Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 192-211 από 222
-
Τι να σου κάμ ου ταμπουράς, όταν λείπη ου μπερντές
(1918)Περί των χωρίς γερό μυαλό πολυμαθών ανθρώπων -
Το κ' εγροικά το κιφάλ' νεγκάζ' τα ποδάρα
(1918)Κ. Μ. 88: Κεφάλι που δε νιώθει, τα πόδια κουράζει -
Το καλόν ο λόγος πάντα πικρόν εν
(1918)Ο καλός λόγος πάντοτε είναι πικρός. Πικρά η συμβγουλή προς τον πράττοντα σφάλμα -
Το κλειδωμένον η πόρτα σεράντα dέdα δεβάζ'
(1918)Η κλειδωμένη πόρτα σαράντα δυστυχίες απομακρύνει -
Το κορίτσς ν' αφήνν' ατο, γιά dαουλτζήν παίρ γιά ζουρνατζήν
(1918)ΚΜ 92: Αν τ' αφήνουν το κορίτσι ή dαουλτζή παίρνει ή ζουρνατζή. Dαουλτζής τουρκική, τυμπανοκρούστης κατά τον χορόν. Ότι οι μη έχοντες ώριμον νουν δεν πρέπει να αφήνωνται ελεύθεροι να κανονίζουν κατ' ιδίαν θέλησιν τας πράξεις των -
Το πολύ το θάρρος φέρει στην κοιλιά το βάρος
(1918)Περί των ζωηρών νεανίδων, αίτινες δια του προς τους νέους θάρρους κινδυνεύουσι να καταστώσιν έγκυοι -
Τον γάϊδαρον κι κρούει, το παλάν κρούει
(1918)Κ. Μ. 89: Κοινή: δε δέρνει τον γάϊδαρο, δέρνει το σαμάρι -
Τον κολυμπετήν 'ςσσην έμπαν απ' κι τερούν άτον, 'ςσην έβγαν ατ' τερούν άτον
(1918)ΚΜ 88: Τον κολυμβητλη δεν τον κοιτάζουν όταν μπαίνη, όταν βγαίνη τον κοιτάζουν. Ότι ο επιχειρών τι πρέπει να κρίνεται όχι εις την αρχήν, αλλά εις το τέλος της επιχειρήσεως -
Τον κώλον απ' κι τερεί, 'ς σο Χασάν – dαούν 'ς σα ξύλα θέλ να πάη
(1918)Συνοδεύεται από κείμενο... -
Του γάλα τρέφει του πιδί, κι ου ήλιους του μουσκάρ' κι του κρασί του γέροντα τουν κάνει παλλικάρ'
(1918)Η παροιμία δηλοί ότι πρέπει να παρέχηται εκάστω ότι αυτώ χρησιμεύει -
Του φύγι ένας βλάχος
(1918)Περί του περδομένου. Είναι η παροιμία χαρακτηριστική της προς οτί βλάχους περιφρονήσεως. -
Τουν Γιάννη αναφερνάμε κι' ου Γιάνης πίσου απ' τημ πόρτα
(1918)Περί των αφικνουμένων καθ' ην στιγμήν γίνεται περί αυτών ο λόγος