Η παραγωγή των σιτηρών προβλέπεται αρκετά επιτυχημένη σαν τύχη και δε βρέξη κατά τα Χριστούγεννα, βρέξη όμως κατά τα Θεοφάνεια και τις Αποκρηές...
Σπιλάζω και σπιλακώννω= στιβάζω, συμπιλώ...
Της παροιμίας αυτής υπάρχουν και οι πιο κάτω παραλλαγές α) Καλώς τα Γέννα τα στεγνά τα Φώτα τα βρεμένα τες Σήκωσε τες πηλωτές τζιαί τες Λαμπρές με τες νοδκιές (ή τες πηλωτές) τα σέντε γεμωσμένα, β) Καλώς τα Γέννα τα στεγνά τα Φώτα τα βρεμένα τζιαί την Αϊαν Τζικερκατζιήν χαμαί κολυμπωμένα...

Κατά μεταφοράν από ζώα τινά της θαλάσσης, τα οποία προ του κινδύνου εκκρίνουν μελάνι και ούτω καθιστάμενα αφανή υπό του θολουμένου ύδατος φεύγουν αόρατα πλέον και σώζονται, ενεγγήθη η ανωτέρω φράσις σημαίνουσα φύγε, γίνου άφαντος...

Η πρώτη φράσις είναι ευνόητος...
Σημαίνει τον θεωρώ ως κορόιδο και επομένως τον σκώπτω. Η δευτέρα ελέχθη αρχικώς τον παίνω σαν το κορόιδο και βραχυλογικώς 'ς το κορόϊδο...
Κοροίδο = Πβ. Όσα έγραψαμεν περί της λέξεως Δελτ. 4, 108...

Ερμηνεία: Επί ανθρώπου αποφεύγοντος την πολυλογίαν και μόλις προφέροντος λέξεις μεμονομένας, αι οποίαι προσπίπτουν εις τον ακούοντα ως συλλαβαί, ακούεται η ανωτέρω φράσις. Λέγεται και μιλάει με μισές λέξεις. Η φράσις φαίνεται ότι είναι της λογίας...

Η εκκλησιαστική αυτή φράσις λέγεται ως επίκλησις εις τον ύμνον της Τεσσαρακοστής “Κύριε των δυνάμεων, μεθ' ημών γενού... Κύριε των δυνάμεων ελέησον ημάς!” Παρανοηθείσα όμως και παρασυσχετισθείσα προς το μέγας ει Κύριε! Ελέχθη εις δήλωσιν εκπλήξεως...

Ανωμαλία πραγμάτων φανερά ή υποβόσκουσα και λανθάνουσα δυσαρέσκεια δυναμένη να έχη εκδηλώσεις επικινδύνους παρωμοιάσθη προσφυώς προς λέβητα ζέοντα, ο οποίος, αν αυξηθή η δύναμις του πυρός, δύναται να υπερεκχειλίση και να γίνη πρόξενος ζημιών...

Δι' άνθρωπον δύστροπον και άκαμπτον, όστις δεν εισακούει παρακλήσεις, λεγόμεν τον κάνω Θεό = τον παρακαλώ θερμά και ταπεινά, όσον ταπεινά θα ικέτευα αυτόν τον Θεό. Συνώνυμος φράσις του ανάβω καντήλι ή του ανάβω κερί...

Κατά μεταφοράν από τό γραμμόφωνον, που παίζει όσον χρόνον θέλομεν τήν ιδίαν πλάκαν και άν ακόμη κινδυνεύει να διαρραγή, λέγεται “σπάμε πλάκα” δι' άνθρωπον, τον οποίον διαρκώς κουρδίζουμε ειρωνευόμενοι και εμπαίζοντες...

Ο λέγων την γράσιν θέλει να δείξη την αδιάσειστον πεποίθησιν, οτι ια γίνη ή δεν θα γίνη τι. Είναι ωσάν να λέγη, εδώ ήμεθα και οι δυό και θα ίδης, καθώς θα ιδώ κ' εγώ, οτι αυτό που λέγω θα συμβή εξάπαντος ή δεν θα συμβή...