Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 25-44 από 77
-
Έπιασα έναν Τούρκο. - Φέρ' τον κάτω. - Τον φέρνω, μα δεν έρχεται. - Ας τον κι' έλα μοναχός. - Τον αφίνω, μα δεν μ' αφίνει
(1923)Παραλλαγαί αυτής αντί της λέξεως Τούρκος έχουν την λέξιν κλέφτης, ερμηνεία: η πέμπτη φιλοπαιγμόνως πως δηλοί ότι όχι μόνον είναι κακός ο Τούρκος, αλλά και επ' αυτοφώρω συλλαμβανόμενος άδικων απειλεί τον αδικηθέντα -
Είπεν η αάς “Ε! Παρασκιβγά”
(1923)Εκδηλούται πόσον εκολακεύετο πολλάκις ο δυστυχής ραγιάς, διότι ο αγάς τον εφώναξε με το όνομά του. -
Ζέφκι αγάς, στα κόπρια (Βεν. Παρ. 91 Ζ 9)
(1923)Ζέφκι=η λέξις τουρκική, σημαίνουσα διασκέδασις, απόλαυσις -
Η ομορφιά στον άνθρωπο οπόχει νου κι χάρη πουλιέτι κι ζυγίζιτι μι του μαργαριτάρι
(1923)Περί ωραίων ανδρών διακρινομένων και επί άλλαις αρεταίς -
Θα περάση ο πασάς
(1923) -
Ίσα σε θέλω κουμπάρι, όχι τζιριτζάτζουλες
(1923)Περί των δολίων τιμωρουμένων μετά την αποκάλυψιν του δόλου των -
Κ' ιβώ μί τούν αάν μιλού, κι απού τού σακκούλιν του γιμίννου
(1923)Επί παρελθούσης ευτυχίασελ. Εκδηλούται πόσον εκολακεύετο ο δυστυχής ραγιάς διότι ο αγάς συνεζήτει με αυτόν -
Κάθεται σάν αγάς
(1923)Δια της πρώτης παροιμίας, με την οποίαν χαρακτηρίζει τους αέργους ευπόρους ο ελληνικός λαός, υποδηλοί ως χαρακτηριστικήν ιδιότητα τους Τούρκου άρχοντος την οκνηρίαν, την νωθρότητα του νου και του σώματος, το καθησιό. Επειδή ... -
Κατά τόν πασά τ' ασκέρι
(1923) -
Κόψε μ', αγά μου, ν' αγιάσω
(1923)Διά τής παροιμίας ταύτης εμπαίζονται οι μή τολμώντες ν' αντιτάξωσι τό δίκαιον των είς τήν αυθαιρεσίαν τού Τούρκου. Δέν είναι αύτη κραυγή τρομοκρατημένης ελληνικής ψυχήσελ. Ουδέποτε εξεστομίσθη υπό Έλληνοσελ. Επλάσθη μόνον ... -
Μεριά μας δέρνει ο θάνατος, μεριά κι ο Γενιτσάρος
(1923)Εις την ογδόην ο θάνατος και ο Τούρκος (Γενίτσαρος) αναγνωρίζονται ως κίνδυνος ισόβαθμος και ο λέγων την παροιμίαν ταλανίζει εαυτόν δια την δυσχερή θέσιν, εις την οποίαν ευρίσκεται μεταξύ θανάτου και Γενιτσάρου -
Μισέ, Μουσιού και Μουσταφά στο σπίτι σου μη βάλης
(1923)Η τετάρτη και η πέμπτη εκδήλουσι την δυσποιστίαν, την οποίαν έτρεφεν ο ελλήνικός λαός προς τε τους Τούρκους και τους Φράγκους -
Μοσιέ, μισέ και Μουσελίμη στο σπίτι σου μη βάλης
(1923)Μοσιέ, μουσελίνη = και αι τέσσαρες λέξεις καταντούν ισοδύναμοι προς τα εθνικά ονόματα Φράγκος και Τούρκος, Μισέ = Περί των Μισέδων, δηλ. Κυρίων, εξ ων υπεδεικνύοντο οι δημογέροντες