάς είναι καρύδια τσαι χτυπού, τσαι των αλλωνών ν είναι μολύβια τσαι 'ουλού
(1934)Τα ιδικά μας ελαττώματα διατυμπανίζονται, ενώ των άλλων αποκρύπτονται ως ο βυθιζόμενος μόλυβδος -
Επάντρεψες το παιΐσ σου, 'είτονα το καμες
(1934)Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων καλόν είναι οι γονείς να τηρώσι προς τα τέκνα των τας σχέσεις καλής μόνον γειτονίας και να αφήνωσι πλήρη ελευθερίαν εις τους νεονύμφους -
Εσειούττο τα σίερα να πα' στη Μπόλι τσ΄εσειέτο τσ' η αρμενορράφα
(1934)Ερμηνεία: Επί ασήμων ανθρώπων προσπαθούντων να εξομοιωθούν με τους καλυτέρους των -
Εσού 'αμπρός τσ' εγιώ πλιο 'μπρος
(1934)Πολλάκις ο γαμβρός ο δικαιούμενος να έχη τα πρωτεία εις όλα εν τη τελετή του γάμου του, παραγκωνίζεται υπό άλλου μη σεβομένου τας συνήθειας. Λέγεται επί προπετών και αυθαδών και ίσως υπόκειται εις την παροιμίαν ανεκδοτόν ... -
Εσού κουλλούρι κρέμμεσσαι τσ' εσού μου 'ντέλλεσαι
(1932)Ερμηνεία: Επί των λίαν φειδωλών και επιδεικτιώντων οίτινες προτιμούν να έχουν τα κουλλούρια ανηρτημένα προς επίδειξιν, ενώ η πείνα τους βασανίζει