Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 1915-1934 από 2168
-
Τίνος είν' ευτο d' αβγό; -Ευτεινού dου πετεινού
(1963)Δηλαδή το παιδί μοιάζει με τους γονείς του. Λέγεται κυρίως για την ομοιότητα ελαττωμάτων. Ευτό=αυτό. Ευτεινού=αυτού. Ο δεύτερος στίχος κάποτε παραλείπεται. -
Τιάρις και 'ια τσ' όμορφες εδόθην η αγάπη; Ια τσ' όμορφες για τσ' άσκημες, όποια ρεχτή το μάτι
(1963)Παραδείγματος χάρη: "είdα ίνην (εγίνην) η αγάπη dωνε; Μήτε ξέρη τώρα η μία την άλλη.Όπου πολλήν αγάπη, και πολλήν αμάχη, λέ' ένας λόος, κι' είν' αληθινός" -
Το 'ινάτι' βγάνει μάτι
(1963)Λέγεται στους πεισματάρηδες. Δηλ. Το πείσμα, η επιμονή βγαίνει σε κακό του επιμένοντος -
Το 'ουδί το 'ουδοχέρι και το gόπανο στο χέρι
(1963)Λέγεται, όταν συνεχώς κάνη ή λέγη κανείς το ίδιο πράγμα. -
Το bαπά και το 'άδαρο τονε ρδινιάζουν από βραδύς
(1963)Ερμηνεία: Δηλαδή για κάθε εργασία χρειάζεται η προετοιμασία να γίνη εγκαιρως -
Το bολύ γλυκύν άθρωπο τονε τρών οι μυίες
(1963)Δηλαδή ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι πολύ καλός. Η καλωσύνη του τον καταστρέφει -
Το dριμύ ξείδι σπά τ' αγειό dου
(1963)Λέγεται για τον ευερέθιστο, τον πεισματάρη.Αγειό = το δοχείο που το περιέχει -
Το gαιρό πο' 'σώσαμεν, άdρα μου, ή εσύ ν' απεθάνης ή εώ να χηρέψω
(1963)Λέγεται συνήθως το πρώτο μέρος, για να χαρακτηρίση κακή κατάσταση. Πολλές φορές ακολουθεί και το δεύτερο σαν αστείο. Π.χ. “Ήτονε, λέει, καμμιά κακιάς διαγωγής κι' εγρίνιαζε με τον άdρα τζη και του τόπε. Και τώρα το λένε, ... -
Το gαλομαθημένον άθρωπο 'ουλιάρη μη dονε πης
(1963)Δηλαδή ο καλομαθημένος άνθρωπος δεν είναι φαγάς, θέλει απλώς λίγο φαγητό και καλό -
Το άδαρο μου θα βάλω να gανίση
(1963)Λέγεται σε περίπτωση αδιαφορίας, π. χ. Δε τζη ξαναμιλώ, χιλιώ χρονώ να ενώ, Ακούς ο καμός τση, το αδαρό τζη θα βάλη να gανίση -
Το άδαρο μου θα βάλω να gαρίση
(1963)Λέγεται σε περίπτωση αδιαφορίας, π. χ. Δε τζη ξαναμιλώ, χιλιώ χρονώ να ενώ, Ακούς ο καμός τση, το αδαρό τζη θα βάλη να gανίση -
Το αίμα νερό δε 'ίνεται κι' α' ενή δε bίνεται
(1963)Δηλαδή, το συγγενή μας τον αγαπούμε και σε περίπτωση ακόμη που βρισκόμαστε σε διάσταση. -
Το βούδι αν ήξερε dη δύναμή dου, αλίμονό μας
(1963)Λέγεται για τη δύναμη του ανθρώπου, όταν δεν έχει επίγνωσή τηςΙΙΣυνοδεύεται από κείμενο...... -
Το βουνό δεν εδούλιασε dο μεγάλο 'ομάρι, παρά τσοί πολλές στράτες
(1963)Δηλαδή η συστηματική και συνεχής εργασία είναι πιο αποδοτική από την έντονη αλλά όχι συνεχή. -
Το βουνό δεν εφοβήθηκε, λέ', εκείνο bού πάει και κάνει ένα θεοόμαρο, ιατί πάει κάθα τόσο, μόνο 'φοβήθηκεν εκείνο bο 'πάαινε gάθα μέρα κι ήκανε μίαν αgάλη
(1963)Θεοόμαρο=μεγάλο δέμα κλαδιών. Αgάλη=μικρό δέμα κλαδιών -
Το βουνό με το βουνό δε σμίει, μα ο άνθρωπος με τον άνθρωπο σμίει
(1963)Λέγεται, όταν συναντηθούν δύο γνωστοί, που δεν ελπίζανε ποτέ αυτή τη συνάντηση. Επίσης λέγεται, όταν χωρισθούν, σαν παρηγοριά, πως θα ξανανταμώσουν